بعد از ظهر دیروز، یکشنبه هجدهم ژانویه، صدهاهزارتن از شهروندان آمریکایی در محل لینکلن مموریال جمع آمدند تا در جشن آغاز ریاست جمهوری اوباما و کنسرتی با بزرگان موسیقی و هنر شرکت کنند. درهوای بسیار سرد واشنگتن دی سی، در اطراف استخربزرگ روبروی لینکلن مموریال تاچشم کار می کرد زن و مرد و کودک ایستاده بودند و در فضایی مملو از روحیه‌ی وطن پرستی ونشانه های غرورآمیز فرهنگ سیاهان آمریکایی، خواندند و رقصیدند و به نخستین رئیس جمهور سیاهپوست خود خوشامد گفتند.

«ما یکی هستیم»

پیام آغازین جشن توسط هنرپیشه‌ی سیاهپوست دنزل واشنگتن خوانده شد که با اشاره به میراث جورج واشنگتن، توماس جفرسون، و آبراهام لینکلن، بر وحدت آمریکاییان تأکید کرد که اکثراً به نژادها و قومیت ها و ادیان مختلف تعلق دارند. این مراسم زیر عنوان «ما یکی هستیم» برگزار می‌شد. سپس بروس سپرینگستین با گیتار خود ، درحالیکه یک گروه بزرگ ۱۲۵ نفره از همخوانان همراهی اش می‌کرد، آهنگی را خواند که پس از واقعه‌ی یازدهم سپتامبر به یاد چندصد تن از کارگران امداد و آتش نشانی ساخته بود که جان خود را در آنروز باختند و مضمون آن آهنگ روحیه دادن به مردمی ضربه خورده است که به تعاون و همیاری در میان خود نیاز دارند.

باراک و میشل اوباما و دو دختر خردسال آنها به همراه معاون رئیس جمهور منتخب و همسرش و چندتن از اعضای خانواده های آنها جلوی صحنه نشسته و گاه با خوانندگان همصدا می‌شدند. در میان سخنرانان و مدعوین و مجریان، جمعی از سرشناسان سینما و موسیقی نظیر تام هنکس، جیمی فاکس، ساموئل جکسون، فارست ویته کر، جورج لوکاس، اشلی جاد، ماریسا تومی، جان بانجووی، گارت بروکز، جیمز تیلر، جان ملون کمپ، بیانسه، و هربی هنکاک دیده می‌شدند.

«این زمین، زمین تو است»

باراک اوباما در صحبت کوتاهی به اوضاع سخت اکنون و دشواری های بیشتر آینده، جنگ و اقتصاد بحران زده اشاره کرد و گفت حل مشکلات در گرو فداکاری ها و از خودگذشتگی آمریکاییان خواهد بود. اما فضای حاکم بر جشن بیش تر از آنکه معطوف به مشکلات کنونی باشد، حال و هوای جنبش حقوق مدنی سیاهان را داشت که گویی سرانجام به یکی از اهداف مهم خود رسیده است. این حالت زمانی برجسته شد که بروس سپرینستگین و گروه همخوانان، جلوی صحنه آمد و با افتخار خواننده‌ی سالخورده‌ی سفیدپوست و کمونیست قدیمی پیت سـیگر را به عنوان پدر موسیقی فولکلور آمریکا معرفی کرد و به اتفاق او آهنگ «این زمین، زمین تو است» (ساخته‌ی وودی گاتری) را آغاز کرد که همه‌ی مردم حاضر، از جمله باراک اوباما، نیز با آنها شروع به خواندن کردند.

«به نام عشق ـ مردی می آید»

از لحظات خاطره انگیز این مراسم، حضور گروه ایرلندی «یوتو» (U2) برصحنه بود که

یکی از آهنگ های معروف خود را که در اصل به خاطر مقاومت مردم ایرلند در برابر استعمار بریتانیا نوشته بودند با عنوان «به نام عشق ـ مردی می آید» را خواندند. از دقایق به یادماندنی دیگر زمانی بود که یکی از بزرگترین هنرمندان آمریکایی، خواننده‌ی نابینای سیاهپوست ستیوی واندر به همراه آشـر و شاکیرا یکی از ترانه های معروف او را اجرا کردند که میشل و باراک اوباما را هم سر ذوق آورد که از صندلی شان برخیزند و برقصند.