«جوانان ایران برای آیندهشان مبارزه میکنند» <br> مصاحبه با رئیس حزب سبزهای آلمان
۱۳۸۸ خرداد ۲۶, سهشنبهدویچه وله: خانم روت، برآورد شما از اوضاع ایران چیست؟
کلاودیا روت: اطلاعاتی که ما دریافت میکنیم - و این اطلاعات مطمئنا جریان آزادی ندارند، چون در ایران سانسور شدیدی وجود دارد − حاکی از وضعیتی نگرانکننده است. من از یک سو تحسین میکنم و خوشحالم از شهامت و نیروی ارادهی اصلاحجویان که نمیخواهند بپذیرند که رایشان را دزدیدهاند و در انتخابات تقلب کردهاند.
اما از سوی دیگر نگرانم که خشونتی که از سوی رژیم و نظام احمدینژاد اعمال میشود افزایش پیدا کند و کشتهها و مجروحان بیشتری داده شود. وضعیتی تکاندهنده در ایران هست که مردم برای گشایش بیشتر و برقراری دمکراسی در آینده مبارزه میکنند، آنهم در ابعادی که از زمان انقلاب ایران در خیابانها، دانشگاهها و سراسر ایران دیده نشده است.
یک پای ثابت تبلیغات جمهوری اسلامی موضوع دخالت بیگانگان است. پاسخ شما به این تبلیغات چیست؟
وقتی موضوع بر سر نقض حقوق بشر باشد، مرزی وجود ندارد. وقتی موضوع بر سر آزادیها باشد، مرزی وجود ندارد. من برعکس میگویم که به نظر من کشورهای خارجی، جامعهی بینالملل، وقتی که موضوع بر سر حق تظاهرات، حق آزادی مطبوعات و حقوق زنان بوده، خیلی کم دخالت کردهاند. این کشورها، همان طور که شیرین عبادی به حق گفته است، سالهاست که فقط در مورد برنامهی اتمی با ایران گفتوگو کردهاند و به حقوق بشر کمتوجه بودهاند.
من هماکنون میبینم که میلیونها تن از مردم ایران چه احساساتی دارند و از چه متاثر میشوند. این نشانهی دخالت بیگانگان نیست، بلکه میلیونها نفر در انتخابات شرکت کردهاند، در ابعادی که تاکنون وجود نداشته است. آنها رای دادهاند به امید آنکه با موسوی راهی نو را بیازمایند، اما الان حس میکنند که به آنها حقه زده شده است. در اینجا دخالت خارجیای وجود ندارد، بلکه این نتیجهی تقلب و سرکوب رژیم احمدینژاد است.
پاسخ شما به این ادعا چیست که این حرکت با تحریک کشورهای بیگانه پدید آمده است؟
این حرف بیمعنی است. آنچه باعث تحریک میشود کشورهای خارجی نیستند، بلکه رژیم احمدینژاد است. سرکوب سیستماتیک زنان، سرکوب سیستماتیک حقوق انسانی و آزادیها، سرکوب اقلیتها، جلوگیری از شکلگیری آینده برای جوانترین جامعهای که در دنیا وجود دارد، جامعهی ایران که بسیاری از جوانانش تحصیلکرده هستند، اینها عامل تحریکاند و نه باصطلاح تحریک خارجی.
زنان و مردان تحصیلکرده، جوانانی که امروز به خیابانها میروند، برای آیندهی خود مبارزه میکنند. عامل تحریک عبارت است از اینکه احمدینژاد آیندهی این جوانان را از آنها گرفته است. آنها میخواهند در آزادی و با برخورداری از حقوق برابر زندگی کنند. عامل تحریک این است که درست همین چیزهاست که از آنان دریغ میشود. اینکه نویسندگان و روزنامهنگاران زندانی و محکوم میشوند، آزادیها را به طور وسیع محدود میکنند، اینکه ایران هنوز وارد قرن بیست و یکم نشده، بلکه به عقب برگردانده میشود، همهی اینها عامل تحریک است و نه توطئهی خارجی.
مصاحبهگر: کیواندخت قهاری
تحریریه: بهنام باوندپور