کشورهای شرکت کننده در کنفرانس تنوع زیستی در شهر "ناگویا" در ژاپن به توافق رسیدند که تا سال ۲۰۲۰ میلادی به ۲۰ هدف دست پیدا کنند. این اهداف به منظور حفاظت از تنوع زیستی در دهه آینده در جهان به اجرا گذاشته خواهد شد.

در این نشست تاریخی که به دعوت سازمان ملل متحد برگزار شده بود، ۱۹۳ کشور حاضر اعلام کردند که از این پس ۱۷ درصد از مساحت خشکی‌ها و ۱۰ درصد از آب‌های کره زمین جزو منطقه حفاظت شده به شمار می‌آید. این تصمیم بدین معناست که هرگونه استفاده اقتصادی از این مناطق ممنوع خواهد شد.

کشورهای جهان همچنین توافق کردند که از ماهیگیری بی‌رویه جلوگیری و استفاده از کودهای شیمیایی در زمین‌های کشاورزی را محدود کنند.

ریو ماتسوموتو، وزیر محیط زیست ژاپن، نتایج این نشست را موفقیت‌آمیز خواند. نوربرت روتگن، وزیر محیط زیست آلمان نیز گفت که «در کشورهای جهان نشانه‌‌هایی از آغازی نو دیده می‌شود». به گفته ناظران سیاسی، کنفرانس ژاپن چرخشی در حفاظت از تنوع زیستی به شمار می‌آید. نتایج این کنفرانس از استثمار لجام‌گسیخته طبیعت جلوگیری خواهد کرد.

تقسیم عادلانه منافع

جیم لیپ، رئیس سازمان صندوق جهانی حیات وحش (WWF)، تصریح کرد که «پروتکل "ناگویا" دستاوردی تاریخی است». جلوگیری از شکار و صید جانوران در حال انقراض نیز یکی از دستاوردهای این کنفرانس محسوب می‌شود.

پیشتر بیم آن می‌رفت که کنفرانس "ناگویا"، همچون نشست محیط زیست در کپنهاگ، به خاطر منافع متضاد کشورهای شرکت‌کننده به بن‌بست و شکست کشیده شود. موضوع محوری در کنفرانس "ناگویا" تقسیم عادلانه منافع بدست آمده از منابع طبیعی بود. این مسئله یکی از جدال‌های اصلی میان کشورهای صنعتی و کشورهای صادرکننده مواد خام به حساب می‌آید.

کارشناسان امیدوارند که با تقسیم عادلانه منافع حاصل از منابع طبیعی کشورهای در حال توسعه مجبور نشوند با سرعت بیشتر طبیعت خود را نابود کنند. در این راه همکاری و آمادگی کشورهای پیشرفته برای تقسیم منافع ضروری است.

به گفته کارشناسان، نابودی جنگل‌های استوایی به خاطر کشت محصولات کشاورزی و تامین خوراک دام برای دامپروری در کشورهای پیشرفته باید در شکل کنونی آن متوقف شود. از این پس با پرداخت کمک‌های مالی به کشورهایی نظیر برزیل و اندونزی در ازای نگهداری از جنگل‌های خود، باید روند کنونی بهره‌وری از طبیعت جذابیت خود را از دست بدهد.

کنفرانس "ناگویا" پیامی روشن داشت: بدون تنوع زیستی هر منفعت اقتصادی بی‌اهمیت است. رشد اقتصادی‌ای که سبب نابودی تنوع زیستی در جهان شود، به جای آنکه زندگی را ارتقاء دهد، قطعاَ از کیفیت آن خواهد کاست.

SI/KG