کمپین جهانی "بهداشت دست" به ابتکار سازمان بهداشت جهانی (WHO) از سال ۲۰۰۹ آغاز شده است. روز جهانی بهداشت دست هر سال در ۵ ماه مه برگزار می‌شود.

طبق اعلام مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های آمریکا(CDC)، شستن دست میزان عفونت‌های خاص دستگاه تنفسی و گوارشی را به ترتیب تا ۲۳ و ۴۸ درصد کاهش می‌دهد. تکنیک‌های شستشوی موثر دست‌ها توسط CDC و سازمان بهداشت جهانی از این قرار است:

دست‌های خود را با آب تمیز خیس کنید. به اندازه کافی صابون بزنید تا تمام سطح دست‌ها و مچ دست‌های شما را بپوشاند. سطح دست‌ها، نوک انگشتان، ناخن‌ها و مچ‌ها را حداقل به مدت ۲۰ ثانیه بشویید. اگر برای این کار به تایمر نیاز دارید، آهنگ "تولدت مبارک" را دوبار بخوانید. دست‌ها و مچ‌های خود را با یک حوله تمیز خشک کنید یا بگذارید تا در معرض هوا خشک شوند. برای بستن شیر آب از حوله استفاده کنید.

خشکی پوست ناشی از شستشوی مکرر دست‌ها می‌تواند خطر عفونت را افزایش دهد. آسیب به پوست شما می‌تواند فلور پوست را تغییر دهد و باعث شود زندگی میکرویب‌ها بر روی دست شما راحت‌تر باشد. بنابراین از شستشوی دست‌ها با آب خیلی گرم خودداری کنید.

نکته دیگر این است که صابون‌های ضدباکتری در از بین بردن میکروب‌ها هیچ برتری بر صابون‌های معمولی ندارند.

سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) نیز استفاده از مواد ضدباکتری تریکلوزان و تریکلوکربان را به دلیل خطر ابتلا به اختلال غدد درونریز و واکنش‌های‌های آلرژیک ممنوع کرده است.

در صورت در دسترس‌نبودن صابون، می‌توانید از ضدعفونی‌کننده‌ها استفاده کنید؛ البته اگر حاوی متانول نباشند. بنا به اعلام FDA، ضدعفونی‌کننده‌های حاوی متانول می‌تواند در طولانی‌مدت باعث حالت تهوع، استفراغ یا سردرد، نابینایی، تشنج یا آسیب به سیستم عصبی شود.

دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید

اکثر مواد ضدعفونی‌کننده بر پایه الکل، حاوی اتانول، ایزوپروپانول، n-پروپانول یا مخلوطی از آنها هستند. به نظر می‌رسد که اتانول در برابر ویروس‌ها موثرترین ماده است، در حالی که پروپانول‌ها در برابر باکتری‌ها بهترین عملکرد را دارند.

برای استفاده صحیح از ضدعفونی‌کننده دست، حدود ۳ تا ۵ میلی لیتر (۱ قاشق چای‌خوری) در کف دست خود قرار دهید. با مالش شدید، اطمینان حاصل کنید که این محصول را در تمام سطح دو دست و بین انگشتان خود پخش کرده‌اید. حدود ۲۵ تا ۳۰ ثانیه مالش دهید، تا دست‌های شما کاملا خشک شود.

چرا نباید از دوز دوم واکسن‌های کووید صرف نظر کرد؟

دوز دوم واکسن‌های کووید-۱۹ بیش از آنچه تصور می‌کنید، از شما در برابر عفونت محافظت می‌کند. به همین دلیل است که شما باید آن را دریافت کنید؛ حتی اگر زمان آن به تاخیر افتاده باشد.

به گزارش نیویورک‌تایمز، مقام‌های مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های ایالات متحده (CDC) می‌گویند شما باید هر دو دوز واکسن را برای بیشترین محافظت در برابر کووید-۱۹ دریافت کنید، آن هم در شرایطی که انواع جدیدی از جهش ویروس در جهان وجود دارد.

اما بر اساس جدیدترین داده‌های CDC، تقریباً ۸ درصد از کسانی که اولین بار واکسن‌های مبتنی بر mRNA را دریافت کرده‌اند، دوزهای دوم را یا به دلیل نگرانی از تشدید عوارض جانبی یا به دلیل این که به اشتباه تصور کرده‌اند که یک دوز واکسن کافی‌ست، از دست داده‌اند.

به کانال دویچه وله فارسی در تلگرام بپیوندید

این در حالی است که دکتر پاول اوفیت، استاد دانشگاه پنسیلوانیا و عضو پانل مشاوره واکسن سازمان غذا و داروی آمریکا می‌گوید: «دوز دوم واکسن‌های mRNA، آنتی‌بادی‌های خنثی‌کننده ویروس را ۱۰ برابر بیشتر از دوز اول ایجاد می‌کند. همچنین دوز دوم باعث ایمنی سلولی می‌شود، که نه تنها محافظت طولانی‌تر، بلکه محافظت بهتر در برابر گونه‌های مختلف را در بر دارد. ضمنا جهش‌های ویروسی می‌توانند پس از فقط یک دوز واکسن، از پادتن‌ها تا حدی فرار کنند.

برای افرادی که دوز دوم واکسن‌های کووید خود را فراموش کرده‌اند، CDC به برخی از سوالات متداول پاسخ داده است.

آیا افرادی که به کووید ۱۹ مبتلا شده‌اند، هنوز هم به دوز دوم نیاز دارند؟ بله. حتی اگر به کووید-۱۹ مبتلا شده باشید، با تزریق واکسن از ایمن‌سازی بیشتر برخوردار خواهید شد.

آیا باید نگران عوارض جانبی دوز دوم باشم؟ عوارض جانبی مانند خستگی، سردرد، دردهای عضلانی و تب بعد از دوز دوم واکسن بیشتر است. گرچه عوارض جانبی می‌توانند ناخوشایند باشند، اما قابل کنترل هستند، کوتاه‌مدت هستند و نشان‌دهنده این واقعیت که بدن شما یک پاسخ ایمنی قوی ایجاد کرده است.

آیا در صورت واکنش شدید نسبت به دوز اول، باید دوز دوم را دریافت کنم؟ موارد نادری وجود دارد که توصیه می‌شود از دریافت دوز دوم اجتناب کنید. CDC توصیه می‌کند اگر افراد بعد از اولین دوز واکنش شدید آلرژیک داشته باشند، باید از دوز دوم خود صرف نظر کنند. در صورت بروز عارضه جانبی نگران‌کننده یا عوارض جانبی که بعد از چند روز از بین نمی‌روند، باید با پزشک خود مشورت کنید.

واکسن کووید را به کدام نواحی بدن می‌توان تزریق کرد؟

در حال حاضر اکثر مردم با نحوه تزریق واکسن کووید-۱۹ آشنا هستند: یک ضربه سریع به بازو. اما یک ناحیه کمتر شناخته‌شده در بدن وجود دارد که برای تزریق واکسن تأیید شده است: ران‌ها.

به گزارش سیاتل‌تایمز، در حالی که تزریق واکسن در ران نادر است، گروهی از افراد هستند که ممکن است بخواهند آن را انتخاب کنند. اگر در یکی از دسته‌های زیر قرار می‌گیرید، بهتر است با مشورت پزشک، ران را برای تزریق واکسن انتخاب کنید:

افرادی که سابقه یا خطر لنف ادم در هر دو بازو دارند: این عارضه ناشی از تجمع مایع در فضای میان‌بافتی، در هر قسمتی از بدن است. اختلال در عملکرد سیستم لنفاوی به هر دلیلی می‌تواند سبب ایجاد لنف ادم شود که منجر به تورم در ناحیه درگیر خواهد شد. در آزمایش بالینی واکسن‌های mRNA، برخی از شرکت‌کنندگان دو یا چهار روز پس از واکسیناسیون، در محل تزریق در بازو، تورم غدد لنفاوی در زیر بغل یا ناحیه گردن را تجربه کردند. این یک عارضه جانبی کوتاه‌مدت است که به معنای پاسخ بدن به واکسن است. البته برای بیماران مبتلا به لنف ادم یا در معرض خطر لنف ادم، این عارضه جانبی می‌تواند نگران‌کننده باشد. بنابراین برخی از موسسات پزشکی به عنوان یک اقدام پیشگیرانه به این بیماران توصیه می‌کنند که واکسن کووید-۱۹ را در ران خود تزریق کنند.

افرادی که به سرطان پستان مبتلا هستند (یا به آن مبتلا بودند): تورم غدد لنفاوی زیر بغل می‌تواند نشانه سرطان پستان باشد. بنابراین برای رفع نگرانی‌های احتمالی، افرادی که سابقه سرطان پستان دارند، می‌توانند واکسن را در ران تزریق کنند.

افرادی که ۶ هفته پس از دریافت واکسن، نوبت ماموگرافی دارند: تورم غدد لنفاوی زیر بغل ناشی از تزریق واکسن، به صورت حباب‌های سفید در ماموگرافی ظاهر می‌شود و می‌تواند با تومورهای سرطانی اشتباه گرفته شود. انجمن تصویربرداری پستان در آمریکا توصیه می‌کند که قبل از اولین دوز واکسن یا حداقل یک ماه پس از دریافت واکسن دوم، برنامه‌ریزی ماموگرافی غربالگری روتین را انجام دهید. اما یک اقدام جایگزین این است که واکسن را در ران خود تزریق کنید.

کاهش خطر ابتلا به بیماری قلبی با مصرف منظم سبزیجات تیره

تحقیقات دانشگاه ادیث کوان استرالیا (ECU) نشان داده است که با مصرف روزانه فقط یک فنجان سبزیجات غنی از نیترات، می‌توان خطر ابتلا به بیماری قلبی را به میزان قابل توجهی کاهش داد.

به گزارش دیلی‌میل، این مطالعه بررسی کرد که آیا افرادی که به طور منظم مقادیر بیشتری سبزیجات غنی از نیترات مانند سبزیجات برگدار و تیره‌رنگ (چغندر، اسفناج، کاهو، کلم، سبزی تربچه) مصرف می‌کنند، فشار خون کمتری دارند؟ و این که آیا همین افراد سال‌ها بعد کمتر به بیماری قلبی مبتلا می‌شوند یا خیر.

محققان داده‌های بیش از ۵۰ هزار بزرگسال را طی یک دوره ۲۳ ساله بررسی کردند. آنها دریافتند افرادی كه بیشترین سبزیجات غنی از نیترات مصرف می‌كنند، حدود ۵/ ۲ میلیمتر جیوه فشار خون سیستولیک پایین‌تری دارند و خطر ابتلا به بیماری قلبی در آنها بین ۱۲ تا ۲۶ درصد کمتر از دیگران است.

محقق ارشد این مطالعه، دکتر کاترین بوندونو از انستیتوی تحقیقات تغذیه ECU گفت: «بیشترین کاهش خطر ابتلا به بیماری شریان محیطی (۲۶ درصد) مربوط است؛ نوعی بیماری قلبی که با تنگ‌شدن رگ‌های خونی پاها مشخص می‌شود.»

این مطالعه نشان داد که مقدار مطلوب سبزیجات غنی از نیترات به صورت خرد شده، یک فنجان (نصف فنجان از نوع پخته‌شده) در روز است و خوردن بیش از آن به نظر نمی‌رسد هیچ مزیت دیگری داشته باشد.

بیماری‌های قلبی-عروقی دلیل اصلی مرگ‌ومیر در سطح جهان است و هر ساله حدود ۹/ ۱۷ میلیون نفر جان خود را به خاطر آن از دست می‌دهند.

انجماد تومورها، درمانی جدید برای سرطان‌‌های کم‌خطر پستان

یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که می توان سرطان‌های پستان را که رشد کندی دارند، با روش انجماد تومور درمان کرد و نیاز به جراحی تهاجمی را از بین برد.

به گزارش HealthDay News، آزمایش‌ها تا به امروز نشان می‌دهد که این روش در میان زنان بالای ۶۰ سال مبتلا به سرطان پستان با رشد کند، موثر است.

به گفته محققان موسسه تحقیقاتی Germantown در ایالت تنسی آمریکا، فرایند انجماد تحت عنوان "Cryoablation" فرآیندی است که از سرمای شدید برای از بین بردن بافت استفاده می‌کند. این روش، یک راه حل کمتر تهاجمی است که تومورهای پستان را سریع و بدون درد و بدون نیاز به جراحی از بین می‌برد. در این روش بیمار هوشیار است و در مطب تحت مداوا قرار می‌گیرد.

این درمان در حال حاضر برای درمان سرطان‌های استخوان، کلیه، پروستات و سایر سرطان‌ها، مفید بوده است.

این مطالعه بر روی ۲۰۰ زن با میانگین سنی ۷۵ سال که همه آنها مبتلا به سرطان پستان با رشد کند بودند، انجام شد. نتایج نشان داد که سه سال بعد از انجام عمل كرایوآبلاژ، فقط ۲ درصد بیماران شاهد بازگشت سرطان بودند. ضمن این که در هیچ کدام از آنها عارضه جانبی جدی ناشی از این نوع درمان وجود نداشت.

كرایوآبلاژ شامل قرار دادن مستقیم یک پروب از طریق پوست به محل تومور، تحت بی‌حسی موضعی است. در این روش، از نیتروژن مایع برای انجماد تومورهای هدف استفاده می‌شود. این درمان که بین ۲۰ تا ۴۰ دقیقه طول می‌کشد، در نهایت تومورها را به گلوله‌های یخ تبدیل می‌کند.