جهان در هفتهای كه گذشت: گسترش تنش شيعه و سنى در كشورهاى اسلامى
۱۳۸۵ فروردین ۲۷, یکشنبهعراق جنگ زده، تاكنون بارها شاهد رويدادهاى خونينى بوده كه از ديد ناظران محلى، جز تشديد تنش ميان شيعه و سنى هدفى نداشتهاند. اين هفته، بار ديگر، انفجار يك خودروى حامل مواد منفجره در برابر مسجد شيعيان الهويدر بيش از صد كشته و زخمى بر جاى نهاد. در پاكستان نيز، هنگامى كه صدها تن از سنى مذهبان سرگرم برگزارى سالروز ميلاد پيامبر اسلام بودند، فردى ناشناس خود را در ميان آنان منفجر كرد و دست كم ۵۷ نفر را به كام مرگ كشيد. پليس پاكستان، كه اكنون نگران بروز درگيرىهاى بزرگتر ميان اكثريت شيعه و اقليت سنى است، اقدامات امنيتى خود را در كراچى تشديد كرده است.
مجموعه اين اتفاقات نشان میدهد كه دستهاى مرموزى در كارند تا مناسبات ميان شيعيان و سنىها را، در كشورهاى اسلامى، دستخوش بحرانى مداوم كنند. در اين ميان ، حسنى مبارك رئيس جمهور مصر، در يك مصاحبه رسمى با شبكه خبرى العربيه، جمهورى اسلامى را تلويحا به تحريك شيعيان متهم كرد. وى گفت: ”ايران بدون ترديد بر روى شيعيان تاثير و نفوذ دارد. ۶۵ درصد مردم عراق شيعه هستند. در كشورهاى همسايه نيز، شيعيان زندگى میكنند. شيعيان هميشه به ايران وفادار بودهاند. اكثر آنها به ايران وفادارند و نه به كشور محل زندگى خود”.
اظهارات حسنى مبارك، با واكنش منفى مقامات عراقى روبرو شد و در عربستان سعودى نيز، ۱۲۲ تن از شيعيان سرشناس اين كشور، با صدور بيانيهاى، اعلام كردند كه چنين نظراتى میتواند به اختلاف بين مذاهب دامن بزند.
از ميان ساير رويدادهاى خبرى اين هفته جهان، تسليم دولت فرانسه در برابر يازده هفته فشار مخالفان قانون كار تازه و پيروزى چپ ميانه در انتخابات ايتاليا بود كه اهميت بيشترى داشت. اصلاح قانون كار فرانسه، به كارفرمايان فرانسوى امكان میداد كه تازه استخدام شدگان زير ۲۶ ساله را، بدون ذكر هيچ دليل قانونى اخراج كنند. از زمان افشاى برنامه اصلاحى دولت، پاريس و بسيارى ديگر از شهرهاى فرانسه، به صحنه اعتصابات، تظاهرات و بعضا درگيرىهاى شديد ميان دانشجويان و پليس تبديل شد و ميليونها نفر، بارها با حضور در خيابانها به مخالفت با برنامه دولت برخاستند. سرانجام، روز دوشنبه اين هفته، ژاك شيراك اين اصلاحيه بحرانآفرين را رد و اعلام كرد كه به جاى آن قانون تازهای براى جذب جوانان به بازار كار تهيه خواهد شد.
سنديكاها و اتحاديههاى دانشجوئى فرانسه، ضمن پشتيبانى از اقدام ژاك شيراك، عقبنشينى دولت را، پيروزى واقعى جنبش اعتراضى تلقى كردند. در ساير كشورهاى اروپائى، اين پيروزى، حركتى موفق در مسير دفاع از سنتهاى سوسيال دموكراسى ارزيابى شد كه در روند جهانىسازى سرمايه هر روز بيشتر قربانى میشود.
و اما در ايتاليا، ناظران، شكست سيلويو برلوسكونى رهبر ائتلاف راست را در انتخابات پارلمانى، مقدمه تحولاتى تازه در سياست داخلى و خارجى ايتاليا دانستند. برلوسكونى، به عنوان مالك اصلى بيشتر رسانههاى گروهى ايتاليا و مدافع سرسخت سنتهاى محافظهكارانه، در جريان جنگ عراق، به رغم مخالفت اكثريت مردم كشورش، در كنار آمريكا قرار گرفت و مناسبات دوستانه كم نظيرى با شخص جورج بوش برقرار كرد. اكنون، با پيروزى ائتلاف چپ ميانه، به رهبرى رومانو پرودى، احتمال میرود كه سياست ايتاليا در برابر جنگ عراق دستخوش دگرگونى شود. درست همزمان با برگزارى انتخابات جنجالى، ايتاليا، با به دام افتادن برناردو پروونسانو سركرده مافيا، شاهد يك رويداد جنجالى ديگر هم بود. پروونسانو، از ۴۰ سال پيش به صورت مخفى زندگى میكرد. او متهم است كه بسيارى از جنايات مافياى ايتاليا را، از مخفى گاههاى خود، رهبرى میكرده است.