شیوه تغذیه ما تنها موضوعی خصوصی نیست، بلکه هر وعده غذایی که انتخاب می‌کنیم تاثیر بسیاری در زندگی مردم سراسر جهان، محیط زیست، تنوع زیستی و وضعیت آب و هوایی می‌گذارد.

مصرف کمتر گوشت می‌‌تواند به راحتی به حفاظت از ذخایر آبی، جنگل‌ها، زمین‌های زراعی، وضعیت آب و هوا و تنوع زیستی کمک کند. در برابر، مصرف بالای گوشت موجب می‌شود که تولید صنعتی آن نیز در مقیاس بالا انجام گیرد.

گوشت‌هایی که در مقیاس بالا تولید می‌شوند نه تنها به دلیل آنتی‌بیوتیک و هورمونی که در تولیدشان ‌استفاده می‌شود، برای بدن انسان سالم نیستند، بلکه به محیط زیست نیز صدمات فراوانی وارد می‌کنند. همچنین برای سیر کردن شمار زیادی از دام‌ها، در علوفه آن‌ها از مواد شیمیایی استفاده می‌شود که برای محیط زیست و سلامت انسان زیان‌آور هستند.

افزایش بی‌رویه مصرف گوشت و آسیب‌های زیست محیطی

مصرف گوشت در جهان از سال ۱۹۶۰ تا کنون ۲۴ درصد افزایش یافته است و عمدتا تقاضای بالای کشورهای ثروتمند مانند آمریکا به این مصرف دامن زده است. به گزارش سازمان کشاورزی و تغذیه وابسته به سازمان ملل متحد، ۳۰۸ میلیون تن گوشت در سال ۲۰۱۳ در سطح جهان تولید شده است که این میزان در مقایسه با تولید پنج دهه گذشته چهار برابر افزایش یافته است.

بنابر تحقیقات مؤسسه "ورلد واچ" در واشنگتن، رشد مداوم تولید گوشت در سراسر جهان هزینه‌های جبران‌ناپذیری برای محیط زیست دربردارد. بر اساس گزارش این مؤسسه، ۷۰ درصد زمین‌های کشاورزی در دنیا تبدیل به مرتع شده‌اند و ده درصد دیگر این زمین‌ها برای کشت غذای دام استفاده می‌شوند.

از آنجایی که مصرف گوشت در سال‌های اخیر رشد صعودی داشته است، دیگر شیوه‌های طبیعی و سنتی پاسخگوی نیازهای موجود نیستند. امروزه از شیوه‌های نوین صنعتی برای تولید انبوه گوشت استفاده می‌کنند اما این شیوه‌ها به بخش‌ بزرگی از طبیعت آسیب رسانده‌اند، زیرا با قطع بسیاری از درختان، جنگل‌ها به مراتع تبدیل شده‌اند. همچنین برای آبیاری این مراتع به حجم بالایی از آب نیاز است.

تشدید بحران کم‌آبی و تولید گازهای گلخانه‌ای

یکی دیگر از مشکلات اساسی در صنعت تولید گوشت مسئله آب است. سازمان ملل در گزارشی در رابطه با بحران آب هشدار داده و اعلام کرده است که اگر مصرف آب به صورت فعلی ادامه پیدا کند، کره زمین در سال ۲۰۳۰ با بحران جدی کم‌آبی مواجه خواهد شد. این در حالی است که برای تولید هر یک کیلو گوشت گاو حدود ۱۵ هزار و ۵۰۰ لیتر آب مصرف می‌شود.

تولید گوشت قرمز افزون بر آنکه به بحران آب دامن می‌زند، باعث می‌شود گازهای گلخانه‌ای پنج برابر بیش از مورد تولید دیگر گونه‌های گوشت آزاد شوند. خسارات ناشی از تولید گوشت قرمز زیاد است به طوری که حجم دی اکسید کربن آزاد شده برای تولید یک کیلو گوشت قرمز را با طی مسافت ۲۵۰ کیلومتر با یک خودرو مقایسه می‌کنند.

دانشمندان ژاپنی نحوه تولید گازهای گلخانه‌ای در جریان تولید گوشت را مورد مطالعه قرار داده‌اند. بر اساس پژوهش آنان، تنها یک گاو از بدو تولد تا روزی که کشته می‌شود حدود ۳۵ کیلوگرم دی‌اکسید کربن تولید می‌کند.

محاسبه‌گر دی‌اکسید کربن که وزارت محیط زیست بایرن آلمان طراحی کرده نشان داده است که گوشت‌خوارها سالانه ۱/۸۲ تن دی‌اکسید کربن تولید می‌کنند. این در حالی است که سهم گیاه‌خواران در تولید این گاز کمتر از یک تن در سال است.

شایان ذکر است که بسیاری از پژوهشگران در زمینه تغذیه و حفاظت از محیط زیست نه به نفس تغذیه از گوشت قرمز بلکه به تولید انبوه آن انتقاد می‌کنند. برای نمونه "اطلس گوشت" که مجموعه‌ای از تحقیقات دانشمندان در رابطه با تولید و مصرف گوشت است به این مسئله اشاره می‌کند که مصرف بهینه گوشت نه تنها برای محیط زیست زیان آور نیست بلکه فوایدی هم دارد.

فعالان محیط زیست معتقدند اگر به گوشت به عنوان یک کالای لوکس نگاه کنیم که لزومی ندارد هر روز بر سر سفره‌مان باشد، و اگر مصرف آن را به هفته‌ای دو یا سه بار کاهش دهیم، می‌توانیم قدمی در جهت حفاظت از محیط زیست و در نتیجه سلامت شخصی‌مان برداریم.