تظاهرات وسيع سنديكاها در آلمان
۱۳۸۵ مهر ۳۰, یکشنبه
تظاهركنندگان خواستار انجام اصلاحات در برنامه‌هاى بازنشستگى، بهداشت و سيستم مالياتى دولت آلمان بودند. تنها در شهر اشتوتگارت بنا به اطلاع پليس ۲۳ هزار نفر در اين اعتراضات شركت داشتند. سنديكاها آمار شركت كنندگان را در اين شهر حدود ۴۵ هزار تن اعلام كردند. سياست انجام اصلاحاتى در سيستم بهداشت و درمان كشور، حمايت بيشتر از بيكاران كه بنا به نظر آنان با قانون معروف به هارتز ۴ شرايط وخيم‌ترى را پيدا كرده‌اند، كمبود محل‌هاى كارآموزى براى جوانان بيكار و عدم امنيت اجتماعى تهيدستان در اين كشور، دلايلى بودند كه به انجام اين تظاهرات در آلمان منجر شد.
ميشائيل زومر، رئيس اتحاديه سنديكاى د گ ب آلمان بويژه بر مسئله محدود كردن خدمات بهداشتى تأكيد كرد:
”پرداخت ده يورو براى مراجعه به پزشك، پرداخت پول اضافى در داروخانه‌ها براى دريافت دارو، داروهايى كه ديگر بيمه از پرداخت آنان خوددارى مى‌كند و غيره و غيره. قول‌هايى كه در جهت بهبود اين وضع داده شده بودند، هيچكدام انجام نشده‌اند و ما مجبوريم پول بيشترى را براى خدمات دندانپزشكى و كمك هزينه دوران بيمارى بپردازيم و كارفرماها پرداخت بخشى از آن را ديگر تقبل نمى‌كنند. اين مايه رسوايى است.“
با بالا رفتن خشم تظاهر كنندگان، سخنان رئيس سنديكا نيز با كلمات تندترى نسبت به سياست دولت همراه بود بويژه عليه آنگلا مركل، صدر اعظم آلمان:
” من فقط مى‌توانم به خانم صدر اعظم هشدار دهم كه سياست دولت ائتلافى را تنها راه ممكن براى بهبود وضعيت كشور نخواند. درست در اين روزها همه جا بحث‌هاى علنی درباره وجود اختلافات طبقاتى در آلمان انجام مى‌شود. من به سياستمداران دولتى اين توصيه را مى‌كنم كه به گروه‌هاى پايين‌تر در جامعه توجه بيشترى را نشان دهند و تلاش كنند كه همه مردم در آلمان بتوانند در شرايط انسانى زندگى كنند.“
در اين تظاهرات نه فقط نمايندگان سنديكاها، بلكه نمايندگان كليساى پروتستان كشور هم حضور داشتند. خانم استر كونلوتز، نماينده كليساى پروتستان گفت:
” شرايط تعداد بيشترى در آلمان اينگونه مى‌شود كه مى‌بايد پنج كار مختلف را همزمان انجام دهند ولى مرتب از اين ترس داشته باشند كه در نهايت با جيب خالى، تنها بمانند. تعداد زيادى از كسانى كه در تظاهرات امروز با خشم فرو خورده شركت كرده‌اند، به محدود كردن خدمات دولتى در بخش‌هاى مختلف اعتراض دارند.“
در شهر دورتموند رئيس سنديكاى فلزكاران آلمان در سخنرانى خود از جمله گفت:
”ما نه فقط به حداقل امنيت كارى نياز داريم، بلكه امكان كار را براى بيش از چهار ميليون و نيم بيكار آلمان خواهانيم، ميليونها انسانى كه بدون هيچ دورنمايى زندگى مى‌كنند، ميليونها انسانى كه مى‌خواهند كار داشته باشند و جامعه قادر نيست كه كار مناسب را در اختيارشان قرار دهد و حال از اين صحبت مى‌شود كه سن بازنشستگى را به ۶۷ سال برسانند. يعنى كسانى كه كار دارند بايد دو سال بيشتر كار كنند و امكانات كار براى بقيه، بويژه جوانان، محدودتر شوند.“