نويسنده مقاله با عنوان “اصلاح طلبان در مخمصه” مى نويسد:

در ايران دو پرسش اساسى مطرح است: نخست اينكه آيا اقتدارگرايان حكومتى در ايران پس از برگزارى انتخابات در اسفندماه اصلاحاتى را كه تاكنون انجام گرفته مردود خواهند دانست و وضعيت را همچون گذشته خواهند ساخت؟ دوم اينكه آيا سياست نزديك شدن به ايالات متحده امريكا در سياست خارجى ايران ادامه خواهد يافت؟

نويسنده مقاله مى نويسد كه در ايران دوره اصلاح طلبان كه در سال ۱۳۷۸ با انتخاب خاتمى به عنوان رييس جمهور آغاز شده بود، به پايان مى رسد. كسانى كه زمانى خاتمى را انتخاب كرده بودند، مى خواهند به خاطر نااميدى شان از جو سياسى ايران و اينكه اقتدارگرايان جلوى توسعه سياسى را گرفتند، به پاى صندوقهاى راى نروند و در خانه بمانند.

گفته مى شود كه حتى ممكن است احزاب اصلاح طلب انتخابات را تحريم كنند تا در صورتى كه تعداد شركت كنندگان در انتخابات كم باشد، بتوان مشروعيت دولت جمهورى اسلامى را زير سوال برد.

نويسنده فرانكفورتر آلگماينه تسايتونگ به سخنان اخير آيت الله منتظرى، روحانى محترم و مقتدر ايران كه سالها در حبس خانگى به سر مى برد اشاره مى كند و مى نويسد كه سخنان وى نيز در همين راستاست. آيت الله منتظرى روحانيت شيعه را فراخواند قدرت را به دست سياستمداران سكولار و غيرروحانى بدهند و خود دوباره به انجام وظايف مذهبى شان بازگردند.

اما آن گونه كه نويسنده مقاله ياد شده معتقد است احتمالا اقتدارگرايان صحنه را به كسانى كه دور رييس جمهور پيشين ايران رفسنجانى هستند، خواهند سپرد. رفسنجانى به جاى توسعه سياسى طرفدار انجام اصلاحات اقتصادى است.

اگر رفسنجانى دوباره به قدرت برسد، نزديكى ايران به امريكا سريعتر انجام خواهد گرفت. رفسنجانى براى نزديكى به امريكا نيز تبليغ مى كند و احتمالا اقتدارگرايان تلاش وى را براى نزديكى به امريكا بيشتر خواهند پذيرفت تا كوششهاى مخالفان سياسى خود، از جمله خاتمى را.

اما به گفته نويسنده فرانكفورتر آلگماينه تسايتونگ خاتمى زمينه اين نزديكى را آماده كرده است. وى به تازگى گفت ايران آماده است ۱۳۰ عضو دستگيرشده القاعده را به كشورهاى خود بازگرداند. در مقابل امريكا از شوراى دولت موقت عراق خواست اعضاى گروه مجاهدين خلق را از خاك عراق بيرون براند.

امريكا به ايران در دو جبهه نياز دارد: يكى براى ثبات بخشيدن به عراق، ديگر براى مبارزه با القاعده، كه در اين زمينه سازمان اطلاعات ايران مى تواند بسيار كمك كند.

نويسنده فرانكفورتر آلگماينه تسايتونگ در انتهاى مقاله اش مى نويسد پس از آنكه ايران از خود در مورد مسئله اتمى اش همكارى نشان داد، احتمال زيادى وجود دارد كه اين كشور در سال ۲۰۰۴ به كشورهايى نزديكتر شود كه بيشترين كمك را به آن به هنگام زلزله بم كردند، يعنى به اروپا و امريكا.