بحرالدین حکیموف در تمام سال‌هایی که نامش به عنوان سرباز مفقود الاثر اتحاد جماهیر شوروی سابق ثبت شده بود، در ولایت هرات در جنوب افغانستان به طب گیاهی اشتغال داشته است.

بر اساس گزارش‌ها، وی به سختی به زبان روسی تکلم می‌کند اما توانسته محل تولدش، شهر سمرقند را در ازبکستان که زمانی به اتحاد جماهیر شوروی تعلق داشت، به یاد آورد. وی همچنین دیگر سربازان در عکس‌های به جامانده از دوران جنگ را توانسته شناسایی کند.

بحرالدین حکیموف در جریان یک نبرد در سال ۱۹۸۰ به شدت زخمی شد و از آن پس هیچ ردپایی از وی بر جای نماند. به گفته مقامات روسی این سرباز سابق پس از آنکه توسط مردم محلی پیدا و درمان شده، نزد آنان باقی ماند و به کشورش مراجعت نکرد.

حکیموف ۳۳ سال مفقودالاثر بود تا اینکه الکساندر لاورنتیف او را یافت. لاورنتیف مسئول کمیته امور سربازان رزمی عملیات برون‌مرزی روسیه است و سالیان دراز همراه با همکاران خود به دنبال یافتن سربازانی است که در افغانستان ناپدید شده‌اند.

لاورنتیف هنوز نام ۲۷۰ نفر را در فهرست ناپدیدشدگان خود در دست دارد. او روستا به روستای افغانستان را پشت سر می‌گذارد و با پیران محل صحبت می‌کند تا رد پایی از آنها بیابد.

وی به خبرگزاری آلمان از نخستین برخورد خود با حکیموف می‌گوید و می‌افزاید: «او در دنیای خود زندگی می‌کند.»

از نظر لاورنتیف، حکیموف یک سرباز فراری محسوب نمی‌شود و می‌گوید که به‌عنوان یک سرباز جوان، حکیموف بی‌شک زندگی سختی را در افغانستان سپری کرده است.

حکیموف می‌بایستی چندین سال بیگاری می‌کشید. وی سپس در هرم قبیله‌ای جایگاه بهتری یافت، پیر قبیله به او آموزش طبابت گیاهی داد و او نام شیخ عبدالله را بر خود نهاد. زندگی ده‌ها ساله در میان بومیان، مانند یک شست‌وشوی مغزی در او اثر کرده است.

از قرار معلوم تبار ازبک حکیموف در زنده ماندن او مؤثر بوده است. با خروج نیروهای شوروی، چهره ازبک او، کمکی بوده تا بتواند در میان توده مردم زندگی کند و مخفی شود. حدود ۱۰ درصد کشور چندملیتی افغانستان ازبک هستند.

در دوران اشغال ده ساله افغانستان توسط اتحاد جماهیر شوروی، نزدیک به ۱۵ هزار سرباز شوروی کشته شدند و در طول این مدت نام ۲۷۰ تن دیگر به عنوان مفقودالاثر به ثبت رسید.

در سال ۱۹۹۲ کمیته‌ای برای رسیدگی به امور نظامیانی که در جبهه‌های نبرد خارج از مرزهای شوروی جنگیده بودند، تشکیل شد.

از آن زمان تا کنون ۲۹ سرباز شوروی سابق در افغانستان پیدا شده‌اند که ۲۲ تن از آنان پس از شناسایی به وطنشان بازگشته و مابقی همچنان به زندگی در افغانستان ادامه می‌دهند.