خواست کارگران ایران:<br> «زندگی انسانی، بدور از سرکوب و وحشت»
۱۳۸۸ بهمن ۲۴, شنبه
سه تشکل کارگری که پای نامه را امضا کرده‌اند، «سنديکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه»، «سنديکای کارگران نيشکر هفت تپه» و «اتحاديه آزاد کارگران ايران» هستند.
این سه تشکل در نامه‌ی خود نوشته‌اند: «طبقه کارگر ایران در طول سی سال گذشته و بر خلاف مطالبات پایه‌ای انقلاب ۵۷، نه تنها تغییری در بهبود شرایط زندگی‌شان ایجاد نشده است بلکه روزبروز بر ابعاد فقر، فلاکت و بی‌حقوقی آنان افزوده گردیده است.»
این سه تشکل مستقل کارگری خواستار بررسی مطالبات خود در اجلاس دوره‌ای شورای حقوق بشر شده‌اند. آنان در نامه‌ی خود نوشته‌اند: «ما امیدوارم خواستهای کارگران ایران که داشتن یک زندگی انسانی و شرافتمندانه و بدور از هر گونه سرکوب و رعب و وحشت است در این اجلاس مورد بررسی قرار بگیرد.»
هفتمین اجلاس ادواری شورای حقوق بشر در روزهای ۱۵ تا ۱۷ فوریه ۲۰۱۰ در مقر سازمان ملل در ژنو برگزار می‌شود و وضعیت حقوق بشر در ایران را بررسی می‌کند.
نویسندگان نامه می‌گویند: «طبقه کارگر ایران از تمامی حقوق برسمیت شناخته شده بین‌المللی خود محروم بوده و هرگونه اعتصاب و اعتراض کارگران و تشکل‌خواهی آنان با سرکوب، تهدید، بیکاری، زندان و اتهامات امنیتی مواجه شده است.»
هم‌اکنون شماری از فعالین کارگری در ایران به دلیل فعالیت‌های صنفی و سندکایی در زندان به سر می‌برند. منصور اسانلو، ابراهیم مددی، علی نجاتی و علیرضا ثقفی از جمله این بازداشت‌شدگان هستد.
سه تشکل مستقل کارگری در پایان نامه‌ی خود خواستهای حداقل و فوری خود را برشمرده‌اند. «آزادی کلیه فعالین کارگری و دیگر جنبش‌های اجتماعی بازداشت‌شده و لغو اتهام‌های آنها»، «آزادی بی‌قید و شرط اعتصاب، اعتراض، تجمع»، «آزادی بی‌قید و شرط ایجاد تشکل‌های کارگری»، «برابری کامل حقوق زنان و مردان در محیط کار»، «محو کار کودک و تامین امکانات رفاهی، آموزشی و بهداشتی برای همه کودکان» و «لغو مجازات اعدام» از قوانین جزایی ایران رئوس این خواست‌هاست.
MM/BM