تصویر دختر ۹ ساله نیمه سوخته که از یک انفجاربمب ناپالم در دهکده کوچکی در ویتنام، می‌گریزد، عکسی بود که به نماد مبارزات ضد جنگ تبدیل شد. دخترک در جاده منتهی به روستا می‌دوید و فریاد می‌زد: «خیلی داغه، دارم می‌میرم، آب می‌خوام، به من آب بدید.» صدای او را در عصری که رسانه‌ی فیلم مانند امروز نبود، کسی نشنید، اما نیک اوت، عکاس ۲۱ساله، تصویر این دختر را جاودانه کرد.

سال ۱۹۶۸ در جریان جنگ ویتنام، عکسی که اِدی آدامز از اعدام یک ویت کنگ غیر نظامی توسط سرتیپ نگوک لوآن گرفت، بازتاب گسترده‌ای در جهان یافت. تمامی خشونت و وحشیگری یک جنگ در یک عکس خلاصه شد. عکسی که برای عکاس‌اش جایزه‌های مهمی به ارمغان آورد و چشم مردم جهان را به خشونت عریانی که در ویتنام در جریان بود، باز کرد.

عمق خشونت جنگ داخلی اسپانیا را نه واژه‌ها و تحلیل‌ها که رابرت کاپا با عکس "سرباز در حال مرگ" اش به تصویر کشید و جاودانه کرد. ۸۰ سال از این عکس می‌گذرد، اما هنوز که هنوز است حال و هوای جنگ داخلی اسپانیا را هیچ عکسی بهتر از "سرباز در حال مرگ" بازگو نمی‌کند.

مراسم اعدام در ملا عام از قرن ۱۶ تا ۱۸میلادی در اروپا به مثابه یک جشن بود. مردم شهر دسته دسته به محل اجرای اعدام می‌رفتند. نگاه تماشاگران متمرکز بر مجرم و قدرت مجازات بود.

اگر در گذشته تماشاچیان برای دیدن صحنه‌های سر بریدن و اعدام باید زحمت بیرون رفتن از خانه را می‌کشیدند و در میدان عمومی شهر جمع می‌شدند، امروز تنها کافی است که به دنیای اینترنت بپیوندند. گروه تروریستی "دولت اسلامی" روز سه‌شنبه (۱۹ اوت/ ۲۸ مرداد) ویدیویی را در اینترنت منتشر کرد که در آن ظاهرا جیمز فولی، یک روزنامه‌نگار آمریکایی، در مقابل دوربین توسط اعضای این گروه گردن زده می‌شود.