موسسه بین‌المللی تحقیق در امور نظامی که در وضعیت امکانات رزمی ۱۵۲ کشور تحقیق کرده، لیستی از عملکرد کشورها در جهت گسترش نظامی‌گری ارائه داده که در رأس آن، مثل پارسال، اسرائیل قرار دارد. پس از آن کشورهای سنگاپور و ارمنستان قرار دارند.

کشورهای اردن، کره جنوبی، روسیه، قبرس، آذربایجان، کویت و یونان کشورهای بعدی در میان ده کشور فعال در امر نظامی‌گری شناخته می‌شوند. آلمان در مدارج پایین‌تر و در رتبه ۹۷ قرار گرفته است.

به منطقه خاورمیانه اسلحه فراوانی جاری می‌شود، هم به علت کشمکش دیرین اسرائيل و فلسطینی‌ها، هم به دلیل جنگ داخلی سوریه و حالا هم تهدیدات بیشتر "دولت اسلامی" (داعش).

از تسلیحاتی که به سوریه سرازیر می‌شود، آمار دقیقی در دست نیست. در میان کشورهای عربی در مقام نخست کویت قرار دارد که در رتبه ۹ است و پس از آن بحرین در رتبه ۱۵ و عربستان سعودی در رتبه ۱۷. هر سه کشور در حمله نظامی به یمن دخالت داشتند.

کشورهایی هستند مانند عربستان سعودی که امروزه میلیاردها دلار برای تقویت و نوسازی سیستم تسلیحاتی خود هزینه می‌کنند.

منطقه خطرخیز قفقاز

کارشناسان هشدار می‌دهند که مسابقه تسلیحاتی خطرناکی در قفقاز شروع شده که می‌تواند آینده خطرناکی برای این منطقه رقم بزند. در این منطقه از سال ۲۰۰۸ کشورهای روسیه و اوکراین به دنبال گسترش بیشتر نیروی نظامی هستند.

کشورهای کوچکتر این منطقه مانند ارمنستان و آذربایجان نیز با حدت و شدت بیشتری به دنبال بالا بردن نیروی رزمی هستند. یکی از محورهای کشمکش بین این دو کشور منطقه قره‌باغ است که در سال ۱۹۹۱ اعلام استقلال کرد، اما از سوی جامعه بین‌المللی به رسمت شناخته نشد.

بنا به این گزارش، علاوه بر جنگ‌های منطقه‌ای، درگیری‌های دیگری مانند جنگ داخلی، شورش‌های محلی، اختلافات مرزی، منازعات مسلحانه و مبارزه با دزدان دریایی از عوامل دیگر گسترش نظامی‌گری هستند.

باید به خاطر داشت که این بنیاد تحقیقاتی و گزارش‌های آن دارای این ضعف جدی است که تقویت نظامی کشورها را به طور واقعی منعکس نمی‌کند، زیرا برای نمونه از وضعیت آمریکا و چین، دو قدرت بزرگ نظامی جهان، چیزی نمی‌گوید.

علت این کاستی دو امر است: یکی نسبت پایین هزینه‌های نظامی به تولید ناخالص داخلی و دیگر شمار اندک پرسنل نظامی و نیز سیستم‌های تسلیحاتی سنگین به میزان کل جمعیت.