کیم هگر، قاضی تحقیقات اولیه پرونده آندرس برینگ برویک، بنیادگرای مسیحی که متهم به قتل بیش از هفتاد نفر است، اعلام کرد که برویک در بازجویی‌ها از دو هسته تروریستی دیگر سخن به میان آورده که در نروژ فعال‌اند. او همچنین گفته است که همدستان او در این حادثه آزاد و فعال‌اند.

این سوال مدتی است مطرح شده که آیا برویک نقشه کشتار خود را به تنهایی برنامه ریزی کرده یا این‌که او واقعا با فعالان راست‌گرای افراطی در نروژ و شمال اروپا ارتباط دارد و با آنها همکاری می‌کند.

برینگ برویک در مانیفستی که در اینترنت منتشر کرده، از ۸۰ همدست خود سخن می‌گوید که آماده اند در خارج از نروژ فعال شوند. این سخنان برویک را وکیل او نیز تایید می‌کند. برویک در مانیفست ۱۵۰۰ صفحه‌ای خود از مبارزان مقاومت سخن می‌راند و نیروگاه‌های اتمی سوئیس را هدف عملیاتی دیگر می‌داند.

البته هنوز رابطه ای مشخص میان قاتل بیش از هفتاد نروژی با گروه‌های راست‌گرای افراطی در شمال و غرب اروپا به دست نیامده و مقامات کشورهای آلمان و بریتانیا در پی یافتن چنین ارتباطات احتمالی‌ای هستند.

البته شماری از روزنامه‌های بریتانیا، گزارش‌هایی درباره‌ی سفر سال گذشته‌ی آندرس برینگ برویک به بریتانیا و شرکت وی در تظاهرات یک گروه راست افراطی این کشور به نام «لیگ دفاعی انگلیس» منتشر کرده‌اند.

همچنین گفته می‌شود که برویک با اعضای این گروه افراطی از طریق اینترنت در تماس بوده است. روزنامه‌های بریتانیایی «ایندپندنت» و «دیلی‌تلگراف» گزارش داده‌اند که ۱۵۰ تن از اعضای «لیگ دفاعی انگلیس» از طریق شبکه‌ی اینترنتی فیس‌بوک با برویک در تماس بوده‌اند.

احزاب راست‌گرای افراطی در اروپا

"حزب سوئد" با ۲۰ کرسی در پارلمان این کشور حضور دارد. این حزب راست‌گرای افراطی سال گذشته توانست ۷/ ۵ درصد آرای پارلمانی را به خود اختصاص دهد و به مجلس این کشور راه یابد. "حزب سوئد" خواستار اصلاحات جدی برای محدودیت بیشتر قوانین مهاجرت ِ خارجیان به سوئد است.

حزب "فنلاندی‌های واقعی" در انتخابات پارلمانی این کشور موفق شد ۱۹ درصد آرا را به خود اختصاص دهد و به این ترتیب شمار کرسی‌های خود را در پارلمان این کشور به چهار برابر میزان سابق برساند. حزب "فنلاندی‌های واقعی" اکنون به سومین قدرت سیاسی در این کشور تبدیل شده است. به این ترتیب این حزب توانست دو نماینده نیز به پارلمان اروپا بفرستد.

در دانمارک "حزب مردم" توانسته در دولت ائتلافی شرکت جوید. با تاکید همین حزب بود که دانمارک بار دیگر کنترل مرزها را برقرار کرد. این اقدام در حالی انجام شد که این کشور به قرارداد شنگن برای تردد بدون کنترل در مرزهای کشورهای عضو رای داده بود. حزب مردم دانمارک چهارمین قدرت سیاسی این کشور محسوب می‌شود. این حزب مخالف ورود مهاجران خارجی به دانمارک است و موفق شده سخت‌ترین قوانین برای مهاجران به سوئد را در سراسر اروپا به تصویب برساند. ا"حزب مردم" نیز دو نماینده در پارلمان اروپا دارد.

"حزب آزادی" هلند نیز شبیه سه حزب راست‌گرای افراطی دیگر در شمال اروپا است. خیرت ویلدرز، که رهبر و تنها عضو این حزب است توانست در انتخابات سال ۲۰۱۰ هلند به پیروزی چشمگیری دست یابد. او اکنون سومین نیروی سیاسی در هلند است. اگرچه خیرت ویلدرز اقدام قاتل اسلو را رد کرده و او را بیمار روانی خوانده، اما برینگ برویک در مانیفست خود با تقدیر از حزب ویلدرز، آن را حزبی به معنی واقعی محافظه‌کار معرفی کرده است.

در فرانسه "جنبش دوستی خلق‌ها و مبارزه با نژادگرایی"، احزاب راست‌گرا را همدست قاتل ده‌ها نروژی معرفی می‌کنند. احزاب راست‌گرا اما به شدت این اتهام را رد می‌کنند. یکی از این احزاب، حزب راست‌گرای افراطی "جبهه ملی" در فرانسه است که در انتخابات محلی اخیر این کشور تنها یک امتیاز کمتر از حزب نیکلا سارکوزی، رئیس جمهوری فرانسه به دست آورد. "جبهه ملی" فرانسه مخالفت خود را با اسلام ، مهاجرت خارجیان به فرانسه و همچنین عضویت در اتحادیه اروپا اعلام کرده است.

کشورهای دیگر اروپایی

در بلژیک، سوئیس، اتریش و ایتالیا احزاب راست‌گرای عوام‌گرا و افراطی فعال‌اند و در بعضی کشورها حتا در ائتلاف دولتی نیز سهیم. در آلمان این احزاب در سطح کشوری موفقیتی نداشته‌اند. در این کشور احزاب راست‌گرای افراطی بیشتر بر شعارهای ضد اسلامی تاکید می‌ورزند.

مجارستان تنها کشور اتحادیه اروپاست که در آن حزبی ناسیونالیست و راست‌گرای پوپولیست حاکمیت کشور را در دست دارد. حزب FIDESZ به رهبری ویکتور اوربان، نخست‌وزیر مجارستان دو- سوم کرسی‌های مجلس این کشور را به خود اختصاص داده است. این در حالی است که حزب راست‌گرای افراطی "جوبیک" در مجارستان سومین قدرت سیاسی این کشور در پارلمان است. جوبیک حزبی است که کارشناسان سیاسی آن را حزبی نئونازی معرفی می‌کنند.

راست‌گرایان افراطی در انتخابات پارلمان اتحادیه اروپا در سال ۲۰۰۹ موفق شدند قدرت خود را افزایش دهند. آنها اگرچه توانستند شمار نمایندگان خود را به ۳۹ برسانند، اما نتوانستند در تاسیس فراکسیون مشترک خود در اتحادیه اروپا موفق شوند.

AJ/MDM