جمهوری اسلامی اتمی طالبان‌زده‌ی پاکستان
۱۳۸۸ اردیبهشت ۱۴, دوشنبه
"دی پرسه" (Die Presse)، چاپ وین، وضعیت در پاکستان را با اصطلاحی بیان می‌کند که می‌توانیم آن را "طالبان‌زدگی" ترجمه کنیم.
یک منطقه "طالبان‌زده" در پاکستان دره‌ی سوات است که در "دی پرسه" این چنین توصیف شده است: «آنجایی که جهادگران سر برمی‌آورند، موسیقی خاموشی می‌گیرد و آرایشگران بیکار می‌شوند. جاهایی به قصاص اختصاص می‌یابد. متعصبان در آنها قربانیان عدالت خشن خود را به نمایش می‌گذارند: سرهای بی‌تن، آویزان گشته از تیر چراغ برق یا پیکرهای بی‌جان، آویزان از دروازه‌ی فوتبال. آنان مدام در شکار "خائنان"، "جاسوسان"، "دشمنان اسلام" و "زناکاران" هستند.»
در گزارشی در روزنامه‌ی "نویه تسورشر" (NZZ) از قول زنی اهل منطقه‌ی سوات، می‌خوانیم: "ما در خانه‌‌هایمان زندانی هستیم، حتا برای خرید مواد خوراکی نمی‌توانیم پا به خیابان بگذاریم. روزگارمان سیاه شده است."»
پاکستان، هدف مقدم
در گزارش "دی پرسه" آمده است که اکنون در نواحی مرزی افغانستان و پاکستان جهادگران اردوگاه‌هایی برای دادن آموزش نظامی به متعصبانی چون خود، تشکیل داده‌اند. «گویا طالبان، القاعده و انواع و اقسام گروه‌های افراطی دیگر هدف خود را این قرار داده‌اند که دولت پاکستان را سرنگون سازند، دولت کشوری چندقومی و چندمذهبی را که به هر حال بنیاد لرزانی دارد.»
به نظر این روزنامه «هیچ نیرویی نمی‌تواند دولت پاکستان را نجات دهد جز خود آن دولت. نخبگان سیاسی و نظامی پاکستان مدتها پیش می‌بایست درمی‌یافتند که به جای آنکه خود را با تصویر وهم‌آمیز دشمنی به نام هندوستان مشغول کنند، لازم بوده است با خطرهای واقعی‌ای که دولتشان را تهدید می‌کند، درگیر شوند. اغتشاش در ادراک درست وضعیت، باعث شد که رهبری پاکستان، مشوق طالبان در آغاز شکل‌گیری این جریان باشد، جریانی که اکنون مستقیما به مقابله با دولت پاکستان برخاسته است.»
امید به نجات
"دی پرسه" این بیم را ندارد که پاکستان طالبان‌زده، به زودی فرو‌پاشد و قدرت در آن به طور کامل به دست جهادگران افتد. «مقرر نیست که پاکستان، آن گونه که پیش‌بینی می‌کنند، در عرض شش ماه با یورش طالبان درهم بشکند. اگر پاکستان قاطعانه از خود دفاع کند و از پشتیبانی جهانی برخوردار باشد، می‌تواند در برابر خطر ایستادگی کند.»
نحوه‌ی دفاع دولت پاکستان از خود
جمهوری اسلامی پاکستان، دولتی که مبتکر عنوان "جمهوری اسلامی" است، به تقویت خود پرداخته است، اما آنسان که روزنامه‌ی گاردین نوشته است از طریق تقویت توان اتمی خود.
در گزارش گاردین درباره‌ی جمهوری اسلامی اتمی طالبان‌زده‌ی پاکستان چنین می‌خوانیم: «پاکستان مدام در حال تقویت امکان‌های خود برای ساختن بمب اتمی است، آن هم با وجود نگرانی‌های جهانی از بابت این که مبادا نیروهای اسلامی افراطی رو به رشد در این کشور یک چند پایگاه سلاح‌های اتمی این کشور را تصرف کنند یا به آن مقدار مواد رادیوآکتیو دست یابند که بتوانند با آن یک "بمب کثیف" بسازند. این نگرانی را کارشناسان اتمی آمریکا و مقامات سابق ایالات متحده‌ی آمریکا ابراز می‌کنند.»
یکی از اینان، دیوید آلبرایت (David Albright) است که قبلا به عنوان بازرس سازمان ملل برای کنترل تسلیحاتی در عراق حضور داشته است. آلبرایت در گزارشی که به سفارش انستیتوی مستقل "دانش و امنیت بین‌المللی" در واشنگتن تهیه کرده، مراکز اتمی پاکستان را در خطر می‌بیند.
آلبرایت در این گزارش همچنین ابراز نگرانی کرده که پاکستان در حال گسترش زرادخانه‌ی اتمی خود است و دارد مرحله‌ی تازه‌ای از مسابقه‌ی تسلیحاتی با هندوستان را می‌آغازد.
اطمینان و شک در واشنگتن
گاردین در گزارش خود یادآور می‌شود که اخیرا هیلاری کلینتون، وزیر امور خارجه‌ی آمریکا اطیمینان داده بود که پاکستان امنیت تجهیزات اتمی خود را جدی گرفته، آن هم به این صورت که آنها را در نواحی مختلف کشور پخش کرده و از این راه دستیابی به آنها را مشکل ساخته است. هیلاری کلینتون برای اطمینان‌دهی به نمایندگان کنگره، این اطلاعات را فاش ساخته است.
در واشنگتن همه مطمئن نیستند، که اقدامات امنیتی دولت پاکستان کارساز باشند. گاردین از قول جان بولتن (John Bolton)، از مقامات دستگاه دولتی بوش، نوشته که پخش کردن تجهیزات اتمی در مناطق مختلف ریسک امنیتی را بالا برده، به جای آنکه کاهش دهد.
توصیه‌ی کارشناسانه‌ی بولتن، نه تقویت کلیت دولت پاکستان، بلکه بخشی از آن است: نظامیان طرفدار آمریکا. او به دولت اوباما توصیه می‌کند که روی نظامیان طرفدار آمریکا حساب کند، آنها را تقویت کند و در همان حال سرکوب نظامی طالبان را پیش برد.
تقویت این جناح علیه آن جناح، این نیرو آن نیرو، این قوم علیه آن قوم − آیا این نوع سیاست خود فروپاشی را شتاب نمی‌دهد؟
RN/MM