"شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران" در بیانیه‌ای از معلمان و فرهنگیان خواسته بود که در اعتراض به گرانی و تورم تحصن کنند.

معلمان ایرانی در تهران، مشهد، تبریز، شیراز، همدان، اصفهان، سمیرم، مریوان، کرمانشاه، ایلام و یاسوج، در کلاس‌های درس حاضر نشدند و دست به تحصن زدند.

یک معلم بازنشسته به دویچه وله گفت که معلمان با حقوق بازنشستگی نمی‌توانند زندگی خود را تامین کنند و مجبورند شغل دوم یا سوم داشته باشند.

معلمان ایرانی تصاویر تحصن‌های صنفی خود را در کانال تلگرامی "شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران" و در توییتر با هشتگ "تحصن سراسری معلمان" به اشتراک گذاشتند.

یک معلم تهرانی هم در مصاحبه با دویچه وله اظهار امیدواری کرد و گفت: «امیدوارم حرکت‌ها نتیجه بدهد و صداهای ما شنیده شود و در میان‌مدت و درازمدت اثر خودش را بگذارد.»

"ما مدارس امن و استاندارد می‌خواهیم"، "آزادی رفیق‌هایمان را هر روز مطالبه می‌کنیم"، "افزایش حقوق مناسب با تورم" و "آموزش به زبان مادری" از جمله مطالباتی هستند که معلمان ایرانی مطرح کرده‌اند.

در مناطق قومی ایران از جمله کردستان هم معلمان تحصن کردند. این معلمان مطالباتی چون "آموزش به زبانی مادری در مدارس" و "اجرای اصل ۱۵ و ۱۹ قانون اساسی" مربوط به تحصیل زبان مادری در مدارس مناطق قومی کشور را هم مطرح کردند.

امسال تعداد معلمانی که در تحصن‌ها شرکت کردند، زیاد بود و معلمان موفق شدند از شبکه‌های اجتماعی برای رسا‌تر کردن صداهای خود بهتر استفاده کنند. تحصن سراسری معلمان با اعتراض‌های کامیون‌داران ایرانی هم‌زمان بوده است.

در برخی از مدارس کشور، دانش آموزان معلمان خود را تنها نگذاشتند و به صفوف معلمان متحصن پیوستند.

این معلم در نخستین روز تحصن در روز یکشنبه ۲۲ مهر به تنهایی در تحصن "یک نفره" شرکت کرده بود. در کانال تلگرامی "شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران" در زیر این عکس نوشته شده بود: «کی بود می‌گفت یکدست صدا نداره؟ این تحصن یکنفره آن قدر صداش بلند بود که همه دنیا صداشو شنیدن. درود به این خانم معلم شجاع.»

تحصن یک نفره در مدرسه‌ای در البرز که با یک معلم آغاز شده بود (معلمی که پلاکارد در دست دارد) همه همکاران مدرسه را بعدا به سوی خود کشاند. معلمان دیگر هم به او پیوستند.