آنگلا مرکل بیش از یک دهه‌ است که ریاست دولت آلمان را به عنوان صدراعظم برعهده دارد و از سیاستمداران پرنفوذ اروپا و جهان محسوب می‌شود. مرکل در سال ۲۰۰۵، زمانی که در رقابتی فشرده و با اکثریتی ناچیز به مقام صدراعظمی آلمان انتخاب شد، سوگند خورد که "به آلمان خدمت کند". او نخستین صدراعظم زن آلمان و در عین حال نخستین شهروند "آلمان شرقی" سابق است که به چنین مقام حساسی در آلمان متحد و یکپارچه دست یافت.

مرکل می‌گوید: «ماری کوری در دوران کودکی‌ام برای من الگوی بزرگی بود. تنها چهار شخصیت در جهان هستند که بیش از یک جایزه نوبل گرفته‌اند و او در میان آنها تنها زن است.» ماری کوری (۱۹۳۴ − ۱۸۶۷) در پی پژوهش‌هایش در باره اشعه‌های رادیواکتیو به جایزه نوبل فیزیک نائل آمد. او همچنین به خاطر کشف دو عنصر رادیوم و پولونیوم، جایزه نوبل شیمی گرفت.

مارتین شولتس، رئیس حزب سوسیال دموکرات‌ آلمان و نامزد اصلی در انتخابات سراسری ۲۰۱۷، ویلی برانت، صدراعظم فقید آلمان را الگوی خود می‌داند و می‌گوید: «ویلی برانت سرمشق و الهام‌بخش است.­ رویای او برای جامعه‌ای متشکل از شهروندانی با حقوق برابر در اروپایی متحد تا به امروز تحسین‌برانگیز است.»

ویلی برانت در بین سال‌های ۱۹۶۹ تا ۱۹۷۴ به عنوان چهارمین صدراعظم آلمان ریاست دولت را برعهده داشت. نقش او به عنوان آشتی‌دهنده‌ بلوک شرق و غرب همواره در اذهان زنده است. یکی از تصاویر معروف و به‌یادماندنی ویلی برانت لحظه‌ای است که او در سال ۱۹۷۰ در جریان دیدارش از لهستان در برابر بنای یادبود شورش یهودیان در ورشو در سال ۱۹۴۳ زانو زد.

جم اوزدمیر، یکی از دو نامزد اصلی حزب سبزهای آلمان در انتخابات سراسری ۲۰۱۷ این کشور بوده است. او از اولین نمایندگان ترک‌تبار در آلمان است که در سال ۱۹۹۴ میلادی به پارلمان این کشور (بوندس‌تاگ) راه یافت.

جم اوزدمیر اگر چه از حزب سبز‌هاست، اما ویلی برانت، رهبر پیشین حزب سوسیال دموکرات را الگوی خود می‌داند و می‌گوید: «ویلی برانت به ما نشان داد که سیاست به یک رویا و چشم‌انداز نیاز دارد و باید چیزی باشد فراتر از مصلحت‌گرایی محض». اوزدمیر افق‌های فکری باز ویلی برانت و مبارزه او در راه صلح در اروپا را از نکاتی می‌داند که در اندیشه و رشد سیاسی‌اش تأثیر داشته است.

سارا واگن‌کنشت نامزد اصلی حزب چپ‌ها در انتخابات سراسری آلمان در سال ۲۰۱۷ بود. او نایب‌رئیس فراکسیون این حزب در پارلمان این کشور است.

واگن‌کنشت روزا لوکزامبورگ را الگوی خود می‌خواند و می‌گوید: «او زنی مبارز بود که با قاطعیت در راه خود پیش رفت. او هرگز باج نپذیرفت، بلکه تا پایان غم‌انگیز زندگی‌اش به مواضع خود پایبند و وفادار بود.» لوکزامبورگ (۱۹۱۹ − ۱۸۷۰) از مهم‌ترین چهر‌ه‌های سوسیالیسم در آغاز قرن بیستم محسوب می‌شود. او که از بنیانگذاران حزب کمونیست در آلمان بود، در سال ۱۹۱۹ پس از دستگیری به قتل رسید.

کریستیان لیندنر، نامزد اصلی حزب دموکرات آزاد آلمان (لیبرال‌ها) در انتخابات سراسری ۲۰۱۷ بوده است. این حزب در انتخابات دوره گذشته تحت رهبری لیندنر شکست خورد، اما در سال ۲۰۱۷ عزم خود را برای ورود دوباره به پارلمان آلمان جزم کرد و موفق شد. حزب لیبرال‌ها توانست با کسب ۱۰ درصد آرا بار دیگر به پارلمان آلمان راه یابد.

لیندنر که ۱۸ سالگی به عضویت حزب دموکرات آزاد درآمد، هانس دیتریش گنشر، وزیر خارجه فقید آلمان را الگوی خود می‌داند و درباره او می‌گوید: «گنشر یکی از پرافتخارترین سیاستمداران کشور ما و معمار وحدت دو آلمان است. او برای حزب دموکرات آزاد اسطوره و به مثابه یک دوست و پدر بود.» گنشر نزدیک به ۲۰ سال وزیر خارجه آلمان بود و بهبود مناسبات میان بلوک شرق و غرب و همچنین تحقق وحدت دو آلمان از دستاوردهای اوست.

آلکساندر گاولند که نامزد حزب آلترناتیو برای آلمان در انتخابات آتی بود، در هفته‌های پیش از برگزاری انتخابات ۲۰۱۷ به خاطر اظهارات بحث‌برانگیزش علیه شخصیت‌ها و سیاستمداران ترک‌تبر خبرساز شد. او پیش از پیوستن به حزب پوپولیستی آلترناتیو برای آلمان نزدیک به ۳۰ سال در حزب دموکرات مسیحی آلمان عضویت داشت.

گاولند، از چهره‌های اصلی حزب آلترناتیو برای آلمان شارل-موریس دو تالیران-پریگور، دیپلمات معروف فرانسوی را الگوی خود می‌داند. این شخصیت بیشتر با نام تالیران مشهور است. او وزیر امور خارجه ناپلئون بود و از سیاستمداران خبره و کارآزموده دوران خود محسوب می‌شود. تالیران در عین حال به فرصت‌طلبی و خیانت به همه کسانی که برایشان کار می‌کرد، شهرت داشت.