این نخستین بار بود که دو تیم آلمانی فینال چمپینزلیگ را برگزار می‌کردند. بایرن مونیخ و بوروسیا دورتموند در این دوره از رقابت‌‌ها با بازی‌های خوب و از جمله پیروزی‌های درخشان بر غول‌های فوتبال اروپا یعنی بارسلونا و رئال مادرید که مدت‌ها سایه‌شان بر این قاره سنگینی می‌کرد، نشان داده بودند که شایسته‌ترین‌ها برای رسیدن به دیدار نهایی هستند.

شهر لندن پیش از این بازی در تسخیر آلمانی‌هایی بود که لباس‌های قرمز یا زرد تیم‌های محبوبشان را بر تن داشتند و پرچم‌هایی به این دو رنگ را در هوا تکان می‌دادند. بیش از ۱۵۰ هزار آلمانی به لندن سفر کرده بودند، در حالی که بیش از ۱۰۰ هزار تن از آنان فاقد بلیط ورودی به ورزشگاه بودند.

رسانه‌های بریتانیایی پیش از آغاز مسابقه گزارش‌های مفصلی درباره این "فینال آلمانی" منتشر کردند. این رسانه‌ها که بطور سنتی در مورد تیم‌های آلمانی و فوتبال این کشور با طنز و شوخی ویژه انگلیسی از واژگان و اصطلاحات نظامی و ادبیات جنگی هم استفاده می‌کنند، این بار نیز سنگ تمام گذاشتند.

یکی از جالب‌ترین تفسیرها را روزنامه "میرور" در اشاره به قدرت کنونی لیگ برتر آلمان و تیم‌های آلمانی در این دوره از مسابقات با این عبارات نوشته بود: «بوندس‌لیگا در این میان مخوف‌ترین لشگر از زمانی است که نیروهای آلمانی تا استالینگراد پیشروی کردند».

شماری از شهروندان بریتانیایی نیز با شوخ‌طبعی ویژه خود می‌گفتند دست‌کم می‌توان خوشحال بود که امشب یک تیم آلمانی در ویمبلی بازنده است!

نیمه نخست: آغاز توفانی دورتموند

سوت آغاز بازی توسط ریتسولی داور ایتالیایی در ورزشگاه زیبا و مملو از جمعیت ویمبلی در چنین شرایطی به صدا درآمد. دو تیم بازی را پرسرعت و با یارگیری و جاگیری فشرده آغاز کردند. دورتموند در دقایق نخست چهره مصمم‌تری از خود نشان ‌داد و نمی‌گذاشت بازی روان مونیخی‌ها به جریان بیفتد.

در دقیقه ۱۰ در پی یک ضدحمله سریع شوت سرکش بلاشیکوفسکی هافبک دورتموند با فاصله‌ای اندک از بالای دروازه بایرن به خارج رفت.

دو دقیقه بعد نویر دروازه‌بان مونیخ شوت لواندوفسکی مهاجم دورتموند را با مشت به کرنر فرستاد. یک دقیقه بعد بلاشیکوفسکی بار دیگر با شوتی از فاصله نزدیک نویر را به هنرنمایی واداشت. دورتموند در ۱۵ دقیقه نخست آشکارا بهتر بازی می‌کرد و روی هم صاحب ۵ ضربه کرنر شد.

نویر در دقیقه ۱۹ بار دیگر ناچار شد شوت رویس مهاجم دورتموند را به کرنر بفرستد. تا این لحظه به نظر می‌رسید که مونیخی‌ها قادر نیستند ریتم بازی همیشگی را بیابند.


در دقیقه ۲۶ نخستین حمله خطرناک بایرن روی دروازه دورتموند با ضربه سر ماندزوکیچ نخستین کرنر را برای مونیخی‌ها به همراه آورد. در دقیقه ۳۰ روبن مهاجم بایرن مونیخ در یک ضدحمله بار دیگر وایدن‌فلر دروازه‌بان دورتموند را به هنرنمایی واداشت.

در دقیقه ۴۳ بار دیگر روبن در برابر دروازه دورتموند خطرساز شد، ولی شوت او به صورت دروازه‌بان دورتموند خورد و بازگشت. بایرن در ده دقیقه آخر نیمه نخست بازی روان‌تری به نمایش گذاشت.

سرانجام نیمه نخست بدون گل به پایان رسید. بیلان این نیمه را می‌توان چنین جمعبندی کرد که در ۳۰ دقیقه نخست دورتموند آشکارا بهتر و تهاجمی‌تر بازی کرد و در ۱۵ دقیقه آخر بایرن مونیخ چند بار توانست در برابر دروازه دورتموند خطرآفرین شود و گوشه‌هایی از توانایی‌های خود را به نمایش بگذارد.

نیمه دوم: پیروزی مونیخ در واپسین دقایق

دو تیم نیمه دوم را نیز پرسرعت آغاز کردند. ولی بازی بیشتر در میانه میدان جریان داشت و مدافعان به مهاجمان کمتر فرصت خودنمایی می‌دادند. اولین صحنه خطرناک این نیمه در دقیقه ۵۹ در پی یک ضربه کرنر در برابر دروازه دورتموند روی داد، ولی وایدن‌فلر به آسانی موفق به مهار توپ شد.

یک دقیقه بعد در یک ضد حمله و نفوذ سریع ریبری، توپ به روبن رسید و پاس او در محوطه جریمه را ماندزوکیچ با بغل پا به اولین گل بازی برای بایرن مونیخ تبدیل کرد.

دورتموند پس از دریافت این گل ناچار بود به بازی تهاجمی‌تری روی آورد. در دقیقه ۶۸ خطای دانته بر روی مهاجم دورتموند در محوطه جریمه، دورتموند را صاحب یک ضربه پنالتی کرد که گوندوگان این ضربه را با دقت به ثمر رساند و نتیجه را یک بر یک مساوی کرد.

بازی در دقایق پس از گل مساوی پرهیجان‌تر شد. در دقیقه ۷۲ سوبوتیچ مدافع دورتموند توپ را از روی خط دروازه تیم خودی بیرون کشید و دورتموند را از یک گل حتمی نجات داد.

در دقیقه ۷۶ وایدن‌فلر دروازه‌بان دورتموند بار دیگر منجی تیم خود شد و شوت سنگین آلابا را به کرنر فرستاد.

در دقیقه ۸۸ شوت شواین‌اشتایگر توسط وایدن‌فلر به کرنر فرستاده شد ولی ضربه کرنر هم نتیجه‌ای دربر نداشت.

در دقیقه ۹۰ توپ بلندی به روی دروازه دورتموند فرستاده شد که در شلوغی میان چند بازیکن به ریبری و از او به روبن رسید و مهاجم هلندی مونیخ با نفوذی سریع گل دوم را وارد دروازه دورتموند کرد.

دورتموند برای جبران این گل فقط سه دقیقه وقت اضافی داشت، ولی این وقت برای دستیابی به نتیجه مساوی کافی نبود.

بدین‌سان پس از ۹۳ دقیقه تلاش دو تیم، سرخپوشان بایرن مونیخ توانستند جام قهرمانان باشگاه‌های اروپا را از آن خود کنند.