مهاجرت به جایی نزدیک به طبیعت و دور از هیاهوی شهر برای بسیاری از ساکنان شهر‌های بزرگ رویایی شیرین و آرامش‌بخش است. گویا زندگی و بزرگ شدن در محیط شهری ظرفیت مغز برای تحمل و کنار آمدن با استرس را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این نتیجه‌ی تحقیقات تیمی پژوهشی از مرکز بهداشت روانی در شهر مانهایم آلمان است.

این تیم به سرپرستی فلوریان لدربوگن (Florian Lederbogen)، با همکاری پژوهشگران دانشگاه مک‌گیل (McGill) در مونترال، واکنش مغزی ۱۶۰ داوطلب را هنگام حل تکالیف فکری مختلف بررسی کرده‌اند. دانشمندان گروهی از داوطلبان را به طور عمدی تحت شرایط استرس‌زا قرار دادند، به این صورت که آنها برای حل مسائل پیچیده ریاضی تنها زمان کوتاهی در اختیار داشتند. این داوطلبان همچنین پس از حل تکالیف سخت، از طریق هدفون در مورد نتایج کار خود مورد انتقاد قرار می‌گرفتند.

مقاومت کمتر شهرنشینان نسبت به استرس

دانشمندان در جریان این مراحل با کمک دستگاه ام‌آر‌آی فعالیت مغزی شرکت‌کنندگان را مشاهده کرده‌اند. در مغز افرادی که ساکن شهر بودند، بادامه مغز که مرکز تشخیص خطر است، بیشتر از ساکنان روستا‌ها فعالیت نشان می‌داده است. دانشمندان رابطه‌ای مستقیم میان تغییرات مشاهده شده در این ناحیه از مغز و وجود اختلالات روانی مانند افسردگی و اختلال هراس می‌بینند. در جریان این پژوهش فعالیت بادامه مغز افرادی که در شهری با جمعیت بیش از صد هزار نفر زندگی می‌کردند نسبت به افرادی که در شهری با جمعیت کمتر از ده هزار نفر زندگی می‌کردند، بسیار بالاتر بوده است.

دانشمندان در مجموع عوامل مختلفی مانند آلودگی محیط زیست، وجود مواد سمی در هوا، تراکم جمعیت و شلوغی را از دلائل این تفاوت می‌دانند. آنها در عین حال احتمال می‌دهند که یکی دیگر از دلائل میزان بالای استرس در شهرنشینان وجود فشاری است که از سوی جامعه به آنها وارد می‌شود.

بر اساس پژوهش‌های مختلف دیگر ثابت شده است که احتمال بروز حمله‌های ترس در ساکنان شهرهای بزرگ ۲۱ درصد بیشتر از روستانشینان است. خطر ابتلا به افسردگی نیز برای شهرنشینان ۳۹ درصد بالاتر است. در عین حال آنها همچنین بسیار بیشتر از روستائیان در معرض ابتلا به شیزوفرنی قرار دارند.

AZ/MM