"بسیج ورزشکاران" روز جمعه ۳۱ مرداد (۲۱ اوت) در بیانیه‌ای به محمد مایلی کهن سرمربی پیشین تیم‌های ملی فوتبال و فوتسال ایران حمله کرد و نوشت: «در روزهای اخیر کلیپی در فضای مجازی دست به دست شد که آقای محمد مایلی کهن سخنانی بر زبان رانده که تنها بوی مطرح شدن و خودنمایی از آن استشمام می‌شود.»

محمد مایلی کهن روز ۲۸ مرداد (۱۸ اوت) در یک شوی ورزشی گفت: «ما اگر سازمان ملل را قبول داریم، نمیتوانیم بگوییم فلان کشور نابود شود.» او در این برنامه دو بار تکرار کرد ما «نمی‌توانیم در دنیا تنها زندگی کنیم» و چند بار از حاضران پرسید «سازمان ملل را قبول داریم یا نداریم؟»

بسیج ورزشکاران مایلی کهن را "مهره سوخته فوتبال" نامیده که هر چند وقت یکبار «برای از انزوا درآمدن و غلبه بر سرخوردگی ناشی از فراموشی در فضای ورزش، سخنانی مطرح می‌کند تا به نوعی برای جلب توجه دیگران گدایی کند».

در بیانیه این سازمان هم‌چنین آمده است که سخنان مایلی کهن مایه "ذوق و شوق" شبکه‌های اسرائیلی شده و در مقابل "دل خانواده‌های داغدار و مظلوم فلسطینی" را داغدار کرده است. 

نویسندگان بیانیه بسیج ورزشکاران به محمد مایلی کهن گفته‌اند: «شرم بر این‌ تفکر که اشک پدران و مادران کودکان شهید یمنی، فلسطینی، افغانی، لبنانی و سوری را نبیند» و از او خواسته‌اند «با عذرخواهی اندکی از آلام و اندوه آنان» بکاهد.

مایلی کهن، چهره‌ای که حکومت نمی‌تواند نادیده‌اش بگیرد

سخنان مایلی کهن در شبکه‌های اجتماعی جنجالی شد و با حملات شدیدی نیز از سوی نیروهای تندرو طرفدار حکومت ایران روبرو شد. کاربری نوشت او رو به «سقوط» است.

 

در مقابل سیامک دهقان‌پور از مجریان صدای آمریکا از این موضع استقبال کرد و آن را نشانه "بیداری و دگرگونی" مایلی کهن دانست.

و کاربری دیگری نوشت "برادران" او را وادار به رد حرف‌هایش خواهند کرد.

 

اما این اولین باری نبود که مایلی کهن سخنی برخلاف میل تندروها می‌زد. او را که بسیج ورزشکاران "مهره سوخته»" نامیده، در کارنامه ورزشی خود مربی‌گری‌ تیم‌های فوتبال مختلفی از جمله سایپا، فولاد خوزستان، ملوان بندرانزلی دارد. کاپیتان سابق تیم فوتبال پرسپولیس در گذشته نیز در مقاطع مختلف مواضعی انتقادی نسبت به حکومت ایران داشته است. 

او در جریان اعتراض‌های آبان گذشته و سرکوب خونین مردم در نامه‌ای به حسن روحانی، رئیس جمهوری ایران نوشت: «یک روز می‌گوییم خس و خاشاک و یک روز می‌گوییم اغتشاشگران عددی نیستند؛ آیا این افراد هموطن ما نیستند؟». 

صدها نفر از تظاهرکنندگان و نیز رهگذران در جریان اعتراضات آن دوره کشته شدند. مایلی کهن در نامه‌اش به این موضوع نیز اشاره کرده و گفته بود: «در ناآرامی‌های اخیر به هر طرف که آسیب وارد شد و یا خدای ناکرده جان هر کسی به مخاطره افتاد و یا از دست رفت، هموطن ماست.»

محمد مایلی کهن در تابستان ۹۶ نیز هنگامی که مسعود شجاعی و احسان حاج صفی، دو عضو یک باشگاه یونانی به نام پانیونیوس (Panionios) در مسابقه‌ای در آتن در برابر تیم «مکابی تل‌آویو» بازی کردند، از آنها حمایت کرد و در گفت‌وگو با روزنامه شهروند گفت: «این دو نفر مجبور بوده‌اند، باز هم تأکید می‌کنم مجبور بوده‌اند به خاطر تعهد رسمی که به باشگاه خود داشته‌اند». او آن زمان نیز روی این مسئله تاکید کرد که «قبول کنیم فوتبال حرفه‌ای دنیا با مباحث سیاسی و اعتقادی ما ارتباطی ندارد و آن‌جا قوانین سفت و محکمی وجود دارد. در آن‌جا همه چیز سر جای خودش است و مسائل سیاسی را با فوتبال قاطی نمی‌کنند.» 

مسعود شجاعی، کاپیتان تیم ملی فوتبال ایران به خاطر این بازی از حضور در تیم ملی محروم شد. با این حال او نپذیرفت توبه‌نامه‌ای منتشر کند.

مایلی کهن حرف دل خیلی‌ها را زد

در اعتراض به سیاست جمهوری اسلامی در مقابل اسرائیل که بارها به محرومیت ورزشکاران ایرانی از به دست آوردن مدال قهرمانی در بازی‌های جهانی منجر شده، برخی ایران را ترک کردند و زیر پرچم کشور دیگری رقابت می‌کنند. 

یکی از تندترین مواضع علیه سیاست جمهوری اسلامی را رسول خادم گرفت. رئیس مستعفی فدراسیون کشتی ایران اسفند ۹۶ در بیانیه‌ای از مسئولان خواست تا در موضوع مسابقه با ورزشکاران اسرائیلی موضع آشکاری بگیرند، دست از پنهان‌کاری بردارند و بیش از این قهرمانان ملی را جلو نیندازند. 

رسول خادم انتقاد کرد که برخلاف ادعاها، از ورزشکار ایرانی خواسته می‌شود پیش از مواجهه با ورزشکار اسرائیلی، ببازد یا مریض شود. او این رفتار را جلو انداختن "منفعلانه" و "مظلومانه" قهرمان ملی بدون هیچ حمایت دیپلماتیک خواند و آنرا «بسیار ناجوانمردانه» دانست.  

رسول خادم آن زمان گفت: «می‌دانید این گم بودن  شما چه معنایی دارد؟ یعنی حسن رحیمی، سعید عبدولی، کمیل قاسمی، حسن یزدانی، علی گرایی، حسین نوری و... پس از مواجه شدن با قرعه رژیم صهیونیستی، با توجه  به حساسیت‌ها و محرومیت‌ها بپذیرند که خودشان محروم شوند، مربی‌‌شان هم محروم شود، کشتی ایران تعلیق شود، افکار عمومی داخل و خارج کشور بعضاً آنها را ترسو، بزدل و مزدور بخوانند، و تا تاریخ پابرجاست، حرکت‌شان را عامل محرومیت کشتی  ایران معرفی کنند و ازهمه جالب‌تر اینکه، در زمان تحلیل موضوع، شما هم در کنار سایرین می‌ایستید  و قهرمانان ملی، مربیان و فدراسیون‌های آنها را، متهم به بی‌عرضگی می‌کنید که نتوانسته‌اند مدیریت کنند تا ما به رژیم صهیونیستی نخوریم.»

خادم پرسیده بود، چرا کسی مسئولیت شعار عدم مسابقه با ورزشکاران اسرائیلی را نمی‌پذیرد: «اینکه پشت سر، تلاش می‌کنید ورزشکاران ایرانی از طریق گواهی پزشکی و یا به حریف قبلی باختن، به گونه‌ای تدبیر کنند که کسی متوجه عدم رویارویی آنها، با رژیم صهیونیستی نشود، آدمی را به این نتیجه می‌رساند که، شما به آنچه می‌گویید اعتقاد ندارید.»