عشق به فوتبال در کلمبیا هم پدیده عجیبی نیست. این قاعده برای چریک‌های فارک هم حاکم است. از آنجا که در جنگل امکان دسترسی به استادیوم و زمین ورزشی وجود ندارد، چریک‌ها بخشی از کمپ خود را به زمین ورزشی بدل کرده‌اند. به تریکوی ورزشی و کفش فوتبال هم نیازی نیست. یک توپ و یک دروازه چوبی کفایت می‌کند.

مهم آن است که به شبکه جهانی وصل باشی. چریک‌ها هم اوقات فراغت دارند. زمانی برای گشت و گذار در جهان وب. وب‌گردی کاری است که معمولا دیگران در کافه‌ها و روی مبل راحتی منزل‌شان انجام می‌دهند. اما چریک‌های فارک باید هر کاری را در جنگل انجام دهند. فقط بر ما پوشیده مانده که سرعت دسترسی به اینترنت در این گوشه از جنگل چقدر است.

چریک‌های فارک مثل هر ارتش دیگری، برای تمیزی و انضباط اهمیت زیادی قائل هستند. شستن به موقع لباس‌ها هم بخشی از این قاعده است. چون در جنگل امکان استفاده از برق وجود ندارد، کسی به فکر تهیه ماشین لباسشویی نیست. چاره‌ای نمی‌ماند جز شستن لباس‌ها با دست.

گرچه الزامی برای کوتاه کردن مرتب مو وجود ندارد، ولی چریک‌های فارک از مراجعه به سلمانی غفلت نمی‌کنند. مراقبت از موهای کوتاه در جنگل راحت‌تر است. یکی از چریک‌ها وظیفه کوتاه کردن موهای دیگر رزمندگان را برعهده می‌گیرد.

البته کباب خوک برای رزمندگان گیاه‌خوار و یا حامیان حیوانات مناسب نیست. اما برای سیر کردن شکم چاره‌ای نیست مگر روی آوردن به شکار و پس از آن کباب کردن روی آتش. یک خوک می‌تواند غذای ۲۶ چریک یک واحد رزمی را برای چند روز تامین کند.

در جنگل امکان بهره گرفتن از حمام خصوصی وجود ندارد. چریک‌های فارک ناگزیر به استفاده از دریاچه‌ها، رودها و نهرها هستند. مرد و زن مشترکا فرصت را غنیمت می‌شمارند و با هم حمام می‌کنند. بسیاری از چریک‌ها با هم ازدواج کرده‌اند و زیر یک "سقف" زندگی می‌کنند. می‌خواهد چادر مشترکی باشد، یا گوشه‌ای خلوت از جنگل.

یولینا و دوستش آلکس لحظه فراغت خود را کنار هم سپری می‌کنند. برای این زوج، پایان جنگ به معنی تغییری فاحش در روال زندگی‌ مشترک‌شان است. اما مزایای زندگی در جنگل را هم نمی‌بایست از نظر دور داشت: بهره‌مندی از مراقبت‌های پزشکی رایگان؛ زندگی در جنگل بدون داشتن پول هم ممکن بود و غذا و نوشیدنی‌ هم به شکل رایگان در اختیارشان بود. خیلی از مردم کلمبیا از چنین چیزهایی محروم هستند.

خرسندی این زن از صلح مضاعف است. به زودی فرزندش به دنیا خواهد آمد و پس از سال‌ها جنگ، حال صلح دست‌یافتنی می‌نماید. اما این تنها زمانی ممکن می‌گردد که جامعه بتواند چریک‌ها را در دل خود بپذیرد و امکان زندگی عادی را برای آن‌ها فراهم آورد و این بدون عفو عمومی همه رزمندگان فارک ممکن نیست.

پیمان صلحی که قرار است روز ۲۶ سپتامبر بین چریک‌های فارک و دولت کلمبیا امضا شود، محصول تلاش این فرد است. تانیا نی‌مایر. این چریک هلندی‌تبار از سال ۲۰۰۲ در صف مبارزان فارک پیکار می‌کند و توانسته است تا سطح رهبران این جنبش چریکی ارتقاء یابد. او پیش از پیوستن به فارک در هلند، در رشته زبان تحصیل می‌کرد.

اعضای فارک پیمان صلح را در کنگره خود تصویب کردند. این همایش که در ال‌دیامانته برگزار شد، صرفا یک همایش سیاسی نبود. بلکه اعضا پس از اعلام رسمی تصمیم خود، اقدام به برپایی جشن کردند و با شادمانی و پایکوبی این روز را جشن گرفتند. حال رزمندگان فارک باید تفنگ‌های خود را تحویل دهند.

وداع با لباس‌های نظامی. ییمی، یک چریک جوان است. از این پس او نیاز ندارد تفتگ به دست بگیرد. او می‌تواند به زندگی مدنی خود در سایه صلح روی آورد.