جمیله علم‌الهدی اعتراضات سراسری را "هراس‌افکنی" آمریکا دانست
۱۴۰۱ بهمن ۱۷, دوشنبه
همسر رئیس جمهوری اسلامی ایران در گفت‌وگو با "راشا تودی" اعتراضات سراسری به قتل مهسا امینی را "هراس‌افکنی" آمریکا دانست. علم‌الهدی گفت موضوع حجاب از صدسال پیش در ایران سیاسی بوده است.
جمیله علم‌الهدی، همسر ابراهیم رئیسیعکس: isna
تبلیغات
جمیله علم‌الهدی، همسر ابراهیم رئیسی، رئیس جمهوری اسلامی ایران در گفت‌وگو با رسانه روسی "راشاتودی"، اعتراضات سراسری به قتل مهسا امینی را "نسخه جدیدی از هراس‌افکنی امریکا" و نیز "ایجاد ترس" دانست و گفت: «به این طریق آمریکا می‌خواهد به ما بگوید: ببینید من به شما نزدیکم و می‌توانم تروریست‌ها را به خیابان‌های شما بکشم و ماشین‌ها را در خیابان‌های شما به آتش بکشم، آمریکا از ما می‌خواهد که تسلیم شویم تا چهره نادرستی از ایران به نمایش بگذارد.»
به گفته دختر امام جمعه مشهد، آمریکا می‌خواهد همسایگان ایران و جامعه جهانی را از ایران بترساند.
آنچه که او به "تروریست‌ها" نسبت می‌دهد، به شهادت فیلم‌ها، عکس‌ها و ویدیوهای بی‌شمار منتشر شده، تماما از سوی نیروهای امنیتی و انتظامی جمهوری اسلامی که لباس فرم بر تن داشتند اتفاق افتاده است.
تیراندازی به خودروهایی که شهروندان غیرنظامی در آنها بودند، حمله به خودروهای پارک‌شده در کنار خیابان‌ها، شلیک مستقیم گلوله‌های ساچمه‌ای و جنگی به معترضان بدون سلاح، ضرب و شتم شدید معترضان در خیابان‌ها از سوی نیروهای انتظامی و امنیتی همه و همه از سوی شهروند-خبرنگاران ثبت و ضبط شده است.
علم‌الهدی همچنین مدعی شد که زنان ایرانی ابتدا به "فوت" مهسا امینی واکنش‌های شدید نشان دادند اما "زمانی که متوجه شدند آمریکا در حال سوءاستفاده از شرایط است، تغییر رویه دادند".
او اما توضیحی نداده که منظورش از این "تغییر رویه" چیست. اعتراضات به قتل مهسا امینی حدود چهار ماه ادامه داشت و هنوز نیز به صورت پراکنده ادامه دارد. اعتراضات زنان به حجاب اجباری نیز همچنان در کوچه و خیابان، در مراکز خرید، رستوران‌ها و کافه‌ها و هرجا که ممکن باشد با نپوشیدن روسری ادامه دارد.
نسبت دادن ماجرای امیرکبیر به آمریکا
جمیله علم‌الهدی در بخش دیگری از سخنانش با این ادعا که آمریکا همیشه "تلاش کرده در ایران نفوذ کند و بذر نفاق را در کشور بکارد" ماجرای بدبین شدن مادر ناصرالدین شاه به دامادش امیرکبیر را نیز به آمریکا نسبت داد.
این در حالی است که در زمان ناصرالدین‌شاه، آمریکا اصلا جزو قدرت‌های جهانی نبود و اساسا نقشی در جامعه بین‌الملل بازی نمی‌کرد و کانون‌های قدرت سیاسی بریتانیا و روسیه تزاری بودند.
حجاب، "موضوعی سیاسی"
همسر ابراهیم رئیسی در بخش دیگری از سخنانش موضوع حجاب را سیاسی دانست و به دستور کشف حجاب از سوی رضا شاه بدون نام بردن از او، به عنوان شاهدی بر این مدعایش اشاره کرد.
جمیله علم‌الهدی در عین حال حجاب را "بخشی از فرهنگ" مردم ایران دانست که "تنها به اسلام محدود نمی‌شود".
او ادعا کرد "آمریکا و اروپا سعی دارند استانداردهایشان را به بقیه دنیا تحمیل کنند" و به همین دلیل "ما می‌خواهیم از این فرهنگ خود محافظت کنیم و آن چیزی که در فرهنگمان وجود دارد را نگه داریم".
علم‌الهدی همچنین گفت حجاب در قانون اساسی ایران وجود دارد که البته چنین نیست.
با فرمان روح‌الله خمینی از صبح شنبه ۱۴ تیرماه ۱۳۵۹ ورود زنان بی‌حجاب به ادارات دولتی ممنوع شد. تا سال ۱۳۶۳ هیچ قانون مصوبی درباره حجاب اجباری وجود نداشت. در آن سال با تصویب قانون مجازات اسلامی در مجلس، حکم ۷۴ ضربه شلاق برای عدم رعایت حجاب تعیین شد.
گیسوبُران؛ نماد خشم و سوگواری
در اعتراض به مرگ مهسا امینی در بازداشت گشت ارشاد شماری از زنان ایرانی در حرکتی نمادین گیسوان خود را بریدند. این آیین از رسوم دیرینه ایرانیان در سوگواری است که حال به نمادی از خشم و اعتراض تبدیل شده است.
در اعتراض به مرگ مهسا (ژینا) امینی در بازداشت گشت ارشاد شماری از زنان ایرانی و حتی زنانی از دیگر کشورها در حرکتی نمادین گیسوان خود را بریدند. گیسو بریدن یا "زلف گشودن" بخشی از آیین دیرینه سوگواری در میان ایرانیان و همچنین ملت‌های مختلف دیگر است.
به روایت معترضان، بریدن مو به نمادی از خشم تبدیل شده است. شهلا شفیق جامعه شناس، پژوهشگر و نویسنده ایرانی مقیم فرانسه در این باره می‌نویسد: «يکی از معناهای نمادين اقدام زنانی که برای اعتراض به حجاب اجباری گيسو می‌برند اين است: شما هستی مرا با رشته مو و گيسوانم به بند کشيده‌ايد، پس من اين رشته را می‌برم.»
عکس: Michael Kuenne/PRESSCOV/ZUMAPRESS.com/picture alliance
در اساطیر ایران باستان، ایزد بانوی مادر، سرور آسمان و طبیعت و همچنین نماد باران و باروری محسوب می‌شد. از همین رو است که گیسوبُران زنان اهمیت می‌یابد؛ زیرا به معنای قطع باروری و برکت تلقی می‌شود.
عکس: Mert Alper Dervis/AA/picture alliance
یکی از قدیمی‌ترین آثار بازتاب آیین بریدن مو در "گیلگمش" به ثبت رسیده است. گیلگمش در سوگ یار نزدیک خود انکیدو موهایش را می‌برد و می‌گوید: «دستور می‌دهم تا همه مردم اورک برتو بگریند و مویه مرگ سر دهند، مردم از اندوه سر خود را فرود خواهند آورد و آن هنگام که به زیر خاک روی، برای تو موهایم را بلند خواهم کرد.
عکس: Yiannis Kourtoglou/REUTERS
در شاهنامه فردوسی نیز فرنگیس همسر سیاوش در سوگ او او گیسوی خود را می‌برد: همه بندگان موی کردند باز/ فرنگیس مشکین کمند دراز/ برید و میان را به گیسو ببست/ به فندق گل ارغوان را بخست
عکس: Ervin Shulku/ZUMAPRESS.com/picture alliance
حافط نیز در اشعار خود به این آیین اشاره کرده است و می‌گوید:« گیسوی چنگ بِبُرّید به مرگِ مِیِ ناب/ تا حریفان همه خون از مژه‌ها بگشایند
عکس: Quinn Bender/ZUMAPRESS.com/picture alliance
سلمان ساوجی از شاعران قرن هشتم هجری هم در اشعار خود به بریدن مو اشاره کرده و می‌گوید:« ای صبح‌دم، چه شد که گریبان دریده‌ای/ وی شب، چه حالت است که گیسو بریده‌ای/ ای پرچم، از برای چه مو باز کرده‌ای/ وی سنجق، از عزای که گیسو بریده‌ای
عکس: Remon Haazen/ZUMAPRESS.com/picture alliance
سیمین دانشور هم در رمان "سووشون" از درخت گیسو نوشته است: « «درخت گیسو در تمام گرمسیر معروف است. اول بار که درخت گیسو را دیدم، از دور خیال کردم درخت مراد است. نزدیک که رفتم دیدم گیس‌های بافته شده به درخت آویزان کرده‌اند؛ گیس‌های زن‌های جوانی که شوهرهایشان جوان‌مرگ شده بود.»
عکس: Mert Alper Dervis/AA/picture alliance
نجم‌الدین گیلانی و همکاران در کتاب "بررسی تحلیلی و تطبیقی سوگ آئین‌های لری و کردی با سنت سوگواری در شاهنامه به "خراشیدن روی و برین گیسو" و پیچاندن آن به دور دست در میان اقوام ایرانی کرد و لر اشاره می‌کند. در آیین چمر که در میان مردم استان‌های کرمانشاه، ایلام و لرستان رواج دارد، زنان به زاری پرداخته و گیسوی خود را پریشان می‌کنند.
عکس: Fredrik Persson/TT NYHETSBYRÃ N/picture alliance
بریدن مو تنها مختص فرهنگ ایران نیست. چهارم مهرماه، هزاران تن از زنان کرد شمال سوریه در همبستگی با زنان ایرانی تجمعی برپا کردند و شمار زیادی از آنان به نشانه اعتراض گیسوان خود را بریدند. ملک موسو، خواننده مشهور ترکیه‌ای نیز در حمایت از جنبش اعتراضی زنان، هنگام اجرای کنسرت موهایش را چید.
