دویچه‌وله: آقای طاهری، شما در سال جاری، پس از مدت‌ها، دوباره به کشور ایران برگشتید و به عنوان مدیر رسانه‌ای تیم ملی، برای فدراسیون بسکتبال ایران مشغول به کار شدید. اما همکاری شما پس از چندین ماه ناگهان به پایان رسید و دوباره به آلمان بازگشتید. چه اتفاقاتی را در این دوران در ورزش ایران، در بسکتبال ایران، مشاهده کردید؟

رضا طاهری: بدترین دوران عمر من، بعد از ۱۸ سال، در این چهار ماه در ایران گذشت، برای فدراسیون بسکتبال ایران! متأسفانه ورزش ایران یک بیمار است و بسکتبال ایران هم مثل بقیه‌ی ورزش‌های ایران دچار این مرض و بیماری هست. عدم برنامه‌ریزی صحیح، عدم مدیریت صحیح، سازماندهی نه چندان دقیق، این‌ها همه از مسائلی است که در ورزش ایران و طبیعتاً در بسکتبال ایران وجود دارد؛ و متأسفانه ما هیچ کاری برای بسکتبال ایران، به آن صورت، نتوانستیم انجام بدهیم، به غیر از این‌که سرمربی جدیدی را برای تیم ملی بسکتبال ایران، به آن‌جا بردیم. با ایشان یک قرارداد چهار ساله به مبلغ بیش از ۸۰۰ هزار دلار بستند و بعد از چند ماه، با توجه به مشکلات ارزی، فدراسیون بسکتبال با چالش بزرگی روبرو شد و نمی‌دانست با این مربی چه کند. حال برای اولین بار در تاریخ، یک مربی تیم ملی، سرمربی تیم باشگاهی هم شده، پولش را فعلاً از باشگاه باید نقداً بگیرد تا ببینند بعداً با او چه کنند... خیلی مسائل دیگر، سوءاستفاده‌های مالی و غیره و غیره و غیره، که می‌توانم بگویم متأسفانه بسکتبال ایران با مشکلات عدیده و دوچندانی روبرو هست.

ضمن این‌که با این مسئله را هم اضافه کنم که متأسفانه بسکتبال ایران در میدان‌های بین‌المللی چندان برشی ندارد. به خاطر این‌که مدیریت بسکتبال ایران مقداری در این زمینه ضعیف است. همان‌طور که می‌دانید در فوتبال، خانم‌های ایرانی توانسته‌اند در یک سری مسابقات غرب آسیا شرکت کنند، ولی در بسکتبال هنوز فدراسیون بسکتبال نتوانسته با فدراسیون بین‌المللی بسکتبال به توافق و تعاملی برسد. ما میزبانی مسابقات آسیایی را سال‌های سال است که نداریم. بعد از مدت‌ها کاندیدای میزبانی مسابقات مردان آسیا برای سال آینده شده بودیم. رقیب‌های‌مان هم فیلیپین و لبنان بودند که با توجه به عدم حضور رییس فدراسیون بسکتبال ایران در جلسه‌ای که دو ماه پیش در توکیوی ژاپن برای بررسی میزبانی مسابقات برگزار شده بود، میزبانی را به کشور لبنان دادند و تنها میزبانی بازی‌های زیر ۱۶ سال پسران را به ایران دادند. این‌ها همه مسائلی است که متأسفانه بسکتبال ایران با آن درگیر است.

اشاره کردید که به علت مشکلات اقتصادی و ارزی در ایران، پرداخت حقوق به دلار به سرمربی اسلواک تیم ملی بسکتبال ایران، آقای بچیرویچ با مشکل روبرو شده است. چه راه‌حل‌هایی را مسئولان ورزشی ایران برای این مشکل در نظر گرفته‌اند؟

آقای بچیرویچ یک قرارداد چهار ساله بست. ولی در قراردادش عنوان شده که طرفین می‌توانند ظرف مدت چهار هفته قرارداد را فسخ کنند، و این تیتری بود که مورد اعتراض ایشان بود. ایشان در حال حاضر جایی نمی‌تواند برود. میان فصل است و هیچ جا نمی‌تواند قرارداد ببندد. بنابراین سعی می‌کند هرطوری که هست، به این آویزه‌ی ایرانی‌ها خودش را بیاندازد و با هر مبلغی که هست، آن‌جا بماند. مبلغ حقوق ایشان ماهانه ۱۶هزار و ۵۰۰ دلار است و این مبلغ را فعلاً باشگاه مهرام تأمین می‌کند. چون کمیته‌ی ملی المپیک این مبلغ را نمی‌تواند بپردازد.

آقای طاهری، شما قبل از این‌که به ایران بروید، همکاری گسترده‌ای با فدراسیون بسکتبال ایران داشتید. تیم‌های ملی جوانان و نوجوانان بسکتبال ایران را شما با همکاری با باشگاه‌های آلمانی، برای برگزاری اردوهای تدارکاتی به کشور آلمان دعوت می‌کردید. حالا چرا ارتباط شما با بسکتبال ایران ناگهان قطع شد؟

من تا زمانی که به ایران نرفته بودم و از نزدیک مسائلی را حس نکرده بودم، این علاقه و شوق و ذوق را داشتم و هنوز هم دارم. به هرحال ما ایرانی هستیم، عشق به ایران را داریم، عشق به وطن را داریم. ولی متأسفانه سیستمی که فدراسیون بسکتبال و شخص آقای مشحون در آن کار می‌کند، متأثر از نظام جمهوری اسلامی است و من نمی‌توانم با این سیستم کار کنم. کما این‌که در روزهایی که آن‌جا بودم، حراست سازمان نامه‌ای به صورت محرمانه به فدراسیون بسکتبال داده بود که این نامه را در اختیار من هم گذاشتند، مبنی به این‌که رضا طاهری اجازه ندارد به عنوان سخن‌گوی تیم‌های ملی زیاد در روزنامه‌ها و رادیو و تلویزیون حضور پیدا کند و زیاد نباید در چشم مردم باشد.

شما چه چشم‌اندازی را برای آینده‌ی بسکتبال ملی ایران می‌بینید؟ حامد آفاق، ملی‌پوش بسکتبال ایران، چندی پیش در گفت‌وگو با دویچه‌وله‌ی فارسی، به این نکته اشاره کرد که او می‌خواهد با تیم ملی بسکتبال ایران، دوباره قهرمان آسیا بشود.

اصلاً و ابداً! حامد آفاق آدم عاقل و بالغ و بازیکن بسیار خوبی است. من مصاحبه‌ی خوب شما را هم خواندم. بسکتبال ایران پتانسیل قهرمانی آسیا را دارد، منتها همان‌طور که گفتم، برنامه‌ریزی و سازماندهی دقیقی را برای این کار ندارد. همه چیز به روز است. ما هیچ وقت نمی‌توانیم برنامه‌ریزی کنیم. ما زمانی که ایران بودیم، در سال ۲۰۱۲ (سه چهار ماه پیش) سعی کردیم تمرینی را برای تیم ملی بسکتبال ایران در سال ۲۰۱۳ میلادی برنامه‌ریزی کنیم، ولی این میسر نیست. چرا که، چون ورزش ایران مریض است، بسکتبال ایران بیمار است، این امکان وجود ندارد.

البته امکانش هست، ایرانی‌ها همیشه می‌توانند همه را شگفت‌زده کنند. احتمال این‌که ایران قهرمانی آسیا را با توجه به پتانسیل بسکتبالش، با توجه به بازیکنان مؤثر و نام‌داری مثل ارسلان کاظمی، حامد حدادی، صمد نیکخواه بهرامی، حامد آفاق و... به دست بیاورد، وجود دارد. ولی بدانید که فقط یک شگفتی خواهد بود. به خاطر این‌که بر طبق یک برنامه‌ریزی صحیح و اصولی نیست.

شما چه ارتباطی را در آینده با بسکتبال ایران و آسیا خواهید داشت؟

از آن‌جایی که ما ایرانی هستیم، به بسکتبال ایران کمک خواهیم کرد؛ هر زمان که بتوانیم. من ناظر بین‌المللی فدراسیون بسکتبال هم هستم و امسال در مسابقات قهرمانی آسیا هم حضور دارم. من الان همکاری‌ام را با فدراسیون بسکتبال ایران قطع کرده‌ام، چون در حال حاضر حدود یک ماه است که از طرف فیبای آسیا به عنوان نماینده‌ی فیبای آسیا در اروپا تعیین شده‌ام. طبق حکمی که دبیرکل جدید فیباآسیا، آقای هاکوب خاجیریان از لبنان به من داده و بعد از مصاحبه‌ای که یک ماه پیش با هم در لبنان، در هنگام برگزاری مسابقات قهرمانی باشگاه‌های آسیا داشتیم، من نماینده‌ی فیبا‌آسیا در اروپا هستم. هفته‌ی گذشته هم من در مونیخ بودم و آقای کامیل نواک دبیرکل جدید فیبااروپا (و مدیر ورزشی سابق باشگاه اسکایلینرز فرانکفورت) هم از این قضیه استقبال کرد و من به عنوان رابط و نماینده‌ی فیبااروپا با فیباآسیا در آینده همکاری خواهم کرد.