لیونل مسی، ستاره‌ی بی‌چون و چرای تیم بارسلونا و تیم ملی آرژانتین که بسیاری از کارشناسان او را بهترین فوتبالیست جهان می‌دانند، با زدن ۴۶ گل در فصل ۲۰۱۲/۲۰۱۳ جایزه کفش طلایی را به عنوان بهترین گلزن اروپا دریافت کرد. او در واپسین هفته‌های سال جاری میلادی به علت مصدومیت از صحنه‌ی رقابت‌ها به دور است و دریافت این جایزه شاید درد غیاب در میدان را کمی تسکین دهد.

این سومین بار است که لیونل مسی موفق به کسب کفش طلایی به عنوان بهترین گلزن اروپا شده است. این نخستین باری است که یک فوتبالیست به این موفقیت دست یافته است. وی در هنگام دریافت این جایزه از هم‌تیمی‌های خود قدردانی کرد و گفت: «این، جایزه‌ای زیباست که در اصل به کل تیم ما (بارسلونا) تعلق دارد.»

ژاوی (راست)، مغز متفکر تیم ملی فوتبال اسپانیا و تیم اف ث بارسلونا که خود تا کنون چند بار نامزد دریافت توپ طلایی فیفا به عنوان بهترین فوتبالیست جهان بوده، بازیکن ایده‌آل خود را ترکیبی می‌داند از دیگو مارادونا و زین‌الدین زیدان. به عقیده‌ی او لیونل مسی (چپ) بیش از هر ستاره‌ای دیگر به این ترکیب نزدیک است.

فابیو کاناوارو (راست در تصویر در دوئل با مسی) پس از قهرمانی به همراه ایتالیا در جام جهانی ۲۰۰۶ به رئال مادرید پیوست و در سه سالی که در این تیم پرافتخار توپ زد، مدیر بی‌چون و چرای خط دفاعی این تیم بود. یک‌بار روزنامه‌نگاری از او پرسیده بود، وقتی لیونل مسی پا به توپ به سوی دروازه هجوم می‌آورد، یک مدافع خوب باید چه کار کند؟ پاسخ طنزآلود کاناوارو کوتاه و پرمعنی بود: «باید چشمانش را ببندد و دعا کند!»

کاناوارو یکی از مدافعان استثنایی عالم فوتبال محسوب می‌شود و تنها مدافعی نیز است که توانسته عنوان بهترین فوتبالیست جهان را از آن خود کند. سخن او درباره‌ی مسی از آن جهت می‌تواند آموزنده باشد که ما را با التهاب روحی و بی‌قراری درونی همه‌ی مدافعانی آشنا می‌سازد که قرار است لیونل مسی را در زمین بازی ناکام سازند. در بسیاری از موارد تنها از راه خطا است که می‌توان مسی را متوقف کرد.

لیونل مسی فوتبال را از پنج سالگی با باشگاه «گراندولی» آغاز کرد. در همان سنین بود که پزشکان تشخیص دادند که او به دلیل مشکلات هورمونی، دچار اختلالاتی در رشد منظم است. درمان او ماهانه ۹۰۰ دلار هزینه داشت که خانواده مسی توان پرداخت آن را نداشت. به دلیل کوتاهی قد مسی (در آن زمان ۱۴۰ سانتیمتر) و ناتوانی جسمی او در رقابت با حریفان هم‌سن و سال، باشگاه‌های آرژانتین حاضر به ریسک و پذیرش این هزینه نبودند.

خانواده مسی ناگزیر با باشگاه‌ صاحبنام بارسلونا تماس گرفت. پس از شرکت مسی در تمرین‌ این باشگاه، مربی تیم جوانان بارسلونا در وجود او استعدادی بزرگ کشف کرد و همانجا بر روی یک دستمال کاغذی با مسی و پدرش (چپ) قرارداد امضا کرد. طبق این قرارداد، بارسلونا نه تنها مخارج درمان مسی را برعهده می‌گرفت، بلکه حتا ماهانه ۶۰۰ یورو به او حقوق می‌پرداخت. بدن‌سان مسی در ۱۳ سالگی با خانواده‌اش به اسپانیا مهاجرت کرد.

مسی از سال ۲۰۰۰ به تیم جوانان بارسلونا پیوست و در نخستین بازی این تیم به تنهایی پنج گل به ثمر رساند. در همان فصل برای تیم جوانان بارسلونا ۳۰ بار به میدان رفت و روی هم ۳۵ گل به ثمر رساند. مسی به سرعت مدارج فوتبال را طی کرد و در سال ۲۰۰۴ برای نخستین بار با تیم اصلی بارسلونا به میدان رفت. او در سال ۲۰۰۵ تابعیت اسپانیا را پذیرفت، ولی کماکان برای تیم ملی آرژانتین بازی می‌کند.

کارشناسان مسی را یکی از استثنایی‌ترین پدیده‌های تاریخ فوتبال می‌دانند. بسیاری او را با مارادونای بزرگ (راست) مقایسه می‌کنند. خود مسی معمولا در واکنش به چنین مقایسه‌هایی از شرم سرخ می‌شود و می‌گوید: «برای رسیدن به سطح مارادونا، هنوز باید خیلی زحمت بکشم.» ولی مسی در ۱۸ آوریل سال ۲۰۰۷ در بازی بارسلونا مقابل ختافه گل حیرت‌انگیزی به ثمر رساند که پیش از او تنها مارادونا به این شکل به ثمر رسانده بود.

مسی در مارس ۲۰۰۹ پیشنهاد ۱۱۲ میلیون یورویی منچستر سیتی را برای انتقال به این باشگاه رد کرد. منچسترسیتی این رقم را در ماه مه همان سال تا ۱۵۰ میلیون یورو افزایش داد. ولی مسی باز آن را رد کرد. این بیشترین رقمی بود که برای انتقال یک بازیکن تا آن‌زمان پیشنهاد شده بود. کریستیانو رونالد و گرت بیل در که در ازای ۹۴ میلیون و ۹۱ میلیون یورو به رئال مادرید پیوسته‌اند، گران‌ترین بازیکنان محسوب ‌می‌شوند.

در تابستان سال ۲۰۰۸ هنگامی که رونالدینیو، بازیگردان برزیلی بارسلونا به آ ث میلان منتقل شد، پیراهن جادویی شماره‌ی ۱۰ به مسی رسید. این برای مسی افتخار بزرگی بود و او از اوت همان سال با شماره‌ی پیراهنی به میدان می‌رود که پیش‌تر بازیکنانی چون رونالدینیو، ریوالدو، روماریو، مارادونا و لوئیس سوارز در بارسلونا بر تن کرده بودند. در تیم ملی آرژانتین نیز مسی با پیراهن شماره ۱۰ به میدان می‌رود.

مسی بازیکنی است که پس از مدت‌ها توانست در ماه مارس سال ۲۰۰۷ به تنهایی با وارد کردن سه گل درون دروازه‌ی رئال مادرید رقیب دیرینه‌ی بارسلونا، در بازی‌های معروف به «ال‌کلاسیکو» هتریک کند و رکوردی ۱۳ ساله را که از آن روماریو بود بشکند. او در فصل ۲۰۱۰/۲۰۱۱ با زدن پنجاهمین گل خود، رکورد فرانتس پوشکاش ستاره‌ی مجاری رئال مادرید را که متعلق به سال ۱۹۶۰ بود، شکست. تصویر: مسی در دوئل با رونالدو، ستاره رئال.

البته فقط مهارت‌های تکنیکی نیست که از مسی بازیکنی استثنایی می‌سازد. او که مانند مارادونا بازیکنی چپ‌پاست، در عین حال می‌تواند به عنوان مهاجم راست و مرکزی نیز بازی کند. این انعطاف باعث می‌شود که مسی به کابوسی برای مدافعان تیم‌های حریف بدل شود. او دائما در محوطه‌ی جریمه‌ی حریف در حال جنب و جوش است و با پویایی وقفه‌ناپذیر خود نظم و آرامش خطوط دفاعی را برهم می‌زند.

مسی دریبل‌زن قهاری است که تاریخ فوتبال نمونه‌ی او را از زمان افول مارادونا تا کنون ندیده است. او با سرعت بسیار بالا نیز از خود توان عجیبی در کنترل توپ نشان می‌دهد. افزون بر آن مسی بازیکن بسیار خوشفکری است که در میدان از خود هوش زیادی نشان می‌دهد. مسی هم اکنون در ۲۶ سالگی دید همه‌جانبه‌ی بازیکنی پخته را دارد. همین توانایی است که راه او را به سوی تبدیل شدن به یک بازی‌ساز خلاق هموار می‌سازد.

به نظر رونالد رنگ، یکی از روزنامه‌نگاران مطرح ورزشی در آلمان یکی از ویژگی‌های مسی «شادابی و سبکی» حرکات او در زمین بازی است. گل‌های او تماشاگران را فقط به هیجان نمی‌آورد، بلکه آنان را غرق شادی می‌کند و بر لبانشان لبخند می‌نشاند. این روزنامه‌نگار معتقد است که دریبل‌های مسی به یادآورنده‌ی رقص‌پای محمد علی، اسطوره ‌ورزش مشت‌زنی است که شعارش این بود: «به نرمی پروانه پرواز کن و به سرعت زنبور نیش‌بزن».

ولی عجیب‌ترین توصیف درباره‌ی لیونل مسی، از زبان ریستو استویچکوف هافبک نامدار بلغاری شنیده شده است که خود نیز هفت سال برای بارسلونا توپ زده و در سال ۱۹۹۴ به عنوان بهترین بازیکن سال اروپا انتخاب شده بود. استویچکوف در پاسخ به اینکه چه راهکاری برای مهار مسی وجود دارد، گفته است: «مسی را فقط با مسلسل می‌توان از کار انداخت!»