سازمان ملل متحد پیش‌بینی کرده است که لایه اوزون تا نیمه قرن حاضر به شکل قابل توجهی ترمیم می‌‌شود. این لایه در مناطق قطب شمال و عرض متوسط جغرافیایی زمین احتمالا در سال ۲۰۵۰ به همان وضعیتی برمی‌گردد که در سال ۱۹۸۰ داشته است. این نتیجه تحقیقات انجام شده توسط برنامه محیط زیست سازمان ملل (UNEP) و سازمان جهانی هواشناسی (WMO) در نیویورک است. بعدها لایه اوزون در قطب جنوب نیز ترمیم خواهد شد.

هم‌زمان کارشناسان هشدار می‌دهند که افزایش تولید گاز کربنیک می‌تواند بر این تحول مثبت غلبه کند. در گزارشی که آخیم اشتاینر، مدیر برنامه محیط زیست سازمان ملل ارائه داده است، حدود ۳۰۰۰ دانشمند هم‌کاری کرده‌اند.
بهبود به برکت قوانین زیست محیطی

کارشناسان معقتدند که این تحول مثبت بیش از همه نتیجه قطعنامه مونترال در سال ۱۹۸۷ است. با امضای این قطعنامه ۱۹۰ کشور خود را موظف کردند که از به‌کارگیری و تولید مواد شیمیایی که لایه اوزون را نابود می‌کند، خودداری کنند. از مهم‌ترین این مواد کلرفلورکربن‌ها (FCKW) هستند که در حال حاضر استفاده از آن به شدت محدود شده و در آینده کاملا متوقف خواهد شد.

این ماده در گذشته به میزان زیادی در تولید یخچال ‌‌یا اسپری‌ها بکارگرفته می‌شد. این ماده در لایه‌های بالایی آمسفر زمین جمع می‌شود و با تابش اشعه خورشید به یک ماده شیمیایی بسیار فعال هالوژن مانند کلر تجزیه می‌شود و لایه اوزون جو را نابود می‌کند. لایه‌ای که سطح کره زمین را از تابش اشعه‌های خطرناک خورشید محافظت می‌کند.

میلیون‌ها مورد سرطان پوست

کارشناسان به این نتیجه رسیده‌اند که با شروع ترمیم لایه اوزون بین سال‌های ۱۹۸۹ تا ۲۰۳۰ سالانه به طور متوسط از دو میلیون مورد سرطان پوست جلوگیری می‌شود. از این گذشته از میزان آسیب‌هایی که به قوه بینایی و سیستم ایمنی بدن بسیاری از انسان‌ها زده می‌شد، کاسته شود. کم شدن حفره اوزون برای تغییرات آب‌و هوایی زمین هم تاثیرات جانبی مثبت دارد، زیرا یکی از عوامل بزرگ شدن حفره اوزون برخی از انواع گازهای گلخانه‌ای هستند که ممنوع شده‌اند.

سال ۱۹۸۰ برای اولین بار دانشمندان از کاهش لایه اوزون دردومین لایه بزرگ آتمسفر زمین (Stratosphere)، در ارتفاع ۱۵ تا ۵۰ کیلومتری گزارشی نگران کننده دادند. این لایه‌ای است که آن‌ها اعلام کردند که از حفره‌ای اوزونی که بر فراز قطب جنوب ایجاد شده است، اشعه ماوراء بنفش خورشید می‌تواند به زمین برسد.

حفره اوزون بر فراز قطب جنوب به مراتب بزرگ‌تر از قطب شمال است. علت این است که دمای هوا در قطب جنوب کم‌تر است.