"زندگی در حاشیه خلیج فارس شاید تا پایان این قرن غیرممکن شود"
EN۱۳۹۴ آبان ۵, سهشنبه
نتایج پژوهشی جدید درباره تغییرات آبوهوایی نشان میدهد که گرما و رطوبت در حاشیه خلیج فارس تا پایان قرن جاری ممکن است به حدی برسد که تحمل آن برای انسان غیرممکن شود. دوحه، ابوظبی و بندرعباس قربانیان این موج خواهند بود.
تبلیغات
پژوهشی علمی درباره تغییرات آبوهوایی که نتایج آن روز دوشنبه (۴ آبان، ۲۶ اکتبر) منتشر شده، هشدار میدهد که با تداوم وضعیت کنونی، حاشیه خلیج فارس ممکن است تا کمتر از صد سال دیگر با موج مرگباری از گرما و رطوبت طاقتفرسا روبرو شود که زندگی را برای انسانها غیرممکن خواهد کرد.
به گزارش واشنگتنپست، شهرهای حاشیه خلیج فارس، از دوبی در امارات گرفته تا بندرعباس در ایران، احتمالا اولین شهرهای جهان خواهند بود که دمایی فراتر از حد تحمل انسان را تجربه خواهند کرد. بر اساس این پژوهش، موج گرمای سوزان ممکن است مکه، مهمترین شهر مسلمانان جهان را هم زیستناپذیر کند. شهرهای جنوب ایران که در ارتفاع کمی از سطح دریا قرار دارند، در کنار دوحه، ابوظبی و ظهران (عربستان) از بزرگترین قربانیان این موج گرما خواهند بود.
پژوهشگران دانشگاه امآیتی و ماریمونت در آمریکا به این نتیجه رسیدهاند که در آن دسته از شهرهای این منطقه که در کنار آبهای گرم قرار گرفتهاند، دمای هوا بهگونهای بیسابقه افزایش خواهد یافت و سیستم تعریق و تهویه بدن انسان در مواجهه با آن توان کنترل دما را از دست خواهد داد؛ این یعنی گذر از "آستانه سکونتپذیری"، به عبارت سادهتر ادامه حیات در چنین شرایطی عملا غیرممکن خواهد بود.
تغییرات آبوهوایی (Climate Change) و افزایش دما در سراسر جهان نتیجه زندگی بیملاحظه ما در دنیای امروز است که برای نسلهای آینده تهدیداتی مرگبار به همراه خواهد داشت. پژوهشهای پیشین نشان میداد که چنین تغییرات تکاندهندهای ممکن است تا ۲۰۰ سال آینده رخ دهد، اما این پژوهش جدید که بر شرایط منطقهای متمرکز است، روز وداع با زندگی را در این نقطه از کره خاکی که "گهواره تمدن" بود، نزدیکتر از پیش میبیند.
گزارش تصویری از "بهشتی زمینی" که زیر آب میرود
مجمعالجزایر مرجانی "اوتانگ جاوه" شمالیترین بخش جزایر سلیمان در اقیانوس آرام است. پیامدهای تغییرات اقلیمی، فرهنگ جاری در این جزایر را به نابودی تهدید میکنند. تصاویری از نابودی "بهشتی زمینی":
عکس: Displacement Solutions /Beni Knight
پایان جهان
همه جزایر "اوتانگ جاوه" در کنار هم ۱۲ کیلومتر مربع وسعت دارند و بلندی هیچ کدام (نسبت به سطح آبهای آزاد) بیشتر از سه متر نیست. در اطراف این جزایر چشم تا خط افق فقط آب اقیانوس آرام را میبیند. ساکنان این جزایر به دست و پنجه نرم کردن با آب و باد عادت دارند. تغییرات اقلیمی اما زندگی دشوار در این منطقه را دشوارتر کرده است.
عکس: Displacement Solutions/Beni Knight
نگهداری از آیینها
سکونت در این جزایر حدود ۲ هزار سال قدمت دارد. رقصهای چند صد ساله که برخی از آنها داستانهایی از عناصر قدرتمند طبیعت روایت میکنند، بخش مهمی از فرهنگ پلینزی جزایر مرجانی "اوتانگ جاوه" هستند.
عکس: Displacement Solutions /Beni Knight
غرق در دل طبیعت
ساکنان این جزایر کلبههای خود را از سالهای دور با درخت نارگیل و پاندانوس میسازند. در زندگی مردم محلی عنصری که سنخیت چندانی با سنت منطقه ندارد، روشنایی لامپ است؛ نوری که برق آن را پنلهای سولار از تابش خورشید تأمین میکنند.
عکس: Displacement Solutions/Beni Knight
آینده کودکان چه میشود؟
کودکانی مانند ویلسون آیونگا هشت ساله (تصویر) نخواهند توانست تا سنین بالا در این منطقه بمانند. وقتی سطح آب دایم افزایش مییابد، چارهای جز نقل مکان به جزایر دیگر یا رفتن به خشکی نیست.
عکس: Displacement Solutions /Beni Knight
جزایر فراموششده
تصاویر هوایی از زیباییهای "لوانیوا"، پرجمعیتترین جزیره مجمعالجزایر "اوتانگ جاوه" را بهتر نمایان میکنند. اما روی زمین شرایط به گونهای دیگر است: دولت خدمات چندانی به ساکنان ارائه نمیکند؛ آموزش و بهداشت عرصههایی هستند که کمبودهای جدی دارند.
عکس: Displacement Solutions /Beni Knight
دوپاره و آبگرفته
پیامدهای تغییرات اقلیمی در جزیره "هنوا آیکو" به خوبی دیده میشود. آب دریا به حدی بالا آمده که به میانههای جزیره رسیده و آن را به دو بخش تقسیم کرده است. این خطر وجود دارد که دیگر جزیرههای منطقه هم به سرنوشتی مشابه دچار شوند.
عکس: Displacement Solutions/Beni Knight
فراتر از باد شدید
تنها بالا آمدن سطح آب اقیانوس زندگی روی جزایر را تهدید نمیکند. تندبادهای ویرانگری که پیامد تغییرات اقلیمی هستند هم از ساکنان قربانی میگیرند.
عکس: Displacement Solutions /Beni Knight
گیاهانی که نفسهای آخر را میکشند
تلاش پاترون لالیانا، از ساکنان محلی، برای پرورش گیاه چندان راه به جایی نمیبرد. خاکی که به طور طبیعی چندان غنی نیست، در پی بالا آمدن آب اقیانوس حالا شورتر هم شده است.
عکس: Displacement Solutions/Beni Knight
تنها خاطرات باقی میمانند
سارا آبورا تمام زندگی خود در "اوتانگ جاوه" بوده است. از روستایی که او در آن دوران کودکی خود را سپری کرد، امروز اثری نیست. آب، روستا و هر آنچه در آن بود را بلعیده است.
عکس: Displacement Solutions /Beni Knight
فراتر از ساحلی ماسهای
در سالهای نه چندان دور در این محل روستایی سرزنده با ۴۰ خانه و یک گورستان وجود داشت. امروز از آن چیزی جز ساحلی ماسهای و باریک باقی نمانده است.
عکس: Displacement Solutions/Beni Knight
خطر نابودی آداب و رسوم
آداب و سنن ساکنان جزایر "اوتانگ جاوه" در پیوندی تنگاتنگ با طبیعت و جزایر قرار دارند. بسیاری از ساکنان از دست دادن جزیرهها را وداع با بخشی از هویت خود میدانند.
عکس: Displacement Solutions/Beni Knight
یک قطره امید
هر روز احتمال اینکه ساکنان "اوتانگ جاوه" مجبور به ترک محلی زندگیشان شوند، بیشتر میشود. اگرچه آنان هنوز ناامید نشدهاند. ساکنان میخواهند در همان محلی بمانند که اجدادشان در ۲۰۰۰ سال گذشته زندگی کردهاند. آنان نمیخواهند "آوارگان اقلیمی" باشند.
عکس: Displacement Solutions /Beni Knight
عکس 121 | 12
نتایج این پژوهش در قالب مقالهای در مجله Nature Climate Change منتشر شده است. دانشمندان در این پژوهش از مدلهای جوی با وضوحی بالا که از خلیج فارس تهیهشده بهره گرفتهاند تا سناریوهای احتمالی گوناگون برای دهههای آینده را پیشبینی کنند.
به گفته متخصصان تنها در صورتی میتوان از بروز چنین رویدادهای مرگباری در آینده نه چندان دور جلوگیری کرد که راهی برای دفع آلودگی ناشی از تولید گازهای گلخانهای یافت شود. تجمع گازهای گلخانهای در جو، مهمترین علت گرمایش جهانی است.
حالا کسانی که در این منطقه از دنیا مشغول ساخت و سازند، باید بناها را بهگونهای طراحی کنند که امکان تحمل چنین دمای طاقتسوزی را داشته باشند. دانشمندان میگویند در کشورهای ثروتمند حوزه خلیج فارس شاید بتوان روی زندگی در دل بناهای ساخته دست انسان حساب کرد، اما هشدار میدهند که در چنان شرایط طاقتفرسایی "حتی ابتداییترین کارهای بیرون از محل سکونت هم به احتمال زیاد به طور ملموسی تحت تاثیر این تهدیدات مرگبار قرار خواهند گرفت".