فروپاشی دیوار برلین با ترانه‌ای همراه شد که شاید هیچ‌کس یا هیچ چیز دیگری نمی‌توانست تا آن اندازه نشان‌دهنده‌ی نقطه‌ی اوج احساسات مردمی در مورد پایان جنگ سرد باشد. ترانه‌ی "نسیم تغییر" از گروه اسکورپیونز بر یک نسل تأثیر گذاشت و با گذشت بیست سال از فروپاشی دیوار برلین هر زمان که صدای ملایم و آهنگ‌دار سوت آغازین این ترانه بلند می‌شود، ذهن‌ها بی‌اختیار به ۹ نوامبر ۱۹۸۹ سفر می‌کند.

گروه راک آلمانی "اسکورپیونز" در اصل این ترانه را در حدود یک ماه پیش از فروپاشی دیوار برلین در مسکو ضبط کرده بود. اما هنوز که هنوز است اعضای گروه با یادآوری آن روزها مو بر تنشان راست می‌شود. کلاوس ماینه، خواننده و نوازنده‌ی معروف از فستیوال موسیقی راک یاد می‌کند که در آن سال در مسکو برگزار شد. اسکورپیونز یکی از گروه‌های شرکت‌کننده در این فستیوال بود و در استادیوم المپیک مسکو در مقابل ۲۶۰ هزار تماشاگر به روی صحنه رفت.

کلاوس ماینه سربازان ارتش سرخ را به یاد می‌آورد که آن زمان برای برقراری امنیت در استادیوم مستقر شده بودند آنها در ابتدا پشت به سن ایستاده بودند اما بعد رو به اعضای گروه می‌چرخند و کلاه‌‌های خود را به هوا پرتاب می‌کنند.

مردم روی دیوار

به گفته‌ی خوانند‌ه‌ی اسکورپیونز در زمان برگزاری فستیوال موسیقی، حسی از تغییر در هوا موج می‌زد و بسیاری از دختران و پسران جوان پیشاپیش خبر از پایان دوران جنگ سرد می‌دادند. تنها چند هفته نگذشته بود که درستی این ادعا به کلاوس ماینه ثابت شد؛ آن‌هم زمانی که گروه در یک دیسکوی معروف در شهر پاریس برنامه داشتند.

ماینه نگاهی به تلویزیونی می‌اندازد که در بالای بار نصب شده بود. تلویزیون تصاویری از زنان و مردانی را نشان می‌داد که بر روی دیوار نشسته‌اند. ماینه با تعجب رو به گیتاریست گروه می‌کند و می‌گوید: «هی، نگاه کن، این دیوار نیست؟ مردم روی دیوار رفته‌اند!»

ترانه‌ی "نسیم تغییر" تازه در سال ۱۹۹۰ در آلبوم "دنیای دیوانه" منتشر می‌شود و سرود فروپاشی دیوار لقب می‌گیرد و نه تنها مرزهای آلمان که مرزهای جهان را در هم می‌شکند. در سال ۱۹۹۹، در مراسمی که به مناسبت دهمین سالگرد فروپاشی دیوار برلین برگزار می‌شود، اسکورپیونز در برابر دروازه‌ی براندنبورگ به روی صحنه می‌رود و به همراه ۱۶۰ نوازنده‌ی ویلون سل و به رهبری مستیسلاو روستروپوویج، رهبر ارکستر نامدار روسی ترانه‌ی "نسیم تغییر" را اجرا می‌کند.

هرچند که در سال‌های بعد گروه اسکورپیونز نتوانست موفقیت این ترانه‌ی خود را تکرار کند اما طرفداران، همچنان صندلی ‌کنسرت‌های این گروه راک را پر می‌کنند؛ دلیل آن هم شاید آگاهی از حس گرم و شیرینی باشد که ترانه‌ی "نسیم تغییر" در زیر پوستشان جاری می‌کند.

نسیم تغییر

راه می‌افتم از مسکو

تا پارک گورکی

در حالی که گوش به نسیم تغییر سپرده‌ام

شب تابستانی اوت

سربازان در گذرند

در حالی که گوش به نسیم تغییر سپرده‌اند

جهان دارد نزدیک می‌شود

می‌پنداشتی آیا

که می‌توانیم ما مثل برادر، نزدیک باشیم به یکدگر

آینده در هوا موج می‌‌زند،

می‌توانم همه‌جا حس‌اش کنم

درحالی که با نسیم تغییر می‌شکفد

مرا با خود به جادوی لحظه ببر

در شبی افتخارآمیز

هنگام که نسل فردا رویا می‌ورزد

در نسیم تغییر

از خیابان می‌گذرم

خاطرات دور

برای همیشه در گذشته دفن گشته‌اند

نسیم تغییر، مستقیم

به صورت زمان می‌وزد همچو بادی توفانی

که ناقوس ‌آزادی را

برای آرامش ذهن به صدا در می‌آورد

بگذار بالالایکای تو بخواند

آنچه را گیتار من می‌خواهد بگوید.

SN/DK