فریتس کلر (Fritz Keller) در سال ۲۰۱۹ به عنوان رئیس فدراسیون فوتبال آلمان انتخاب شد. اما در بهار سال ۲۰۲۱ رؤسای هیئت‌های ایالتی و مدیران اتحادیه‌های منطقه‌ای فوتبال آلمان خواستار استعفای فریتس کلر شده‌اند. اظهارات جنجالی فریتس کلر در مورد راینر کُخ، نایب‌رئیس DFB بحران‌آفرین شد.

فریتس کلر (سمت راست در عکس) در چارچوب یک بحث در جلسه هیئت مدیره فدراسیون فوتبال آلمان، راینر کُخ (Rainer Koch چپ)، نایب‌رئیس این فدراسیون را با رولاند فرایسلر که به عنوان "قاضی خون" در دوران رژیم نازی در آلمان معروف بود، مقایسه کرد. راینر کُخ در حال حاضر در شغل اصلی خود به عنوان قاضی در ایالت بایرن آلمان فعال است.

راینر کُخ (Rainer Koch سمت راست در تصویر) و راینهارد رائوبال (ْReinhard Rauball چپ) یک بار از سال ۲۰۱۵ تا ۲۰۱۶ و بار دیگر نیز در سال ۲۰۱۹، پس از استعفای وولفگانگ نیر‌س‌باخ و نیز راینهارد گریندل، به طور موقت تا انتخاب رئیس بعدی، مسئول هدایت فدراسیون فوتبال آلمان بودند.

راینهارد گریندل (Reinhard Grindel) در سال ۲۰۱۵ رئیس فدراسیون فوتبال آلمان شد. او پیش از آن نماینده پارلمان آلمان بود. دوران ریاست گریندل با جنجال‌های فراوانی همراه بود. مسعود اوزیل، ملی‌پوش وقت فوتبال آلمان که ترک‌تبار است، گریندل را به "برخورد ناعادلانه با ملی‌پوشان خارجی‌تبار" تیم ملی آلمان متهم کرده بود. گریندل سرانجام در پی افشای دریافت یک هدید گران‌قیمت از سوی یکی از اسپانسرها استعفا کرد.

دوران ریاست وولف‌گانگ نیرس‌باخ در DFB از سال ۲۰۱۲ آغاز شد. نیرس‌باخ که پیشینه خبرنگاری دارد، پیش از آن مدیر روابط عمومی و رسانه‌ای فدراسیون فوتبال آلمان بود. دوران ریاست نیرس‌باخ اما به خاطر مسئولیت و نقش او در رسوایی‌های مالی و مالیاتی DFB در چارچوب میزبانی جام جهانی ۲۰۰۶ تنها ۳ سال طول کشید.

تئو تسوانتسیگر (Theo Zwangiger) از سال ۲۰۰۴ تا ۲۰۱۲ مسئولیت هدایت فدراسیون فوتبال آلمان را به عهده داشت. او در سال‌های ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۶ به طور مشترک با گرهارد مایر فورفلدر، رئیس فدراسیون فوتبال آلمان بود. دوران ریاست تسوانتسیگر مصادف بود با دومین میزبانی آلمان در جام جهانی فوتبال که در سال ۲۰۰۶ برگزار شد.

گرهارد مایر فورفلدر (Gerhard Mayer-Vorfelder) به مدت ۵ سال از سال ۲۰۰۱ رئیس فدراسیون فوتبال آلمان بود. فورفلدر پیش از آن در عرصه سیاست ایالتی آلمان نیز رد پای خود را باقی گذاشت و به عنوان وزیر دارایی و نیز وزیر آموزش و پرورش، عضو کابینه دولت ایالت بادن‌ ورتمبرگ بود.

اگیدیوس براون (Egidius Braun) از سال ۱۹۹۲ تا ۲۰۰۱ سکان رهبری DFB را در دست داشت. او به عنوان یکی از "اجتماعی‌ترین" رؤسای تاریخ فدراسیون فوتبال آلمان از محبوبیت بالایی برخوردار بود.

هرمان نوی‌برگر (Hermann Neuberger) هفتمین رئیس در تاریخ فدراسیون فوتبال آلمان است. نوی‌برگر سال ۱۹۷۵ ریاست DFB را به عهده گرفت. او به مدت ۱۷ رئیس این نهاد بود و طولانی‌ترین مدت ریاست این فدراسیون پس از جنگ جهانی دوم را به خود اختصاص داد.

هرمان گُوسمان (Hermann Gösmann) از سال ۱۹۶۲ تا ۱۹۷۵ رئیس فدراسیون فوتبال آلمان بود. در دوران رهبری گُوسمان، رقابت‌های بوندس‌لیگای آلمان در سال ۱۹۶۳ راه‌اندازی شد و تیم ملی فوتبال آلمان نیز در سال ۱۹۷۴ به عنوان قهرمانی فوتبال جهان دست یافت.

پکو باونس (Peco Bauwens) نخستین رئیس فدراسیون فوتبال آلمان پس از پایان جنگ جهانی دوم بود. او از سال ۱۹۵۰ به مدت ۱۲ سال مسئولیت اداره فوتبال آلمان را در دست داشت. تیم ملی فوتبال آلمان در دوران ریاست دکتر باونس در سال ۱۹۵۴ برای نخستین بار قهرمان مسابقات جام جهانی فوتبال شد.

فلیکس لینه‌مان (Felix Linnemann) از سال ۱۹۲۵ به مدت ۱۵ سال تا دوران جنگ جهانی دوم، رئیس فدراسیون فوتبال آلمان بود. او در زمان ریاست خود، سپ هربرگر را به عنوان سرمربی تیم ملی فوتبال آلمان انتخاب کرد. سپ هربرگر پس از جنگ جهانی دوم در سال ۱۹۵۴ با تیم ملی فوتبال آلمان قهرمان جام جهانی شد.

گوتفرید هینتسه (Gottfried Hinze) از سال ۱۹۰۵ به مدت ۲۰ سال رئیس فدراسیون فوتبال آلمان بود. هینتسه در کنار این سمت، همچنین داور برجسته‌ای نیز محسوب می‌شد و از جمله قضاوت دیدار فینال فوتبال قهرمانی آلمان میان تیم‌های فونیکس کارلسروهه ویکتوریا برلین در سال ۱۹۰۹ را به عهده داشت.

در روز ۲۸ ژانویه سال ۱۹۰۰ مجمع بنیان‌گذاری فدراسیون فوتبال آلمان برگزار شد. در پی آن، فردیناند هوپه (Ferdinand Hueppe سمت چپ در تصویر) به عنوان نخستین رئیس در تاریخ ۱۲۱ ساله فدراسیون فوتبال آلمان، انتخاب شد. فردیناند هوپه تا سال ۱۹۰۴این سمت را بر عهده داشت.