دولت آلمان با شیوع کرونا تنفروشی در این کشور را ممنوع کرد. مراکز عرضه این خدمات جنسی فعلا تعطیلاند. اکنون برخی نمایندگان مجلس آلمان معتقدند، بهتر است این مکانها برای همیشه تعطیل شوند.
تبلیغات
باتوجه به تعطیلی موقت مراکز عرضه خدمات جنسی در آلمان به دلیل شیوع کرونا در این کشور، گروهی از نمایندگان بوندستاگ (پارلمان آلمان) خواستار ممنوعیت تنفروشی (روسپیگری) و ارائه برنامههایی حمایتی برای کمک به کارگران جنسی در راه تغییر شغل شدهاند.
این دسته از نمایندگان در نامهای به رؤسای دولتهای ایالتی، نوشتهاند ممنوعیت تنفروشی وضع شده در دوران بحران کرونا، نباید لغو شود. این نمایندگان میگویند، درصورت لغو ممنوعیت کنونی، بیم آن میرود که کانونهای جدید انتشار بیماری ایجاد شوند.
فاصلهگذاری اجتماعی در رابطه ممکن نیست
در این نامه که ۱۶ تن از نمایندگان آن را امضا کردهاند، آمده است: «بدیهی است که تنفروشی میتواند نقش یک پخشکننده فوقالعاده سریع اپیدمیولوژیک را داشته باشد. روابط جنسی معمولا با فاصلهگذاری اجتماعی همخوان نیستند.» دویچه وله را در اینستاگرام دنبال کنید
امضاکنندگان همچنین یادآوری کردهاند که در ردیابی زنجیره انتقال کرونا، افراد اغلب ارتباط با کارگران جنسی را پنهان میکنند.
از جمله امضاکنندگان درخواست عدم لغو ممنوعیت تنفروشی، میتوان به یک پزشک و اپیدمولوژیست و یک فعال سندیکایی که هر دو از حزب سوسیال دموکرات هستند و هرمان گروهه، وزیر پیشین بهداشت آلمان از حزب سوسیال مسیحی اشاره کرد.
افزون بر این، نمایندگان امضاکننده نامه میخواهند تنفروشی را بهطور کامل ممنوع کنند زیرا این کار فعالیتی غیرانسانی، مخرب و ضدزن است و کارگران جنسی در بیشتر موارد مجبور به انجام آن میشوند. در این نامه آمده است، "این زنان تسلیم دلالان هستند. نه با بازگشایی این مراکز، بلکه با فراهم آوردن امکان گذراندن دورههای آموزشی یا فعالیت در شغلی که بتوانند با آن امرار معاش کنند، میتوان به آنها کمک کرد." دویچه وله را در تلگرام دنبال کنید
این گروه از مخالفان بازگشایی مراکز عرضه خدمات جنسی، به رؤسای دولتهای ایالتی آلمان توصیه میکنند که با برنامههای حمایتی، همانند تجربه سوئد در اینباره، به این زنان برای خروج از این فعالیت کمک کنند.
روسپیگری در سوئد به عنوان شکلی از خشونت علیه زنان ممنوع است.
بریمایر، یکی از زنان امضاکننده نامه تأکید میکند: «این زنان به کلاس زبان، محلی برای زندگی، بیمه درمانی، کار و درمان ضربههای روانیشان احتیاج دارند.»
در آلمان در حال حاضر ۳۳ هزارکارگر جنسی وجود دارد که فعالیت آنها رسما به ثبت رسیده است. گفته میشود که شمار این افراد در مجموع تا ۴۰۰ هزار تن میرسد. بسیاری از افراد، از کشورهای اروپای شرقی به آلمان آمدهاند.
وضعیت زنان تنفروش در آلمان
در اروپا دو نگاه عمومی به زنان "کارگر جنسی" وجود دارد: نگاه بازدارنده و نگاه تنظیمگر و کنترل کننده. در آلمان نگاه دوم بر "بازار سکس" وجه غالب را دارد. وضعیت زنان تنفروش در آلمان چگونه است؟
عکس: picture-alliance/dpa
در اروپا دو نگاه عمومی به زنان "کارگر جنسی" وجود دارد: نگاه بازدارنده و نگاه تنظیمگر و کنترل کننده. در آلمان نگاه دوم بر "بازار سکس" وجه غالب را دارد. نگاه بازدارنده دو گونه برخورد با معضل بازار سکس دارد. در بسیاری از کشورها با زنانی که در این عرصه فعال هستند برخورد میشود. در سوئد و اخیرا فرانسه نیز تن فروشان مشمول مجازات نیستند، بلکه خریداران سکس هستند که با زندان تا یکسال مجازات میشوند.
عکس: picture-alliance/dpa
تقریبا در تمامی شهرهای بزرگ آلمان، کوچه و یا محلاتی وجود دارند که در آن زنان تن فروش به صورت رسمی در پشت پنجرهها نشستهاند و از "مشتریان" پذیرایی میکنند. علیرغم همه تلاشها و البته به دلیل مختصاتی که در این زمینه وجود دارد، آمار دقیقی از تعداد زنان تن فروش وجود ندارد. آمارها از ۲۰۰ تا ۴۰۰ هزار در نوسان هستند.
عکس: picture alliance/J.W.Alker
اواخر سال ۲۰۱۳ یکی از روزنامهها تعداد سرانه زنان تن فروش را که بر مبنای دادههای اداره پلیس و شهرداریها بود منتشر کرد. براساس این آمار آگسبورگ با ۲۴۴ تنفروش در قبال هر ۱۰۰ هزار شهروند، از بالاترین میزان زنان تنفروش برخوردار است. برلین ۲۰۰، کلن ۱۳۸ و هامبورگ با ۱۲۲ تن فروش در رتبهها بعدی قرار دارند. جالب اینکه از ۸۰ شهر بزرگ آلمان یکچهارم آنها هیچ آماری در این زمینه نمیتوانند ارائه کنند.
عکس: AFP/Getty Images
تحقیقات آکادمیک بسیاری از پدیده تن فروشی وجود دارد. در کتابی بهنام روسپیگری در آلمان، برای نشان دادن ابعاد "بازار سکس" آمار عجیبی ارائه شده. این کتاب تعداد زنان تن فروش را ۱۵۰ هزار نفر مبنا قرار داد که اگر هر یک فقط ۳ مشتری در روز داشته باشند و هر یک از این زنان فقط ۳ هفته در ماه کار کنند، آنوقت یک میلیون و ۳۵۰ هزار مرد ماهانه (بدون در نظر گرفتن موارد تکراری) از بازار سکس خرید میکنند.
عکس: picture alliance/Robert Schlesinger
اداره آمار فدرال آلمان میزان پولی که در "بازار سکس" رد و بدل میشود را ۱۴ میلیارد و ۶۰۰ میلیون یورو برآورد میکند. خود اداره فدرال آمار اذعان میکند که این مبلغ فقط یک "برآورد" است، زیرا در این "بازار" نقاط سایه و روشن بسیاری حاکم است.
عکس: Fotolia/macgyverhh
سایهروشنهای حاکم بر بازار سکس ناشی از دو نوع تنفروشی است. نخست اینکه زنان تن فروشی هستند که در روسپیخانههای ثبت شده و با پرداخت اجاره برای محل، کار میکنند. اما بخش دیگر مربوط به زنان تنفروش در حاشیه خیابانها است. کنترل و نظارت بر روی این زنان بسیار دشوار است.
عکس: picture-alliance/dpa
بنا بر گزارش سازمان کمک و مشاوره به زنان تنفروش "مادونا" بین ۶۰ تا ۷۰ درصد زنان تن فروش در آلمان مهاجرتبار و یا دارای پیشینه مهاجرت هستند. این آمار بعد از برداشته شدن مرزها در اتحادیه اروپا رشد تصاعدی پیدا کرده است.
عکس: imago/Jochen Tack
بخش اعظم زنان تن فروش خیابانی در آلمان از کشورهای شرق و جنوب شرقی اروپا به این کشور "آورده" شدهاند. متد باندهای قاچاق انسان در آن کشورها معمولا اینگونه است که زنان را با "قول" درآمد بالا به آلمان آورده و سپس آنان در مرحله اول بابت هزینههای سفر، اسکان و غیره "بدهکار" میکنند و آنگاه پاسپورتشان را از آنها گرفته و آنها را وادار به تنفروشی میکنند تا بدهیهایشان را بپردازند.
عکس: picture-alliance/dpa
کار پلیس آلمان در برخورد، کشف و متلاشی کردن این باندها کار سادهای نیست، زیرا به محض اخراج این زنان از آلمان تعداد دیگری به این کشور وارد میشوند.
عکس: picture-alliance/dpa
در سال ۲۰۰۱ ائتلاف دولت سوسیال دمکرات – سبزها قانونی را به تصویب رساند که روسپیگری برای اولین بار در آلمان به عنوان یک حرفه معمولی شناخته شد. طبق این قانون روسپیان از خدمات اجتماعی مانند بیمه درمانی، بیمه بیکاری و حقوق بازنشستگی برخوردار شدند.
عکس: picture-alliance/dpa
قانون سال ۲۰۰۱ اما با استقبال زنان تنفروش روبرو نشد. به گزارش روزنامه "بیلد ام زونتاگ" و به نقل از منابع اداره کار، طی این سالها تنها ۴۴ زن رسما شغل خود را به ثبت رساندهاند. دلیل این امر هم میتواند معذوریتهای اجتماعی و میل به ناشناس ماندن از یک سو و درآمد بسیار بالای این زنان از طریق تن فروشی از سوی دیگر باشد که بالطبع مجبور به پرداخت بیمه و مالیات سنگین نیز هستند. (عکس: مهر مالیات بر سکس)
عکس: picture-alliance/chromorange
منتقدان قانون سال ۲۰۰۱ بر این عقیدهاند که این قانون تفاوت صریحی میان تنفروشی اجباری و مبتنی بر قاچاق انسان با تنفروشی "خودخواسته" افراد مستقل نمیگذارد.
عکس: BGNES
یک انتقاد دیگر هم که به قانون سال ۲۰۰۱ وارد میشود این است که این قانون "تن فروشی را که به هر حال تحقیر حرمت زنان است، به لحاظ اخلاقی به عنوان امری عادی جا میاندازد". بر مبنای همین انتقاد بود که در ماههای گذشته نزدیک به صد چهره سیاسی و مدنی تقاضای لغو قانون سال ۲۰۰۱ را کرده و خواستار ممنوعیت تنفروشی طبق مدل سوئد شدند.
عکس: picture-alliance/AP
بسیاری از گروهها، که در میان آنان گروههای فمینیستی نیز دیده میشوند، خواستار ممنوعیت تنفروشی در آلمان طبق مدل سوئد هستند. طبق این مدل هیچ زنی داوطلبانه و از روی میل به تنفروشی رو نمیآورد و یک جامعه انسانمدار نباید با تنفروشی به عنوان امری متعارف کنار بیاید. در قانون سوئد خریداران سکس (با پول، هدیه و حتی تلاش برای آن هم) مشمول مجازات میشوند.
عکس: imago/McPHOTO
طبق تحقیقی که در سال ۲۰۱۲ در سوئد منتشر شد، شمار خرید و فروش سکس در این کشور به نصف کاهش یافته و نشانهای هم از اینکه فعالیت تنفروشان به خانههای شخصی و یا کسب مشتری به اینترنت منتقل شده باشد در دست نیست. با این حال تهیه کنندگان گزارش خود اذعان میکنند که ویژگیهای تنفروشی مانع از این است که بتوان اطلاعات کامل و جامعی از میزان و ابعاد آن تهیه کرد.
عکس: Fabrice Coffrini/AFP/Getty Images
مدافعان قانون سال ۲۰۰۱ آلمان هم به ضعفهای آن اذعان دارند و البته رفع این ضعفها را راهکار بهتری در کنترل سازمان یافته تن فروشی میدانند. به استدلال آنها ممنوعیت تنفروشی یا اجرای مدل سوئد باعث هدایت تنفروشی به زیرزمین و خروج از محدوده نظارت و کنترل میشود.
عکس: Reuters
در آنسوی مدلهای دولتی "ممنوع کردن" یا "نظارت و کنترل" سازمانهای مدنی بسیاری در عرصه خدمترسانی و مشاوره به زنان تنفروش نیز در آلمان فعال هستند. از فعالیتهای این سازمانها میتوان در عرصه آموزشی و یا امن کردن محیط کار این زنان نام برد.
عکس: Reuters
تحقیقات نشان میدهد در بازار سکسی که "جوان پسند" است، زنان حداکثر ۱۰ تا ۱۵ سال از بهترین دوران زندگی خود را میتوانند کار کنند. بسیاری از این زنان جوان "دردهای روحی" خود را با پول کلانی که به دست میآورند التیام میبخشند و از سطح زندگی بسیار لوکسی برخوردارند. از سوی دیگر، بخش وسیعی از زنان تنفروش از آنجایی که نه تحصیلاتی دارند و نه شغل دیگری آموختهاند، در دوران پیری با فقر روبرو میشوند.
عکس: picture-alliance/rolf kremming
یکی از دغدغههای سازمانهای فعال در امور زنان تن فروش موضوع وضعیت آنان بعد از دوران تنفروشی است. در سالهای گذشته تلاشهایی برای آماده کرده این زنان برای این دوران در شکل پسانداز کردن، جلب آنان به دورههای کارآموزی و غیره صورت گرفته است. (عکس: آندریا هیچکه از سازمان غیر دولتی "ماموریت نیمه شب" در شهر دورتموند که به زنان تنفروش کمک میرساند.)