پائولو گررو، بازیکن فوتبال اهل پرو به اتهام دوپینگ با کوکائین به مدت یک سال محروم شد. محرومیت موجب شد تا او نتواند در بازی‌های جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه شرکت کند. گررو در مورد علت دوپینگش گفته است: «من در هتل در فنجانی چایی نوشیدم که ظاهرا قبلا در آن چای کوکائین سرو شده بود. آنها فنجان را نشسته بودند و در همان فنجان برای من چای ریختند، برای همین هم چای من آلوده شد.»

درمان یک سوختگی در لب پایینی موجب شد تا کارنامه حرفه‌ای ترز جوهاگ از این رو به آن رو شود. این اسکی‌باز نروژی که مدال طلای المپیک و هفت عنوان قهرمانی جهان را در اختیار دارد، به دلیل نتیجه مثبت آزمایش دوپینگ‌ که در آن شواهد استفاده از استروئید آنابولیک مشاهده شده بود، به مدت ۱۸ ماه محروم شد. پزشک تیم که این پماد لب را به او داده بود، بلافاصله استعفا داد.

ماریا شاراپووا، تنیس‌باز مشهور در نشست مطبوعاتی‌اش گفت: «من این دارو را از سال ۲۰۰۶ استفاده می‌کنم.» او البته مشخص نکرد، چرا ورزشکار سالمی مثل او احتیاج به داروی قلب دارد. داروی مورد نظر ملدونیوم نام دارد که سال ۲۰۱۶ به فهرست داروهای دوپینگی اضافه شد. پس از آنکه مشخص شد شاراپووا از این دارو استفاده می‌کرده، رأی محرومیت او صادر شد. شاراپووا گفته بود: «به این فهرست نگاه نکرده بودم.»

در سال ۱۹۹۹ زمانی که لینفورد کریستی، دونده دوی سرعت، ۳۹ سال داشت و سال‌های پایانی ورزش حرفه‌ای را سپری می‌کرد، مشخص شد از ناندرولون استفاده می‌کرده است. کریستی که سال ۹۲ مدال طلای دو صد متر المپیک را برده بود، در مورد این قضیه گفت، که او اصلا دوپینگ نکرده و "تنها آووکادو خورده است." البته ربط آووکادو با ناندرولون چیزی است که تنها خود کریستی از آن اطلاع دارد.

یوهان مولگ، اسکی‌باز آلمانی، در پی مشاجره با فدراسیون آلمان در سال ۱۹۹۹ تابعیت اسپانیا را گرفت و زیر پرچم این کشور مسابقه داد. او در بازی‌های زمستانی ۲۰۰۲ سه مدال طلا برای اسپانیا کسب کرد. در جریان مسابقات مشخص شد او از داروی ممنوعه اریتروپوئیتین استفاده کرده است. پس از این رسوایی مولگ اعلام کرد: «من در پنج روز گذشته یک رژیم غذایی خاص را دنبال می‌کردم که فقط از پروتئین و کربوهیدرات تشکیل شده بود.»

فلوید لندیس، دوچرخه‌سوار آمریکایی در سال ۲۰۰۶ در مسابقات توردوفرانس بسیار خوش درخشید اما درخشش او به سرعت زیر سایه دوپینگ رفت. آزمایش‌ها نشان دادند که میزان تستوسترون در بدن او بالاتر از حد عادی بوده است. لندیس در ابتدا گفت این موضوع به دلیل نوشیدن زیاد ویسکی بوده، اما بعد‌ها به دوپینگ اعتراف کرد.

در سال ۲۰۰۴ مشخص شد که آدریان موتو، مهاجم پیشین تیم چلسی، کوکائین مصرف کرده است. او در توجیه جواب آزمایش‌ها گفت که کوکایین را نه برای افزایش توانایی‌اش در زمین فوتبال، بلکه "برای افزایش قوای جنسی" استفاده کرده است. البته دادگاه حکمیت ورزش به این توجیه هیچ توجهی نکرد و موتو مجموعا به پرداخت جریمه ۱۷ میلیون و دویست‌هزار یورویی محکوم شد.

مارتینا هینگیس در سال ۲۰۰۷ در یک نشست مطبوعاتی غافلگیر‌کننده خداحافظی‌اش را از دنیای حرفه‌ای تنیس به دلیل کمردرد و جواب مثبت آزمایش دوپینگ اعلام کرد. در جریان رقابت‌های ویمبلدون آزمایش‌های انجام شده روی هینگیس استعمال کوکائین را ثابت کردند. او اتهام دوپینگ را رد کرده و گفت: «یک نفر کوکائین را به آبمیوه من اضافه کرده است.» البته که نوشیدنی‌ای که به آن کوکائین اضافه شده باشد، قطعا طعم خوبی ندارد.

در سال ۱۹۹۷ مشخص شد که دست لنی پاول ورزشکار بریتانیایی در رشته بابسلد (سورتمه‌سواری) به خاطر استفاده از ناندرولون رو شد. پس از انتشار این خبر او دوپینگ‌اش را اینگونه توجیه کرد: «من اسپاگتی بولونز (اسپاگتی با سس گوشت) خوردم. گوشت آن از گاوهایی بود که به آنها هورمون داده شده بود.»

آزمایش دوپینگ ایوون کرافت، دوچرخه‌سوار آلمانی در سال ۲۰۰۷ مثبت از آب درآمد و مشخص شد که او از داروی فنوترول استفاده کرده است. کرافت این مسئله را به یک حادثه نامیون نسبت داد: «اسپری آسم مادرم منفجر شد. من آنجا ایستاده بودم و کل ابر حاصل از انفجار را استنشاق کردم.»

سال ۲۰۰۲ رایمونداس رومساس، دوچرخه‌سوار اهل لیتوانی در مسابقات توردوفرانس عملکردی خارق‌العاده داشت. هنوز مسابقات به پایان نرسیده بود که مأموران گمرک در بازرسی از همسر رومساس مقدار زیادی داروهای انرژی‌زا کشف کردند. این زوج ادعا کردند که این داروها برای مادر همسر رومساس بوده است؛ ادعایی که خریداری پیدا نکرد.

ماریو دی کلرک در سال ۲۰۰۳ یکی از بهترین‌های رشته‌اش به شمار می‌رفت. تا اینکه در بین وسایل او برگه‌های حاوی اطلاعات در مورد داروها، برنامه‌های تمرینی و هموتوکریت (از مقادیر اندازه‌گیری گلبول‌های قرمز خون) پیدا شد. دی کلرک قویا اتهام دوپینگ را رد کرده و گفت که او در حال کار کردن روی یک رمان ادبی است و همه این اوراق در اصل حاصل تفکرات و تصورات ذهنی او بوده است.

دیتر باومان، قهرمان دوی پنج‌هزار متر المپیک ۱۹۹۲ به اتهام استفاده از ناندرولون دو سال از شرکت در رقابت‌ها محروم شد. همین محرومیت موجب شد که نتواند در المپیک ۲۰۰۰ سیدنی شرکت کند. او ادعا کرد که یک نفر خمیردندان او را دستکاری کرده است. در سال ۲۰۰۲ باومان که ۳۷ ساله شده بود، به میدان بازگشت و در رقابت‌های قهرمانی اروپا در رشته دوی ده هزار متر مدال نقره گرفت.

تایلر همیلتون، دوچرخه‌سوار آمریکایی، در بازی‌های المپیک ۲۰۰۴ مدال طلا گرفت. آزمایش‌ها نشان داد که او دوپینگ خونی کرده است. همیلتون در توجیه دوپینگ‌اش اینگونه داستان‌سرایی کرد: «گلبول‌های قرمز غیرطبیعی در بدن من توسط سلول‌های بنیادی برادر دوقلویم که در زمان تولد فوت کرد، تولید می‌شوند.» همیلتون بعدها به دروغ بودن این داستان اعتراف کرد.

دنیس میچل (راست) در سال ۱۹۹۲ پیروزی در المپیک را جشن گرفت. شش سال بعد آزمایش‌ها میزان غیرطبیعی تستوسترون را در بدن او نشان دادند. این ورزشکار آمریکایی گفت که میزان بالای این هورمون در بدن‌اش به دلیل نوشیدن پنج بطری آبجو و چهار مرتبه برقراری رابطه جنسی پشت سر هم بوده است.

جیلبرتو سیمونی، دوچرخه‌سوار ایتالیایی در سال ۲۰۰۴ به دلیل مثبت بودن آزمایش او برای کوکائین از مسابقات کنار گذاشته شد. او اتهام دوپینگ را رد کرده و گفت: «مادرم چند تا آب‌نبات از کشور پرو برایم فرستاده بود که در برگ‌های کوکائین پیچیده شده بودند.» او در اظهارنظری دیگر مدعی شده بود چایی که خاله‌اش به او داده بود، حاوی کوکائین بوده است.