بر سر دیوار برلین که بین سال‌های ۱۹۶۱ و ۱۹۸۹ به‌مدت ۲۸ سال پایتخت آلمان را به دو منطقه‌ی شرقی و غربی تقسیم کرده ‌بود، چه آمده است؟ اکثر شهروندان آلمان تصور می‌کنند که تکه‌های بزرگ و کوچک این دیوار که ۱۵۵ کیلومتر طول و ۶۰ /۳ متر ارتفاع داشت، به عنوان "بنای یادبود دوران جنگ سرد و دیکتاتوری در آلمان شرقی" در موزه‌ها و نمایشگاه‌های شخصی و دولتی در سراسر جهان نگه‌داری می‌شود.

این بخشی از واقعیت است. بخشی دیگر که تا "کشف" خبرنگار تحریریه‌ی آلمانی دویچه وله پنهان مانده بود، این است که قسمت بزرگی از این دیوار در مجهزترین زباله‌دانی برلین به نام "آلبا" به عنوان دیوار جداسازی مواد زائد جامد و آشغال‌های پایتخت آلمان مورد استفاده قرار می‌گیرد.

انتقال دیوار به زباله‌دانی

در واقع بخش کوچکی از دیوار برلین که پس از پایان جنگ جهانی دوم و شکست حزب ناسیونال سوسیالیسم آلمان ساخته شد، در ۹ نوامبر ۱۹۸۹ یعنی در آغاز روند وحدت دو آلمان به دست مردم ویران شد و راه عبور شهروندان منطقه‌ی شرقی را به غرب شهر گشود. بخش اعظم آن، ماه‌ها بعد، پس از تصمیم اعضای دولت موقت به ریاست هانس مودرو در تاریخ ۲۹ دسامبر ۱۹۸۹، تخریب و به زباله‌دانی "آلبا" منتقل شد.

به گفته‌ی اووه کوبر، مدیر "آلبا" نزدیک به ۳۰۰ قسمت از دیوارهای جداسازی این مرکز تقسیم زباله‌را بقایای دیوار برلین تشکیل می‌دهند. در این مرکز، سالانه بیش از ۱۴۰ هزار تن آشغال‌های جامد مانند پلاستیک و انواع فلزات مختلف از یکدیگر جدا می‌شود. این‌ها زباله‌های اماکن شهر ۷ میلیونی برلین و حومه‌ی آن است.

ارزش دیوار

گرهارد زلتر، کارشناس بناهای تاریخی در رابطه با خراب‌کردن دیوار برلین که در تابستان سال ۱۹۹۰ آغاز شد، می‌گوید: «برای تمام مردم و سیاستمداران آلمان در آن زمان، دیوار ارزش خاصی نداشت.

در واقع همه موافق بودند که دیوار هر چه زودتر خراب و از میان برداشته شود.» به گفته‌ی زلتر، ولی در حال حاضر ارزش دیوار افزایش یافته و هر بخش بزرگ آن تا نزدیک به ۱۰ هزار یورو خرید و فروش می‌شود.

اووه کوبر، هر چند به این امر به خوبی واقف است، با این‌حال قصد دارد از این "گنج" تاریخی هم‌چنان به عنوان دیوار‌جداسازی مرکز تقسیم زباله‌ی خود استفاده کند تا بازهم به بهای آن افزوده شود و بتواند در آینده "پول بیشتری به جیب بزند."