لذت خوردن غذا از فاکتورهای تأثیرگذار در بقای نسل انسا‌ن‌های اولیه بود. اشتها به شیرینی یعنی کربوهیدارت‌ها یا علاقه به طعم گوشت یا همان پروتئین و چربی موجب جذب و ذخیره کافی انرژی برای بدن بود. انسان‌های اولیه با خوردن این خوراکی‌ها، برای شکار و زادولد انرژی ذخیره می‌کردند. ‎مهم‌ترین ارگان مصرف کننده انرژی، یعنی مغز نیز این پروسه را هدایت می‌کرد.

اما اشتهای انسان به خوراکی‌های خوشمزه در طول تاریخ تکامل، رفته رفته تغییر کرد و تا جایی پیش رفت که تبدیل به بلای جان انسان‌های پراشتها و خوش‌خوراک شد. در حالی که ابتدا تصور می‌شد، اضافه وزن در مجموع برای سلامت انسان خوب نیست، نتیجه تحقیقات گسترده و طولانی مدت ثابت کردند که انباشته شدن چربی در برخی از نقاط بدن خطرناک‌تر است. مثلأ چربی ناحیه شکم.

ارتباط شکم بزرگ با افزایش خطر مرگ

پژوهشگران می‌گویند شکم بزرگ حتی در مورد افرادی که در مجموع چاق به حساب نمی‌آیند هم، خطرناک است. چربی شکم خطر ابتلا به بیماری دیابت، بیماری‌های عفونی و کلسترول بالای خون را افزایش می‌دهد.

پژوهشگران آمریکایی موسسه اریک جاکوب در آتلانتا که در مورد بیماری‌های سرطانی پژوهش می‌کنند می‌گویند شکم بزرگ، حتی در آدم‌هایی با وزن متعادل نیز خطرناک است و احتمال بروز برخی از بیماری‌ها را افزایش می‌دهد. این پژوهشگران در تحقیقات خود علت مرگ ۱۴ هزار و ۶۴۷ فردی را که در معاینات تشخیص زودهنگام سرطان شرکت کرده بودند، بررسی کردند.

بر اساس این تحقیق افرادی که دور شکم‌شان از اندازه مشخصی بیشتر است دو برابر بیشتر از دیگران در خطر مرگ قرار دارند. این خطر شامل زنانی است که دور شکمشان از ۱۱۰ و مردانی که دور شکم‌شان از ۱۲۰ سانتیمتر بیشتر است. طول عمر و سلامت این گروه، در مورد زنان در مقیاس با زنانی که دور شکمشان کمتر از ۷۵ سانتیمتر و در مورد مردان و در مقایسه بامردانی که دور شکم‌شان کمتر از۹۰ سانتیمتر است به مراتب کوتاه‌تر و بدتر است. ‎این اثر حتی در مورد زنان و مردانی که در مجموع چاق به شمار نمی‌آیند نیز مشاهده شده است.

البته چاقی شکم علت مرگ ۱۴ هزار و ۶۴۷ نفری که پرونده آنها بررسی شده، نبوده است اما بیماری‌ها و مرگ این افراد با چاقی شکم آنها ارتباط داشته است. پژوهشگران معتقدند انباشته شدن چربی در فضای میان ارگان‌های درون شکم موجب تولید نامنظم دسته‌ای از هورمون‌ها و موجب بروز فاکتورهایی می‌شوند که حتی احتمال بیماری‌های عفونی را نیز افزایش می‌دهند. این چربی رسوب در جداره رگ‌ها را تسهیل و موجب سخت شدن آنها و در نتیجه بروز سکته‌های قلبی و مغزی می‌شود. در مقایسه با چربی شکم، چربی انباشته شده در ران، باسن و بازو خطر شناخته شده‌ای برای سلامت انسان ندارند.