مسی دلگادو و خاویر دلگادو زن و شوهری ساکن دهکده ویلکابامبا هستند که به ترتیب ۹۶ ساله و ۱۰۶ ساله هستند. این زن و مرد ۷۳ سال زندگی مشترک را پشت سر گذاشته‌اند. آن‌ها با وجود کهولت سن قادر به انجام کارهای روزمره خود، چون تهیه غذا هستند.

مسی و خاویر ۳۰ نتیجه و نبیره دارند و در سلامتی به سر می‌برند، قوای شنوایی و بینایی‌شان هنوز چندان ضعیف نشده است.

خاویر ۱۰۶ ساله از مهم‌ترین عوامل عمر طولانی و سلامتی خود را این می‌داند که همیشه در حال حرکت و جنب و جوش است. او می‌گوید که حدود شش سال پیش که صد ساله شده تصمیم گرفته دیگر کار نکند، اما از ۹۵ سالگی متوجه شده که دیگر مثل گذشته نمی‌تواند به سرعت و آنگونه که دلش می‌خواهد کار کند.

با وجود این، او هر روز به تنهایی به پیاده‌روی می‌رود. می‌گوید تنها همراهش عصایش است. او مسافتی نزدیک به ۳ کیلومتر را طی می‌کند تا برای حیوانات خانگی علوفه بیاورد و ۳ کیلومتر دیگر را برای برگشت به خانه پشت سر می‌گذرد.

همسرش می‌گوید که خاویر هیچ‌گاه از مشروبات الکلی خوشش نمی‌آمد و چون زیاد مشروب نخورده، عمرش طولانی شده است.

به جز این زن و شوهر بسیاری از دیگر ساکنان دره ویلکابامبا در جنوب کشور اکوادور هم به صدسالگی می‌رسند، به گونه‌ای که این منطقه به "دره صدسالگان" شهرت یافته است. حتی گفته می‌شود که یکی از ساکنان دهکده ۱۲۷ سال دارد.

بسیاری افراد کوشیده‌اند رمز عمر طولانی ساکنان ویلکابامبا را کشف کنند. آیا بالا بودن میزان یون منفی در هوای این منطقه است که آن را برای زندگی مناسب ساخته است؟ آیا آب یخ رودخانه آن است که مملو از مواد معدنی زیادی است یا سبزیجاتی که در این مکان رشد می‌کنند باعث طول عمر انسان‌های محل شده‌اند؟

خود مردم منطقه به طنز می‌گویند که خدا دوستشان دارد، برای همین می‌گذارد طولانی زندگی کنند. برآورد شده که سن سالمندان هیچ منطقه جهان به سن میانگین سالمندان ویلکابامبا نمی‌رسد.

ورود جویندگان عمر طولانی به منطقه

پس از انتشار اخبار و گزارش‌هایی درباره خاص بودن این منطقه و عمر طولانی ساکنان آن، هم توریست‌ها جذب این منطقه شدند، هم برخی تصمیم گرفتند برای زندگی و اقامت همیشگی در آن ماندگار شوند. این دو گروه پول و کار به همراه خود آوردند و زمین‌هایی خریدند و خانه‌های گران هم ساختند و دور خانه‌ها حصار هم کشیدند؛ رفتاری که با خصلت مردم بومی این منطقه ناهمخوان است.

در دهه ۱۹۵۰ اولین خارجی‌‌ها به این منطقه آمدند. از آن زمان تا کنون اما بسیاری چیزها تغییر کرده است. کسانی که به این منطقه می‌آیند امید دارند که عمرشان طولانی شود. بسیاری از آن‌ها از ترس فجایع زیست محیطی پا به فرار گذاشته‌اند و به ویلکابامبا پناه آورده‌اند.

بومیان ویلکابامبا هم پس از آنکه اشتیاق توریست‌ها را برای خرید هر چه از این منطقه بیاید دیده‌اند شروع کرده‌اند به بهره‌برداری تا وضعیت مالی خود را بهبود ببخشند. آن‌ها از جمله سیگار دست‌ساز از تنباکوی محلی تولید می‌کنند، به عنوان سیگارهای بدون مواد شیمیایی برای کسانی که می‌خواهند عمر طولانی داشته باشند.

اما خاویر دلگادو ۱۰۶ ساله یک راز دیگر عمر طولانی را با خبرنگاران در میان می‌گذارد: او می‌گوید کسی طولانی عمر می‌کند که مهربان باشد و تنها برای خودش زندگی نکند. کسی که با خانواده و همسایگانش بجوشد و به کسانی که نیاز به کمک دارند یاری برساند و به آنها غذا بدهد.