پاول ولفویتس رئیس پیشین بانک جهانی، اواسط ماه جاری از سمت خود کناره گیری کرد. او، که پیش از آن معاونت وزارت دفاع دولت بوش را به عهده داشت، در سال ۲۰۰۵ از سوی بوش نامزد ریاست بانک جهانی شده بود.

ولفویتس، تا پیش از نامزدی برای ریاست بانک جهانی تنها به عنوان طراح جنگ عراق شناخته شده بود. به همین دلیل، انتصاب وی نارضائی شدید سیاستمداران اروپائی را برانگیخت. حدود دو ماه پیش، ولفویتس متهم شد که از مقام خود برای بالابردن خارج از قاعده دستمزد دوست دخترش سوء استفاده کرده است.

پاول ولفویتس، که در مقام ریاست بانک جهانی می‌کوشید نشان دهد که خواستار مبارزه با فقر و فساد مالی در کشورهای دریافت کننده کمک های عمرانی است، خود، بلافاصله پس از انتصاب به این مقام، برای آن که بتواند حقوق دوست دخترش را به میزانی زیاد بالا ببرد، او را به وزارت خارجه آمریکا انتقال و دستور داد که حقوقش از محل اعتبارات بانک جهانی پرداخت شود.

پس از کشف این موضوع، یک کمیسیون ویژه در بانک جهانی مامور بررسی آن شد و ولفویتس را مقصر شناخت. در جریان بررسی موضوع، بسیاری از وزرای دارائی کشورهای اورپائی، که دولت هاشان را در بانک جهانی نمایندگی می کنند، خواستار برکناری ولفویتس شدند.

کمک به مبارزه با فقر و نظارت بر توسعه اقتصادی کشورهای جهان یکی از مهمترین وظایف بانک جهانی است. به این دلیل، ریاست این نهاد را معمولا باید شخصیت هائی به عهده بگیرند که در عرصه اقتصاد و توسعه دارای تجربه کافی هستند.

رابرت زولیک، برخلاف سلف خود پاول ولفویتس، از این تجربه برخوردار است. او تا پیش از انتصاب به مقام معاونت وزارت خارجه، نماینده جورج بوش در مذاکرات مربوط به بحران جنوب سودان و پذیرش چین به عضویت سازمان تجارت جهانی بود.

رئیس تازه بانک جهانی، در عین حال از مشاوران قدیمی بوش است. در دورانی که رئیس جمهور فعلی فرماندار تکزاس بود، زولیک همراه با کاندولیزا رایس، به او در زمینه سیاست خارجی و امنیتی آمریکا آموزش می داد. در ژانویه سال ۲۰۰۰ هنگامی که برنامه سیاست خارجی حزب جمهوری خواه انتشار یافت، کاندولیزا رایس و رابرت زولیک به عنوان نویسندگان آن معرفی شدند.

زولیک در آنجا نوشت: «رئیس جمهور آینده می بایست استراتژی یی داشته باشد که بتواند منافع و امنیت آمریکا را برای ۵۰ سال دیگر تضمین کند.» در چارچوب همین استراتژی بود که بوش ارتش آمریکا را به افغانستان و عراق اعزام کرد. به این ترتیب، رئیس تازه بانک جهانی نیز، مثل سلف خود در تدوین سیاست های جنگی بوش بی اثر نبوده است.

ریاست بانک جهانی به صورت سنتی به یک مقام آمریکائی سپرده می شود، در مقابل ریاست صندوق بین المللی پول را همواره یک مقام اروپائی به عهده دارد. در حالی که انتصاب ولفویتس به ریاست بانک جهانی اعتراضات گسترده ای را برانگیخته بود، انتصاب زولیک با استقبال مقامهای اروپائی روبرو شد.