تظاهرات هزاران نفر در استرالیا در اعتراض به آزار جنسی زنان
۱۳۹۹ اسفند ۲۵, دوشنبه
دهها هزار نفر در شهرهای استرالیا در اعتراض به آزار جنسی زنان به خیابانها آمدند. اتهام تجاوز به یک کارمند حزب لیبرال از سوی همکارش دلیل این اعتراضات است. دولت محافظهکار این کشور متهم است که "با زنان مشکل دارد".
تبلیغات
دهها هزار نفر در بیش از ۴۰ شهر استرالیا به خیابانها آمده و علیه آزار جنسی زنان تظاهرات کردند. تنها در ملبورن ۱۰ هزار زن با شعار "راهپیمایی برای عدالت" به خیابان آمدند.
در کانبرا پایتخت استرالیا تظاهرکنندگان با لباس سیاه مقابل ساختمان مجلس تجمع کردند. آنها پلاکاردهایی در دست داشتند که روی آن نوشته شده بود: «چند قربانی را میشناسید؟»
علت این اعتراضات ماجرای تجاوز به یکی از کارمندان حزب لیبرال (حزب نخست وزیر استرالیا) توسط یک همکارش در دفتر یکی از وزرا در ساختمان پارلمان در سال ۲۰۱۹ است. پس از آنکه این زن در ماه فوریه ماجرای تجاوز را علنی کرد، سه زن دیگر نیز اتهامات مشابهی را علیه مرد مظنون بیان کردند.
در ماه مارس نیز وزیر دادگستری استرالیا متهم شد که در سال ۱۹۸۸ به یک هم کلاسی ۱۶ سالهاش تجاوز کرده است. کریستیان پورتر اما این اتهام را رد کرد.
اسکات ماریسون نخست وزیر استرالیا به دلیل این اتهامات علیه اعضای کابینه و همکارانش زیر فشار قرار گرفته است. او روز دوشنبه پس از یک اظهارنظر جنجالی دیگر دوباره به شدت مورد انتقاد قرار گرفت.
موریسون در پارلمان گفت: «نه خیلی دور از اینجا، به چنین راهپیماییهایی با گلوله پاسخ میدهند اما نه اینجا در این کشور.»
سناتور سارا هانسون یانگ از حزب سبزها این سخن نخست وزیر را در توییتر به شدت مورد حمله قرار داد و نوشت: «نخست وزیر فکر میکند زنان باید سپاسگزار باشند که به آنها شلیک نمیشود در حالی که ما برای امنیتمان تظاهرات میکنیم.»
حکومت استرالیا در سالهای اخیر چندین بار به دلیل آزار و اذیت در محیط کار و آزارهای جنسی دچار بحران شده است. منتقدان از یک فضای کار "مسموم" در پارلمان صحبت میکنند. دولت محافظهکار استرالیا متهم به این است که "با زنان مشکل دارد".
زنان شجاع و مصمم زمانه ما
آنان با ظلم و بیعدالتی مبارزه میکنند. به راهی که میروند اطمینان دارند و جهان را تغییر میدهند: زنان دلیری که با اراده قاطعشان تاریخ امروز را رقم میزنند. این گالری را بخش مرکزی دویچهوله تهیه کرده است.
عکس: Getty Images/P. Ann
مسیح علینژاد، پس از خروج از ایران به دلیل مشکلاتی که ادامه کار روزنامهنگاری او در داخل کشور را ناممکن کرد، در راه تعهد خود برای احقاق حقوق زنان و مبارزه با پوشش اجباری زنان بارها از سوی حکومت ایران تحت آزار قرار گرفته است. کمپین "آزادیهای یواشکی" در فیسبوک در سال ۲۰۱۴ در لندن به ابتکار او آغاز به کار کرد. این کمپین بحثهای بسیاری و از جمله واکنش حکومت ایران را برانگیخت.
عکس: Getty Images/P. Ann
نادیا مراد یکی از زنانی است که از زندانهای گروه داعش فرار کرد. ایزدیها بسیاری توسط تروریستها ربوده شدند و ماهها مورد تجاوز و شکنجه قرار گرفتند. نادیا مراد که هنگام فرار ۲۵ سال سن داشت مبارزه برای حقوق قربانیان قاچاق انسان و علیه خشونت جنسی را آغاز کرد. او در سال ۲۰۱۸ جایزه نوبل صلح را دریافت کرد.
عکس: Getty Images/AFP/K. Betancur
اوایل سال جاری کاناکا دورگا و بیندو امینی، حساسیتها در هند را برانگیختند. آنان پس از ورود به یک معبد هندوها باعث به راه افتادن اعتراضهایی در هند شدند. ورود به این معبد به صورت سنتی برای زنان ممنوع بود. هر چند پیش از آن دادگاهی در هند ممنوعیت ورود زنان به این معبد را لغو کرده بود اما تا آن زمان هیچ زنی نتوانسته بود وارد معبد شود. از این نظر اقدام آنان، اقدامی تاریخی محسوب میشود.
عکس: Getty Images/AFP
الکسندریا اوکازیو کورتس ۲۹ ساله، جوانترین نماینده زن مجلس نمایندگان در تاریخ آمریکاست. او یکی از حدود ۱۰۰ زنی است که توانست اخیرا به مجلس نمایندگان راه یابد. او به ویژه خود را مدافع منافع کارگران میداند.
عکس: picture-alliance/dpa/AP/Sg
مریله فرانکو تنها زن سیاه پوست در شورای شهر ریودو ژانیرو در برزیل بود. این سیاستمدار به سمبل مبارزه با نژادپرستی، خشونت پلیس و خشونت علیه زنان و مبارزه برای احقاق حقوق دگرباشان تبدیل شده بود. سال ۲۰۱۸ او در یک تصادف رانندگی کشته شد. مرگ او منجر به اعتراضات بسیاری شد.
عکس: CMRJ/Renan Olaz
مسلمانان در میانمار به ویژه در روهینگیا متحمل سختی فراوان هستند. "ویوی نو" تنها عضو یک اقلیت مذهبی نیست بلکه او یک زندانی سیاسی در کشور خود است. او برای برقراری دموکراسی، برابری و همزیستی مسالمتآمیز در کشور خود مبارزه میکند.
عکس: DW/V. Hölzl
واریس دیری یکی از مشهورترین چهرهها در مبارزه برای حقوق زنان در سراسر جهان است. او بر اساس خاطرات غمگین دوران کودکی و سنتهای بومی کشور سومالی کتاب "گل صحرا" را منتشر کرد. او سالها است که برای احقاق حقوق زنان و مقابله با خشونتهای جنسی علیه زنان در سراسر جهان مبارزه میکند.
عکس: picture-alliance/dpa
داستان او توجه جهانیان را برانگیخت. در سال ۲۰۱۲ افراد گروه طالبان به سر و گردن ملاله یوسفزی شلیک کردند. دلیل حمله به ملاله یوسفزی، تعهد او به برابری آموزش برای زنان و دختران در پاکستان بود. سال ۲۰۱۴ این فعال حقوق کودکان همراه با کایلاش ساتیارتی از هند، جایزه صلح نوبل را دریافت کرد.
عکس: Getty Images/AFP/O. Andersen
سال ۲۰۱۱۱ منال الشریف در حال رانندگی با ماشین در عربستان بود که دستگیر شد. او پس از آزادی باز هم به رانندگی ادامه داد و باز هم دستگیر شد. اقدامات او در نهایت باعث شد در سال ۲۰۱۸ زنان در عربستان مجوز رانندگی به دست بیاورند.
عکس: Getty Images/AFP/A. Querfurth
آمنه ودود استاد مطالعات اسلامشناسی در آمریکا، در سال ۲۰۰۵ امامت نماز جمعهای با ۱۰۰ زن و مرد را بدون تفکیک جنسیتی بر عهده گرفت. آمنه ودود در زمینه حقوق زنان در خانوادههای اسلامی فعالیت میکند.
عکس: Getty Images
بدون تلاش آنان احتمالا جهان امروز متفاوت بود. املین پنکهرست یکی از این افراد است که در اوایل قرن بیستم در زمینه اصلاح قوانین قضایی و تلاش برای حق رای زنان در بریتانیا مبارزه کرد. تلاشی که به ثمر رسید؛ از سال ۱۹۱۸ زنان در بریتانیا حق رای را به دست آوردند.