دیدار فعالان اجتماعی و سیاسی با خانواده کبودوند
۱۳۸۷ شهریور ۲, شنبهدر این دیدار، لوح تقدیر کمیته بازداشتهای خودسرانه که به محمد صدیق کبودوند اهدا شده است، به خانواده وی تحویل داده شد. پریناز حسنی، همسر کبودوند در گفتوگو با دویچه وله از شادی ناشی از این دیدار، بایکوت رسانهها، بازداشت و حکم کبودوند و از شرایط ایشان در زندان گفته است.
دویچه وله: احساس شما از همبستگی و توجه سایرین به موقعیت همسرتان چه بود؟
پریناز حسنی: باعث خوشحالی من و بچههایم بود که بالاخره دیدیم پس از ۱۴ ماه، هنوز کسانی هستند که وضعیت آقای کبودوند برایشان مهم است و ایشان را فراموش نکردهاند.
یعنی در این ۱۴ ماه کسی سراغ شما را نگرفته بود؟
راستش در این مدت، همسر من مورد بیمهری و کم توجهی رسانههای داخلی و فعالان مدنی،اجتماعی و سیاسی قرار گرفته بود. در این مدت هیچ خبری از ایشان نبود و همسرم در بایکوت خبری محض بود. ما خوشحال شدیم که دیدیم کسانی به وضع آقای کبودوند اهمیت میدهند.
این گله را از کسانی که دیروز منزل تان بودند، کردید؟
نه! من تشکر کردم. همین که آمدند، من و بچهها را خوشحال کردند. اما فکر میکنم کل مطلب را به آنها رساندهام. حضورشان به هرحال برای ما بسیار ارزشمند بود.
فکر می کنید برای چه آقای کبودوند به گفته شما، مورد بی مهری قرار گرفته اند؟ به خاطر کرد بودن است، یا به خاطر سازمانی است که ایشان رییس آن بودند؟
آقای کبودوند مستقل کار میکرد و وابستگی به هیچ سازمان و گروهی نداشت. به همین دلیل فکر میکنم پشتیبانی از ایشان کمتر بود و اعتراض نسبت به دستگیری و حکم ۱۱ سال زنداناش، از سوی تشکلها و گروهها، قابل توجه نبود.
در این ۱۴ ماه، زندگی و گذران خانواده شما چگونه بوده؟
خوب، با این موقعیتی که در جامعه ایران هست، همه مردم از نظر معیشت، مشکل و سختی دارند. ما هم همینطور.
شما کار می کنید؟
نه. فقط دخترم کار میکند.
یعنی با درآمد دخترتان زندگی می کنید؟
بله.
با آقای کبودوند ملاقات و تماس تلفنی دارید؟
بله. هر روز تلفنی حرف میزنیم و هفتهای یک بار ملاقات داریم.
حالشان چطور است؟ وضعیت سلامتی شان چگونه است؟
از نظر جسمی حالشان بهتر است اما از نظر روحی، فکر نکنم حالش خوب باشد.
وکیل ایشان چه پیگیری هایی برای رسیدگی بیشتر به پرونده آقای کبودوند دارد؟
تقاضای تجدید نظر دادهاند و منتظریم جواب بگیریم.
چند وقت است تقاضای فرجام کرده اید؟
دو ماه است. هنوز جواب نیامده است.
آقای کبودوند در زندان امکان مطالعه دارند، وسیله ای از خانه برایشان می گیرند؟
مطالعه را در کتابخانه زندان میکنند اما اجازه دادن وسایل از خانه را نمیدهند. نه لباس نه کتاب. هیچ چیز.
ناراحتی های جسمی ایشان چیست؟
ناراحتیهای ریوی و گوارشی و بیماریهای پوستی داشت که بهتر شده. فشارخون هم دارد که از قبل از زندان هم داشت.
در کدام بند هستند؟
ایشان در بند ۸هستند که مخصوص قاچاقچیها و زندانیان مالی است. ایشان را به بند ۳۰۵ که مخصوص زندانیان سیاسی است منتقل نکردهاند.
شکایتی از این موضوع در ملاقات ها ندارند؟
تقاضای انتقال کرده اما هنوز جواب ندادهاند.
قبلا از ایشان خواسته بودند که سازمان حقوق بشر کردستان را منحل کنند تا امکان آزادیشان فراهم شود. هنوز همین شرط را برایشان قائل هستند؟
ایشان دیگر ده سال برای تاسیس سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان حکم گرفته است...
با این توضیحات، چشم انداز خودتان و بچه ها را چگونه می بینید؟
خوب، فکر نکنم در شرایط جامعه ما، چشم اندازی برای ما باشد.
امیدتان را که از دست نداده اید؟
نه، امیدوار هستیم. فردا شاید روزی بهتر از امروز باشد.