نوجوانان هم مانند بزرگ‌سالان نگرانی‌ها و مشغله‌های ذهنی خود را دارند. یکی از نگرانی‌های اصلی دانش‌آموزان نوجوان‌‌، استرس ناشی از محیط مدرسه و یادگیری مطالب درسی جدید است. چه خوب بود اگر در بین این همه ساعات درسی، چند دقیقه‌ای هم خود دانش‌آموزان‌‌، موضوع کلاس درس می‌شدند؛ از مشکلات‌شان می‌گفتند و نقاط قوت‌شان را تقویت می‌کردند.

این آرزو، در یکی از مدرسه‌های بادن وورتنبرگ ایالت جنوبی آلمان برآورده شده است. یوخان کِلِپل، مدیر مدرسه‌ی رویشلین، قصد دارد دانش‌آموزان را برای ورود به دنیای بزرگ‌سالان آماده کند. به اعتقاد او، اولین قدم و مهم‌ترین احساس برای دانش‌آموزان، حس خوشبختی است. به‌همین دلیل برنامه‌ای در مدرسه تدارک دیده شده که در آن به دانش‌آموزان راه‌های حس خوشبختی را آموزش می‌دهند. البته از آن‌جا که هر فردی برداشت خود را از خوشبختی دارد، در ابتدای کلاس باید دریافت که هر دانش‌آموز با چه چیزی احساس خوشبختی می‌کند.

نقاشی، کلید اسرار دانش‌آموزان

اولریکه بارت، معلم کلاس، برای پی‌بردن به راز دانش‌آموزان‌‌، آن‌ها را راهی سفری خیالی می‌کند. خانم بارت‌ از دانش‌آموزان می‌خواهد، تصور کنند بر روی چمن‌زاری سرسبز، زیر آسمانی آبی نشسته‌اند. داستان خوشبختی این دانش‌آموزان از آن‌جا شروع می‌شود که باید خانه‌ای را در این فضای سبز توصیف کنند؛ خانه‌ای که به آن‌ها تعلق دارد. باید آن خانه را تصور کنند و از آروزها‌شان بگویند.

دانش‌آموز اول: « خانه‌ای که من تصور کردم، چوبی است. من خانه‌های چوبی را خیلی دوست دارم. به‌نظرم داخل این خانه‌‌ها خیلی راحت و خوشایند است.»

دانش‌آموز دوم: « از این‌جا وارد خانه می‌شوید، خورشید هم به این‌جا می‌تابد. خانه‌ی من پنج تا پنجره دارد. جلوی یکی از پنجره‌ها گلدان گلی گذاشته‌ام که برای من به معنای طبیعت است. خورشیدی که کشیده‌ام، به معنای شادی و نشاط است. آدم‌هایی را هم که دوستشان دارم، در نقاشی‌ام با لبخند ظاهر شده‌اند.

دانش‌آموز سوم: « این توپ هندبال است. برای من ورزش هندبال خیلی مهم است. این‌ها را هم که می‌بینید، اعضای تیم من هستند. چون اعضای تیم هندبالم برای من خیلی مهم هستند، ‌آن‌ها را هم در اتاقی از خانه نقاشی کردم.»

تقویت حس همکاری

دانش‌آموزان از طریق کلاس خوشبختی، با مهارت‌های مختلفی مانند حس همکاری و کار گروهی و یا تمرین تمرکز کردن برای انجام کارها آشنا می‌شوند. همچنین لذت‌بردن از زندگی و استفاده از توانایی‌های شخصی هم جزو مفاد درسی کلاس خوشبختی در مدرسه‌ی رویشلین است. اولریکه بارت، معلم این کلاس در همین ارتباط می‌گوید: « ما می‌خواهیم دانش‌آموزان را متوجه ابعداد مثبت شخصیتی‌شان کنیم. به این معنا که دانش‌آموزان به ویژگی‌های مثبت خود پی ببرند و خود را باور کنند. در سایر کلاس‌ها این حرف‌ها مطرح نیست، همه‌اش شده نمره، نمره و نمره.»

مسئولان این مدرسه با اشاره به فشار ناشی از فعالیت‌های بی‌وفقه و گسترش دائمی مهارت‌ها، که از ویژگی‌های جامعه‌ی آلمان است، می‌خواهند با یاری گرفتن از درس خوشبختی به جنگ استرس و نگرانی‌های روزمره روند. کلاس خوشبختی یک بخش دیگری هم دارد و ‌آن نوشتن خاطرات است. دانش‌آموزان باید تجربیات خود را از به کارگیری مهارت‌هایی که در این کلاس فراگرفته‌اند، در دفترچه‌‌ی خاطرات یادداشت کنند. از آن‌جا که هیچ کلاسی، بدون نمره‌‌ی پایانی وجود ندارد، مسئولان مدرسه‌ی رویشلین هم تصمیم گرفتند، در پایان سال تحصیلی، به دفترچه‌ی خاطرات دانش‌آموزان نمره بدهند.

KB/JT