راوینا شمداسانی، سخنگوی دفتر حقوق بشر سازمان ملل متحد در بیانیه‌ای که روز چهارشنبه ۲۲ ژوئن (یکم خرداد) منتشر شد، ضمن تقبیح حکم قطع انگشتان هشت متهم در ایران اظهار داشت، هفت تن از این افراد در حال حاضر در زندان مرکزی تهران بزرگ نگهداری می‌شوند.

در این بیانیه آمده است، دفتر حقوق بشر سازمان ملل عمیقاً از قطع قریب‌الوقوع انگشتان این مردان محکوم به سرقت نگران است.

این نهاد حقوق‌بشری بین‌المللی از مقامات جمهوری اسلامی خواست، در راستای تعهداتشان به قوانین بین‌المللی، در مجازات‌های بدنی از جمله قطع عضو، شلاق و سنگسار تجدیدنظر کنند.

دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید

هفت تن از هشت متهم شناسایی شده‌اند: هادی رستمی، مهدی شرفیان، مهدی شاهیوند، امیر شیرمرد، مرتضی جلیلی، ابراهیم رفیعی و یعقوب فاضلی کوشکی.

بر اساس اطلاعات دفتر حقوق بشر سازمان ملل قرار است چهار انگشت دست راست این افراد به طور کامل قطع شود.همچنین خبر نصب یک گیوتین انگشت‌بُر در زندان اوین گزارش شده است. گفته می‌شود که این دستگاه در روز ۳۱ ماه مه سال جاری مورد استفاده قرار گرفته است.

اجرای دست‌کم  ۱۲۹ حکم قطع عضو

شمداسانی به نقل از سازمان‌های جامعه مدنی ایران نوشت، حداقل ۲۳۷ نفر از اول ژانویه ۲۰۰۰ تا ۲۴ سپتامبر ۲۰۲۰ به قطع عضو محکوم شده‌اند و دست‌کم  ۱۲۹ مورد این احکام اجرا شده است.

میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی که ایران نیز آن را پذیرفته است، شکنجه یا سایر مجازات‌های ظالمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز را که شامل انواع تنبیه بدنی می‌شود، ممنوع می‌کند.

پیش‌تر ایرج فاضل، رئیس جامعه جراحان ایران در این رابطه به ابراهیم رئیسی نامه نوشته و از رئیس جمهوری اسلامی خواسته بود، جلوی اجرای این احکام را بگیرد.

به کانال تلگرام دویچه وله فارسی بپیوندید

فاضل خبر قطع عضو هشت زندانی را ''به شدت نگران‌کننده و هراس‌آور'' خوانده و گفته بود، این ''وهن اسلام'' باعث بروز ''موجی از بیزاری و نفرت در دنیا'' نسبت به ایران خواهد شد.

خبرگزاری میزان، وابسته به قوه قضائیه جمهوری اسلامی روز یکشنبه ۲۹ خرداد (۱۹ ژوئن) از قول ''یک منبع آگاه'' در این قوه نوشت که اجرای حکم قطع انگشتان دست چند زندانی ''به هیچ عنوان صحت ندارد'' و نامه منتشر شده از سوی رئیس جامعه جراحان ایران، ''بر اساس یک خبر کذب'' بوده است.

در سال‌های گذشته گزارش‌هایی از صدور و اجرای حکم قطع انگشتان دست محکومان در زندان ساری، زندان مرکزی ارومیه و در شیراز در ملا عام منتشر شد.