در اين تفسير ازجمله آمده است: “عراق و افغانستان نيروهاى آمريكائى را در درازمدت به خود مشغول خواهند كرد و واشنگتن فرصت و توان آغاز ماجراجوئيهائى تازه، براى نمونه در كره شمالى را نخواهد داشت. البته شكست استراتژى سخت و مقاوم ايالات متحده دليلى بر اروپائيان نخواهد بود كه در خفا، احساس شادمانى كنند، هر چه باشد خود با ديپلماسى و سياستشان در قبال جمهورى اسلامى، آبروى خود را برده اند.”

مفسر اين روزنامه در ادامه يادآور ميشود: “بريتانيا، فرانسه و آلمان در اواخر سال گذشته ميلادى، جمهورى اسلامى را متقاعد كردند كه از برنامه اتمى خود چشمپوشى كند. بايد اذعان داشت كه رژيم اسلامى ايران از ذخائر نفتى عظيمى برخوردار است و بدون شك به ترساندن و بازدارندگى هسته اى بيشتر علاقه دارد تا توليد برق از طريق نيروگاه هاى اتمى.”

در پايان اين تفسير آمده است: “تلاش مجدد جمهورى اسلامى براى دستيابى به بمب اتمى، آزمايشى تعيين كننده براى اتحاديه اروپا خواهد بود و نشان خواهد داد كه آيا اين اتحاديه توان آن را دارد كه از راه هاى مسالمت آميز و پيش از آنكه آمريكا به عملياتى نظامى متوسل شود، به بحرانى در منطقه پايان دهد يا خير.”