در آلمان کارفرمایان انتظار دارند که کارمندان‌شان سر ساعت در محل کار حاضر شوند. این غالبا بدین معناست که کارمند پنج دقیقه پیش از شروع ساعت کار در دفتر باشد. وقت‌شناسی یکی از مهم‌ترین اصول کاری در این کشور به شمار می‌‌آید.

کسانی که در ساختمان‌های چند طبقه کار می‌کنند با رسم "سلام و خداحافظی در آسانسور" به خوبی آشنایی دارند. در آلمان وقتی شخصی سوار آسانسور می‌شود، به دیگران سلام می‌کند و موقع خروج هم با خداحافظی یا گفتن "روز خوش" بیرون می‌رود. این عادت صبحگاهی برای آنهایی که مقصدشان طبقه آخر است، احتمالا چند مرتبه تکرار می‌شود، اما چنین تکراری از سکوت نه چندان دلچسب حاکم در آسانسور خوشایندتر است.

در نخستین روز کاری در یک شرکت جدید شما به همکاران‌تان معرفی می‌شوید. بعد نوبت آشنایی با دستگاه قهوه‌ساز می‌رسد. اگر شما اهل قهوه باشید، آن‌هم چند بار در روز، بهتر است همان ابتدا در مورد چند و چون استفاده از دستگاه سئوال کنید. شاید در این رابطه قوانین نانوشته‌ای وجود داشته باشند، مثل نحوه پرداخت هزینه قهوه یا تمیز کردن دستگاه. دانستن این موضوع از ایجاد سوءتفاهم جلوگیری می‌کند.

زبان گفتگو یک اصل مهم در سلسله مراتب اداری است. در فرهنگ آلمانی شما نمی‌توانید دیگران را تا وقتی اجازه نداده‌اند "تو" خطاب کنید وگرنه یک بی‌احترامی جدی تلقی می‌شود. مطمئن‌ترین روش استفاده از لفظ "شما"ست. همچنین اگر فراموش کنید مافوق‌تان را در جریان مشکلی بگذارید که شاید در ابتدا بی‌اهمیت به نظر می‌رسیده، اما بعدا به نحوی آنها را هم درگیر موضوع کند، ممکن است در وضعیت ناخوشایندی قرار بگیرید.

هر آلمانی سالانه به طور متوسط ۲۵۰ کیلو کاغذ استفاده می‌کند که همین امر آلمان را به یکی از بزرگترین مصرف‌کنندگان کاغذ در جهان بدل کرده است. با این حال در ادارات آلمانی نوشتن صورتجلسات، یک اصل ضروری است. آنچه در پروتکل درج شده، همواره بر تصمیماتی که کتبا به ثبت نرسیده‌اند، ارجحیت دارد.

نهار وعده اصلی غذایی در آلمان به شمار می‌رود، با این حال وقت استراحت نهار در این کشور، رسما تنها نیم ساعت است. در ادارات رسم است کارمندان وقت ناهار از اصطلاح "Mahlzeit" استفاده کنند که از نظر لغوی به معنای وقت غذاست. این سنت از محیط‌های کارگری می‌آید که کسی با صدای بلند می‌گفت وقت غذا و کارگران دست از کار می‌کشیدند. با کمی تسامح می‌توان گفت که این اصطلاح اینک به معنی "نوش‌ جان" به کار می‌رود.

مرسوم است که کارمندان جدید نخستین روز کاری‌شان را با آوردن یک کیک خانگی به دفتر جشن بگیرند؛ جشنی که به آن در زبان آلمانی "Einstand" می‌گویند. آلمانی‌ها همچنین در آخرین روز کاری‌شان در یک شرکت، با آوردن کیک و شیرینی جشن خداحافظی می‌گیرند. در این بین رسم است که در روز تولد هم کارمندان با یک کیک دستپخت سر کار بیایند.

اگر دیدید که همراه با کیک، در یک بطری شامپاین آن‌هم در ساعت اداری باز شد، اصلا تعجب نکنید. نوشیدن شامپاین در این جشن‌های کوچک اداری رسمی رایج در آلمان است که می‌تواند در هر ساعتی از روز رخ بدهد.

اگر قرار است با کسی در اتاقش جلسه‌ای داشته باشید و آن همکار در اتاقش را بسته (که در آلمان هم اغلب این طور است)، کافی است در بزنید و سپس وارد اتاق بشوید. در این موارد نیازی نیست که پس از در زدن منتظر بمانید تا به داخل اتاق فراخوانده شوید.

خیلی از آلمانی‌ها با وسواسی خاص، زندگی شخصی و کاری را از هم جدا می‌کنند. اما با این حال قرارهای دسته‌جمعی با همکاران روشی برای شناختن بهتر همدیگر است. این قرار‌ها می‌توانند سفرهای یک روزه یا خوردن شام دسته‌جمعی در یک رستوران باشد. شرکت در این قرارها نشان‌دهنده علاقه شخص به محیط کار و تیم همکاران تلقی می‌شود. در چنین برنامه‌هایی باید از گفتگو در مورد مسائل کاری خودداری کرد.

بعد از تمام شدن کار، آلمانی‌ها با گفتن "Schönen Feierabend" برای هم "اوقات خوش فراغت" آرزو می‌کنند. این اصطلاح در ترجمه واژه به واژه به معنای "جشن و سرور شبانه" است، اما بدین معنا نیست که آلمانی‌ها هر شب بعد از کار مهمانی می‌روند. گفتن این اصطلاح به همکاران در اصل آرزوی داشتن شبی خوش و آرام برای آنهاست و دیدن دوباره یکدیگر؛ آن‌هم صبح روز بعد، رأس ساعت هشت در دفتر و البته ترجیحا پنج دقیقه زودتر.