فیدل کاسترو ۱۳ اوت ۲۰۱۶ نود ساله شد.

به مناسب تولد او سیگارسازی کوبایی سیگاری به طول نود متر برای رهبر سابق کوبا تدارک دید و به او هدیه داد.

خوزه کاستلار نفر سمت راست و دیگرانی که به او کمک کردند بیش از یک هفته برای تهیه این سیگار زحمت کشیدند.

فیدل کاسترو و همرزمانش سال ۱۹۵۹ حکومت باتیستا را سرنگون کردند تا کشور را با الهام از ایده‌های سوسیالیستی اداره کنند.

فیدل کاسترو فرزند مادری کاتولیک بود و سال‌های دانش‌آموزی خود را در سه مدرسه‌ی کاتولیکی گذراند.

به رغم این، غسل تعمید او و پیوستن رسمی‌اش به کلیسای کاتولیک در هشت سالگی انجام شد؛ کلیسایی که ۱۹۶۲ به دلیل سیاست‌های ضد مذهبی حکومت کوبا، او را طرد کرد.

کاسترو خود را "آته‌ئیست" و مارکسیست معرفی می‌کند. برخی تحلیلگران معتقدند در افکار و آراء او همچنان رگه‌هایی از مسیحیت را می‌توان بازیافت.

اغلب زندگینامه‌نویسان بر سر این نکته اتفاق نظر دارند که شکل‌گیری جدی شخصیت سیاسی و افکار اجتماعی کاسترو با ورود او به دانشگاه هاوانا در سال ۱۹۴۵ و تحصیل در رشته‌ی حقوق آغاز شد.

کاستروی جوان از نخستین سال ورود به دانشگاه به خاطر فعالیت‌های سیاسی‌اش نظرها را جلب کرد و ریاست شورای دانشجویان حقوق را بر عهده گرفت که خود از موسسان آن بود و برای اعتراض به تبعیض و فساد اداری فعالیت می‌کرد.

کاسترو پیش از آنکه در سال ۱۹۵۰ تحصیل در مقطع دکترای حقوق را به پایان برساند همکاری خود با گروه‌های انقلابی را آغاز کرده بود.

او با پایان دوران دانشجویی یک دفتر وکالت تاسیس می‌کند و دو سالی در آنجا مشغول کار می‌شود. در همین دوران نخستین تلاش جدی کاسترو برای ورود به عالم سیاست آغاز شد که در همان گام اول ناکام ماند.

فیدل کاسترو و حدود هشتاد نفر از همراهانش برای آموزش نظامی و زمینه‌‌سازی عملیات مسلحانه به مکزیک مهاجرت کردند. انقلابی مشهور آرژانتینی، چه گوارا در همین دوران به این جمع پیوست.

عملیات مسلحانه به رهبری فیدل کاسترو از ابتدای سال ۵۷ در رشته‌کوه‌های سیرا مائسترا آغاز شد و پس از دو سال به فرار باتیستا از کوبا منجر گردید. با ورود انقلابیون به هاوانا کاسترو که پیشتر مدعی بود قصد به دست گرفتن قدرت را ندارد ریاست دولت انقلابی را بر عهده گرفت و نزدیک به نیم قرن در این مقام ماند.

فیدل کاسترو، برخلاف مواضع بعدیش، در ابتدای به قدرت رسیدن از ستایشگران ایالات متحده آمریکا بود.

فیدل کاسترو در سال ۲۰۰۸ به دلیل بیماری و کهولت سن رهبری کوبا را به برادرش رائول سپرد. رهبر جدید در نخستین اقدامات خود به اصلاحات اقتصادی دست زد و رابطه با ایالات متحده را بهبود بخشید.