1. پرش به گزارش
  2. پرش به منوی اصلی
  3. پرش به دیگر صفحات دویچه وله

جلوگیری خشونت‌بار از برگزاری مراسم روز کارگر در تهران

۱۳۸۸ اردیبهشت ۱۱, جمعه

مراسمی که قرار بود به مناسبت اول ماه مه، روز جهانی کارگر در تهران برگزار شود، پیش از آغاز با حمله‌ی نیروهای انتظامی و نیروهای امنیتی لباس شخصی روبرو شد. چندین نفر حین این حمله دستگیر شدند.

تظاهرات اول ماه مه سال ۲۰۰۶ در تهران
تظاهرات اول ماه مه سال ۲۰۰۶ در تهران

۹ نهاد کارگری ایران با انتشار اطلاعیه‌ای از همه‌ی کارگران دعوت به شرکت در مراسم روز جهانی کارگر در روز جمعه (۱۱ اردیبهشت / اول ماه مه) در پارک لاله‌ی تهران کرده بودند. ۹ نهاد کارگری یاد شده عبارتند از:

سنديکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه، سنديکای کارگران نيشکر هفت تپه، اتحاديه آزاد کارگران ايران، هیأت مؤسس بازگشايی کارگران نقاش و تزئینات ساختمان، کانون مدافعان حقوق کارگر، کميته پيگيری برای ايجاد تشکل های آزاد کارگری، کميته هماهنگی برای کمک به ايجاد تشکل‌های کارگری، شورای زنان و جمعی از فعالين کارگری.

محمدرضا شهابی، عضو سندیکای شرکت واحد اتوبوسرانی شرکت واحد تهرانعکس: Mohammad Reza Shahabi

حدود ساعت پنج و نیم عصر روز جمعه (۱۱ اردیبهشت) به وقت تهران، ماموران انتظامی و امنیتی لباس شخصی پس از محاصره‌ی پنهانی پارک اقدام به حمله به کسانی کردند که در پارک لاله جمع شده بودند.

در آن میان برخی از مردمی هم که بی‌خبر از برگزاری این مراسم بوده، به قصد تفریح به پارک آمده بودند، با ضرب و شتم همراه با دیگران از پارک به بیرون رانده شدند.

رضا شهابی، عضو سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران، در مصاحبه با دویچه وله، از استقبال حدود ۲۰۰۰ نفر از مراسم روز جهانی کارگر در تهران و حمله‌ی تعداد بیشماری از ماموران امنیتی و انتظامی به این جمع و استفاده از گاز اشک‌آور و باتوم و دستگیری حدود ۵۰ نفر سخن گفت که در میانشان چهار تن از چهره‌های شناخته شده‌ی فعال کارگری هم هستند. این چهار تن عبارتند از جعفر عظیم‌زاده، مریم محسنی، شاپور احسانی و بهروز خباز.

خواسته‌های کارگران

در دعوت‌نامه‌ی نهادهای کارگری ۱۵ خواست مبرم کارگران ایران تقریر یافته است. این خواستها عبارتند از:

۱) تأمين امنيت شغلی برای همه کارگران و لغو قراردادهای موقت و سفيد امضا و برچيده شدن فرم‌های جديد قرارداد کار.

۲) حداقل دستمزد مصوب شورای عالی کار، خط مرگ تدريجی است! حداقل دستمزد کارگران بايد توسط نمايندگان واقعی و تشکل‌های مستقل کارگری تعيين گردد.

۳) برپايی تشکل مستقل کارگری، اعتصاب و اعتراض و تجمع حق مسلم ماست!

۴) دستمزدهای معوقه بايد بدون عذرو بهانه پرداخت گردد!

۵) اخراج و بيکارسازی کارگران بايد متوقف گردد!

۶) حقوق زنان و مردان درتمامی شئون اقتصادی – اجتماعی بايد برابرباشد.

۷) بازنشستگان بايد ازيک زندگی مرفه و بدون دغدغه اقتصادی برخوردارشوند.

۸) کارگران با معلمان ( کارگران فکری)، پرستاران وسايراقشارزحمت کش جامعه متحدند و ازمبارزات آنان پشتيبانی می‌کنند.

۹) ازاعتراضات و خواسته‌های کارگران فصلی و ساختمانی قاطعانه پشتيبانی می‌کنيم.

۱۰) کار کودکان غيرانسانی و استثمارگرانه است. ما با فعالين لغو کارکودک هم سنگرهستيم.

۱۱) منصور اسانلو، ابراهيم مددی و ديگر کارگران زندانی بايد بدون قيد و شرط آزاد گردند و تعقيب‌های قضايی عليه ديگرکارگران بايد فوراً پايان پذيرد.

۱۲) ما خود را متحد با جنبش های اجتماعی ديگرمانند دانشجويان و زنان می دانيم.

۱۳) ما ازکارگران مهاجر مانند کارگران افغانی ، به عنوان بخشی ازهم طبقه‌ای‌های خود، قاطعانه پشتيبانی می‌کنيم.

۱۴) ضمن تشکرازحمايت‌های جهانی ازکارگران ايران، ما کارگران ايران، خود را متحد با ديگرکارگران جهان می‌دانيم.

۱۵) اول ماه مه، بايد تعطيل رسمی گردد و هرگونه ممنوعيت و محدوديت برگزاری مراسم اين روزملغی گردد.

برای شنیدن گفت‌وگو با رضا شهابی بلافاصله پس از به هم خوردن تجمع به مناسبت روز جهانی کارگر فایل صوتی زیررا کلیک کنید!

مصاحبه‌گر: کیواندخت قهاری

تحریریه: شهرام احدی

پرش از قسمت در همین زمینه

در همین زمینه

نمایش مطالب بیشتر