فرانتس بکن‌باوئر در عرصه فوتبال ژانگولری ماهر و همه‌فن حریف بود؛ از حضور در مستطیل سبز گرفته تا فعالیت به عنوان کارشناس. بکن‌باوئر در طول بیش از پنج دهه فعالیت حرفه‌ای خود در واقع به برندی تجاری بدل شد و به چهره‌ای که او را می‌شد پرآوازه‌ترین شخصیت فوتبال آلمان دانست. تصویری از بکن‌باوئر در سال ۲۰۰۶ در هنگام رونمایی از توپ دیدار فینال مسابقات جام جهانی در آلمان.

فرانتس بکن‌باوئر در روز ۱۱ سپتامبر ۱۹۴۵ در مونیخ به دنیا آمد و نزدیک به دو دهه (۱۹۶۵ تا ۱۹۸۳) به عنوان فوتبالیست حرفه‌ای فعال بود. او به همراه باشگاه‌های بایرن مونیخ، هامبورگ و کاسموس نیویورک افتخارات زیادی در سطح ملی و بین‌المللی به دست آورد.

شرکت‌های تبلیغاتی و همچنین موسسات انتشار آثار موسیقی به سرعت به ظرفیت و محبوبیت فرانتس بکن‌باوئر پی بردند. او در طول عمر خود برای محصولات مختلف دست به تبلیغ زد، از سوپ‌های آماده گرفته تا خدمات موبایل. با صدای او نیز چندین صفحه منتشر شد. تصویری از یکی از صفحه‌هایی که با صدای بکن‌باوئر در سال ۱۹۶۶ روانه بازار شد.

اگرچه فوتبال ورزشی توأم با دوندگی است، اما بکن‌باوئر از بازیکنانی بود که میل چندانی به دوندگی نداشت. او پا به توپ در زمین می‌خرامید و تنها در موقعیت‌ها و فرصت‌های مناسب پا به دویدن می‌گذاشت. پاس‌های دقیق، قابلیت‌های سازماندهی و کارگردانی و همچنین توانایی در خواندن بازی از ویژگی‌هایی بود که بکن‌باوئر را به شهرت رساند. او در سال ۱۹۷۴ به همراه تیم ملی آلمان قله فوتبال جهان را فتح کرد.

فعالیت‌های حرفه‌ای فرانتس بکن‌باوئر همواره با موفقیت همراه بود. کم و کیف حضور او در میدان و سبک بازی او سبب شد که بکن‌باوئر به "قیصر" شهرت یابد. او که در سال ۱۹۷۴ به عنوان کاپیتان تیم ملی فوتبال آلمان بر جام جهانی بوسه زده بود، ۱۶ سال بعد به موفقیتی بزرگ‌تر دست یافت.

تیم ملی فوتبال آلمان تحت سرمربی‌گری فرانتس بکن‌باوئر موفق شد در فینال جام جهانی ۱۹۹۰ در ایتالیا با نتیجه یک بر صفر آرژانتین، مدافع قهرمانی را شکست دهد و خود تاج قهرمانی را بر سر گذارد. بکن‌باوئر در کنار ماریو زاگالو تنها چهره‌ی عالم فوتبال بود که توانست هم به عنوان بازیکن و هم به عنوان مربی قهرمان فوتبال جهان شود. تصویری از چهره متفکرانه بکن‌باوئر پس از پیروزی آلمان در فینال جام جهانی ۱۹۹۰.

فرانتس بکن‌باوئر پس از کسب عنوان قهرمانی جهان از سرمربی‌گری تیم آلمان کناره گرفت و نیروی خود را وقف باشگاهش بایرن مونیخ کرد. او مدتی حتی به عنوان سرمربی موقت هدایت این تیم را برعهده گرفت و بایرن مونیخ را به قهرمانی بوندس‌لیگا و قهرمانی جام یوفا رساند. بکن باوئر بین سال‌های ۱۹۹۴ و ۲۰۰۹ ریاست باشگاه بایرن مونیخ را عهده‌دار بود و سهم مهمی در بالا بردن وجهه و "جهانی شدن" بایرن مونیخ داشت.

فرانتس بکن‌باوئر نقش مهمی هم در فدراسیون فوتبال آلمان ایفا کرد و در سال‌های ۱۹۹۸ تا ۲۰۱۰ یکی از معاونان رئیس این فدراسیون بود. او همچنین ریاست کمیته‌ای را برعهده داشت که در تلاش جلب موافقت فیفا برای میزبانی جام جهانی ۲۰۰۶ بود؛ رویایی که در نهایت با کوشش پیگیر بکن‌باوئر متحقق شد. ملی‌پوشان آلمان در آن سال به مقام سوم جهان دست یافتند و آلمان مسابقاتی را تجربه کرد که به "افسانه‌ی تابستان" شهرت یافت.

بکن‌باوئر نیز مانند بسیاری از چهر‌های معروف و درخشان، مورد توجه زنان بود. او سه بار ازدواج کرد و بین سال‌های ۱۹۷۷ تا ۸۸ نیز رابطه‌ای طولانی با دیانا زاندمان، عکاس آلمانی داشت. بکن‌باوئر آخرین بار در سال ۲۰۰۶ ازدواج کرد. او پنج فرزند از این چهار زن داشت. تصویری از بکن‌باوئر و آخرین همسرش هایدی.

حدود ۵۰ عنوان و جایزه در کارنامه افتخارات بکن‌باوئر ثبت شده‌ است، چه در عرصه ورزشی و چه در عرصه اجتماعی. بکن‌باوئر سال‌ها اتریش را به عنوان وطن دوم خود برگزید بود و در منطقه مرزی بین اتریش و آلمان زندگی می‌کرد. اداره پست اتریش به مناسبت هفتادمین سالگرد تولد بکن‌باوئر تمبری ویژه به انتشار رساند که روی آن چهره‌ بکن‌باوئر با طرحی از اندی وارهول، هنرمند معروف آمریکایی، دیده می‌شود.

البته فوتبال تنها ورزشی نبود که نام بکن‌باوئر با آن پیوند می‌خورد. او در ورزش گلف هم حرفی برای گفتن داشت و در این ورزش هم قابلیت‌های خود را در سطوح بالا به نمایش گذاشته بود.

البته بکن‌باوئر تنها به خاطر محبوبیت و موفقیت‌هایش خبرساز نبود. برخی بر این باور بودند که او برای پرداخت مالیات کمتر محل اقامت خود را از آلمان به اتریش منتقل کرده بوده. نام او در رابطه با فساد مالی و رشوه‌گیری‌ در فدراسیون جهانی فوتبال، فیفا نیز مطرح شده بود.

با وجود این صاحب‌نظران بر این باورند که دستاورهای بکن‌باوئر برای فوتبال آلمان و جهان فوق‌العاده بوده است. البته "قیصر" عالم فوتبال پس از گذراندن میانسالی نیز همچنان به این ورزش وفادار مانده و در میزگردهای ورزشی در شبکه‌های تلویزیونی خصوصی به عنوان کارشناس فوتبال حضوری فعال داشت.

بکن‌باوئر در سال‌های آخر زندگی‌اش انزوا گزیده بود. همان‌گونه که خود فاش کرده بود، مرگ زودهنگام پسرش اشتفان در سن ۴۶ سالگی، مشکلات سلامتی از جمله عمل‌های جراحی قلب و نیز رسوایی اتهام رشوه‌گیری در جام جهانی ۲۰۰۶، ضربات شدیدی در سال‌های پایانی عمر بر بکن‌باوئر وارد کرد. فرانتس بکن‌باوئر روز هفتم ژانویه ۲۰۲۴ در سن ۷۸ سالگی درگذشت.