بنا به گفته منابع دیپلماتیک، اخضر ابراهیمی از ادامه تلاش برای ایجاد تفاهم بین سازمان ملل متحد، شورای امنیت سازمان ملل، اتحادیه عرب و طرف‌های درگیر در سوریه ناامید شده است.

یک دیپلمات سازمان ملل در نیویورک گفته است که اخضر ابراهیمی ۷۹ ساله در آستانه کناره‌گیری از مقام خود قرار دارد، اما بایست او را «قانع کرد که چند روزی به مأموریت خود ادامه دهد». بر این اساس، ابراهیمی «به همه گفته است که قصد ادامه کار ندارد و امید اندکی وجود دارد که از این تصمیم منصرف شود».

از گفته‌های منابع این خبر چنین برمی‌آید که ابراهیمی انگیزه خود برای ادامه کار را از دست داده به این دلیل که حس می‌کند از او برای یافتن راه‌حلی دیپلماتیک برای بحران سوریه پشتیبانی کافی صورت نمی‌گیرد.

مواضع متفاوت سازمان ملل متحد و اتحادیه عرب نیز مشکل دیگری در بحران سوریه است. در حالی که بان کی مون، دبیرکل سازمان ملل، از جامعه جهانی می‌خواهد تحویل سلاح به رژیم اسد یا مخالفان را متوقف کنند، اتحادیه عرب نفوذ خود را برای پشتیبانی از اپوزیسیون سوریه به کار می‌بندد.

به گفته دیپلمات‌ها، ابراهیمی از رفتار شورای امنیت سازمان ملل نیز راضی نیست. این شورا تا کنون نتوانسته قطعنامه الزام‌آور مؤثری در مورد سوریه به تصویب برساند. روسیه و چین، دو عضو دائم شورای امنیت، تا کنون دو بار از حق وتوی خود برای بی‌اثر کردن قطعنامه‌های این شورا علیه رژیم سوریه استفاده کرده‌اند. بریتانیا، فرانسه و آمریکا، دیگر اعضای دائم شورای امنیت هستند که تلاش کردند رژیم اسد را محکوم کنند.

تکرار سرنوشت کوفی عنان

اخضر ابراهیمی وزیر خارجه اسبق الجزایر است. وی روز اول سپتامبر ۲۰۱۲ جانشین کوفی عنان، دبیرکل پیشین سازمان ملل شد تا به‌عنوان دومین فرستاده ویژه سازمان ملل و اتحادیه عرب در امور سوریه، راه‌حلی دیپلماتیک برای حل بحران این کشور بیابد. عنان اندکی پیش از آن از نتیجه‌بخشی مأموریت خود مأیوس شده و به فعالیت خود پایان داده بود.

مأموریت اخضر ابراهیمی در روزهای پایانی ماه فوریه به مدت ۶ ماه دیگر تمدید شد. در آن زمان اعلام شد که ابراهیمی مأموریت خود را پایان‌یافته تلقی نمی‌کند. او با وجود این هنوز نتوانسته طرح صلحی حتی موقت به تصویب حکومت سوریه و مخالفان آن برساند.

کوفی عنان که پس از تنها ۶ ماه از مأموریت خود استعفا داد بیش از همه از رفتار اعضای دائم شورای امنیت انتقاد می‌کرد که به زعم وی یکدیگر را مقصر قلمداد می‌کردند.

ناآرامی‌های سوریه در ادامه رویدادهای موسوم به "بهار عربی" و در نیمه ماه مارس ۲۰۱۱ با تظاهرات مسالمت‌آمیز مخالفان علیه رژیم اسد آغاز شدند. این ناآرامی‌ها که با سرکوب خشن حکومت رفته‌رفته به یک جنگ داخلی تمام‌عیار تبدیل شده، تا کنون بنا بر آمار سازمان ملل متحد بیش از ۷۰ هزار کشته بر جای گذاشته است. میلیون‌ها شهروند سوری نیز از خانه‌های خود آواره شده‌اند. صدها هزار تن از آوارگان در اردوگاه‌های مرزی کشورهای همسایه به سر می‌برند.