قطعنامه‌ کمیته حقوق بشر مجمع عمومی سازمان ملل متحد در محکومیت ایران با ۸۳ رای مثبت به تصویب رسید. ۳۱ کشور به مفاد قطعنامه رای منفی و ۶۸ کشور رای ممتنع دادند. ۱۲ کشور نیز به محکومیت سوریه رای منفی دادند. چین و روسیه از جمله کشورهایی بودند که علیه محکومیت سوریه موضع‌گیری کردند.

برای نخستین‌بار پس از سال‌ها قطعنامه سازمان ملل در مورد نقض حقوق بشر در کره شمالی بدون هیچ رای منفی به تصویب رسید. چین و روسیه هم به این قطعنامه رای مثبت دادند.

در متن قطعنامه به موارد گسترده نقض حقوق بشر در ایران از جمله سرکوب مخالفان و منتقدان، تبعیض علیه زنان و اعدام‌های گسترده اشاره شده است. قطعنامه خواهان آزادی همه کسانی شده که تنها به دلیل مخالفت یا انتقاد از حکومت دستگیر شده‌اند. هم‌چنین از ایران خواسته شده با احمد شهید، گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور حقوق بشر ایران همکاری کند.

عبدالکریم لاهیجی، نایب رئیس فدراسیون بین‌المللی جامعه‌های حقوق بشر و رئیس جامعه دفاع از حقوق بشر در ایران درباره این قطعنامه گفت که «تعداد کشورهای پشتیبان قطعنامه نشان از انزوای روزافزون رژیم ایران دارد و آشکار نشان می دهد که مجموعه جامعه بین المللی نمی‌خواهد سرکوب حقوق بشر در جمهوری اسلامی ایران را تحمل نماید. حکومت ایران چاره ای جز رعایت کامل حقوق بین المللی حقوق بشر و دعوت از گزارشگر ویژه وضعیت حقوق بشر در ایران و گزارشگران موضوعی سازمان ملل ندارد.»

هم‌‌چنین سوهیر بالحسن، رئیس فدراسیون بین‌المللی جامعه‌های حقوق بشر تاکید کرد که «رای سازمان ملل سرکوب ادامه دار تمام مدافعان حقوق بشر در ایران و خانواده های آنها را نیز محکوم می‌کند. برای مقابله با سرکوب رو به فزونی مدافعان حقوق بشر، ما باید پشتیبانی خود را از تمام فعالان حقوق بشر، وکلای دادگستری، فعالان سندیکایی، روزنامه نگاران و دیگران افزایش دهیم.»

در مقابل محمد خزایی، نماینده جمهوری اسلامی ایران در سازمان ملل متحد، این پیش‌نویس را "جهت دار" و دارای تناقض دانست. به گفته وی متن این پیش‌نویس با واقعیت‌های جامعه ایران هماهنگی ندارد و هدف ‌آن "سوء استفاده از ساز و کارهای حقوق بشر علیه ایران است."