تناقض‌هاى جامعه ايران و بى‌اعتمادى تاريخى آن
۱۳۸۵ خرداد ۸, دوشنبه
ز صدق می‌كند.
چهلتن از تهران بعنوان قلب ايران ياد می‌كند. تهرانى كه در جنب و جوش است اما بدون هيچ هدفى. تهرانى كه آماده غليان است اما بدون عشق. تهرانى كه بخاطر پاره اى نوسازى‌ها بخود مى‌بالد اما ناكارآست... چهلتن مى‌نويسد آهنگ همه چيز در اين شهر سريع است. آنقدر سريع كه نمى‌توان قضاوت درستى از امور نامنتظره داشت.
به گفته اميرحسن چهلتن، شتاب و ضرباهنگ امور در تهران را می‌توان سمبل سرعت همه چيز در ايران دانست. جامعه‌اى كه می‌خواهند در آن به فناورى هسته‌اى دست يابند و در عين حال نمايندگانى در مجلس دارد كه نسبت به حضور زنان در ورزشگاه‌ها معترضند. نماينده‌اى اخيرا گفت همانگونه كه براى مردان ديدن زنان لخت گناه محسوب می‌شود، زنان نيز حق تماشاى پاى لخت مردان را ندارند.
چهلتن از جامعه‌اى می‌گويد كه با شروع فصل گرما، بحث پوشش زنان در آن داغ می‌شود.او در نوشته‌اش به لايحه طرز لباس و حجاب زنان كه توسط يك نماينده تقاضا شد اشاره می‌كند. به اعلام نماينده ديگرى كه عضو كميسيون فرهنگى است مى‌پردازد كه گفت نمى‌توان روسرى‌هاى به بزرگى كف دست را كه دختران جوان به سر می‌كنند، حجاب ناميد. اين نماينده دولت را متهم به كم كارى در كنترل پوشش زنان كرد و از قوانينى سخن گفت كه توليدكنندگان و فروشندگان و خريداران لباس‌هاى غيراسلامى را مجازات می‌كند اما مدتهاست بايگانى شده اند.
چهلتن در “فرانكفورتر آلگماينه سايتونگ“ می‌نويسد برخى روزنامه‌ها گزارش داده‌اند كه تعدادى نماينده مجلس لايحه‌اى را آماده كرده‌اند كه طبق آن دارندگان ماهواره به پرداخت جريمه‌ى پنج ميليون تومانى محكوم خواهند شد. به زعم مخالفان استفاده از ماهواره، ديدن برنامه‌هاى غيرمجاز باعث فساد اخلاقى جامعه و تزلزل در رعايت حجاب می‌شود. چهلتن به تظاهراتى اشاره می‌كند كه مقابل مجلس ايران در اعتراض به بدحجابى برگزار شد و شعارهايى عليه آمريكا و اسراييل در دست تجمع كنندگان بود. آنها از مسئولان بلندپايه كشور می‌خواستند كه اقدامى در خور در قبال فحشا و موازين ضد اخلاقى انجام دهند.
چهلتن از ديگر سو، به سكوت تاريخى ايرانيان در قبال مشكلات اشاره می‌كند و می‌گويد هرچه عميق‌تر به تاريخ سوق داده می‌شويم، سكوتمان نيز مرموزتر و غيرقابل درك‌تر می‌شود. چهلتن می‌گويد من در پنجاه سالگى باور دارم كه هيچ چيز دشوارتر از اين نيست كه انسان در ايران زاده شده باشد. شوربختى نسل من اين‌ست كه بايد تاوان همه گناه‌ها در اين سرزمين را بپردازد.
چهلتن به بى‌اعتمادى تاريخى ايرانيان و از جمله به سلسله‌هاى پادشاهى متعددى اشاره می‌كند كه هر يك نزديكان خود را از ترس رقابت سربه نيست كردند. بستگان منشا بدگمانى بوده‌اند و درست به همين سبب است كه از بى‌اعتمادى جهان در مناقشه اتمى به خود متعجب است.
چهلتن نقل قولى از ديويد البرايت مدير انستيتوى علوم و امنيت بين‌المللى و بازرس پيشين آژانس بين‌المللى انرژى اتمى اشاره می‌كند كه اخيرا در مصاحبه با نيويورك تايمز اظهار كرده با توجه به بى‌اعتمادى تاريخى نزد ايرانيان، لازم است براى خاتمه دادن به مناقشه اتمى، ايالات متحده آمريكا به ايران تضمينی امنيتى بدهد كه هيچ اقدام نظامى بر عليه آن صورت نخواهد داد.
چهلتن در نوشته خود مى‌افزايد كه سياستمداران ايرانى مذاكره با غرب در زمينه طرحهاى اتمى را نوعى توطئه می‌دانند كه در تلاش انداختن حقيقتى پشت حقيقتى ديگر است. چهلتن اين طرز تفكر را ناشى از ذهنيت تاريخى ايرانيان می‌داند و مى‌افزايد برخى از انديشوران ايرانى از خود درسكوت می‌پرسند: با اين مردم، با اين جامعه و با اين تاريخ چه بايد كرد؟ آنها ترديدهاى خود را به زبان نمى‌آورند، تنها سكوت خود را در سطور نوشته‌هاى خويش فرياد مى‌كشند.