ژانت کهن صدق در سال ۱۳۲۴ در تهران زاده شد.

پدرش و مادرش بازرگان بودند و از هیچ کاری برای پیشرفت دخترشان در ورزش که شیفته آن بود، فروگذار نمی‌کردند.

او دبستان و دبیرستان را در مدرسه‌های زرتشتیان تهران به پایان رساند و از دانشگاه تهران مدرک کارشناسی تربیت بدنی گرفت و آموزگار ورزش دبیرستان‌های تهران و مربی تنیس و دو سرعت زنان شد. همزمان در باشگاه‌های هم‌کیشان یهودی‌اش به آموزش دو میدانی می‌پرداخت.

۱۳ ساله بود که نخست در میان تیم‌های آموزشگاه‌های تهران و دو سال پس از آن در میان تیم‌های نوجوانان کشور در رشته دو صد متر درخشید.

۱۷ ساله بود که در چند مسابقه کشوری در دو ۸۰ متر و صد متر مقام اول را به دست آورد و رکورد دو صد متر را در ایران شکست.

دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید

۱۹ ساله بود که رکورد دو صد متر خودش را به ۱۲ و نیم ثانیه رساند که در آسیا بی‌سابقه بود: «این بهترین خاطره ورزشی من بود. می‌خواهم همه جهان من ایرانی را بشناسند».

۲۰ ساله بود که روزنامه کیهان او را به عنوان ورزشکار نمونه سال برگزید.

او با قد ۱۵۶ سانتیمتر و وزن ۴۰ کیلوگرم کوتاه‌ترین دونده ایران و سبک‌‌وزن‌ترین دونده جهان به شمار می‌رفت و خود را برای مسابقه‌های جهانی آماده می‌کرد. همه چیز حکایت از آینده درخشانی برای دو میدانی ایران در جهان داشت اما دریغ که تصادف خودرو پیکان با یک اتوبوس شهری پیش آمد:

در سانحه دوم خرداد ۱۳۵۱ در منطقه پارک وی تهران دو ورزشکار زن که یکی از آنها ژانت کهن صدق بود، جان خود را از دست دادند.

در خاکسپاری او شخصیت‌های بلندپایه کشوری و ورزشی و همچنین شاگردان بسیار او از دانش‌آموز و دانشجو شرکت داشتند که در نوع خود بی‌سابقه بود.

به کانال دویچه وله فارسی در تلگرام بپیوندید

پدرش زندگی را بیش از دو ماه پس از او تاب نیاورد.

دانشگاه تهران با یاد و نام او هر سال تا انقلاب ۵۷ مسابقات دو میدانی برگزار می‌کرد و چند مسابقه دیگر نیز به نام و یادش در تهران برگزار شد.

۳۲ سال پس از درگذشت او باشگاه ورزشی زنان کلیمیان در مجتمع فرهنگی و ورزشی "سرابندی" یوسف‌آباد تهران به یاد او نامگذاری شد که هم اکنون دایر است.

ژانت کهن صدق در ۲۶ سالگی در زادگاهش درگذشت.