عذرخواهی عضو شورای انقلاب از ملت ایران
۱۳۹۰ بهمن ۱۶, یکشنبه
آقای صدر حاج سیدجوادی که از بنیان‌گذاران «نهضت آزادی ایران» است در نامه‌ی خود از رویه و عملکرد روحانیت و مسئولان جمهوری اسلامی ابراز تاسف کرده است. این فعال سیاسی در آغاز نامه‌ی خود نوشته است:«پس از سال‌های مبارزه برای آزادی ملت و رهایی از سیطره خودکامگان ، به عنوان ادای دین به حافظه‌ی تاریخی ملت شریف ایران و به‌ویژه جوانان پرشور و نیک‌اندیش لازم می‌دانم به عنوان احدی از افرادی که در تاسیس این نظام و مدیریت انقلاب نقشی ایفا کرده است، پوزش خواسته و اظهار تاسف کنم.»
عضو نهضت آزادی ایران با اشاره به همکاری نهضت آزادی ایران با روحانیت در ماه‌های نخست بعد از انقلاب و قبول مسئولیت در دولت موقت، نوشته است: «به زعم نویسنده‌ی این سطور، صرف عذرخواهی و اعلام مطلق عبارت ما اشتباه کردیم، کافی نبوده است و خود برگرفته از مطلق‌نگری و تنها به منزله‌ی کوچک‌سازی صورت مساله بوده است.»
این فعال سیاسی در نامه‌ی خود درباره اهداف تاسیس حزب نهضت آزادی ایران نوشته است: «بنیان‌گذاران نهضت آزادی ایران باور داشتند که بدون آزادی، باور به توحید و خداپرستی حضور در سیاست ناممکن است و آزادی را گام نخست تعالی ایمان، اخلاق و همچنین پیشرفت کشور و سعادت ملت برمی‌شمردند.»
آقای صدر حاج سیدجوادی می‌نویسد نظام سیاسی‌ای که در چشم‌انداز نهضت آزادی ایران متبلور بود، نظام "جمهوری" بود و تاکید می‌کند که آیت‌الله خمینی در پاریس به صراحت گفته بودند که «جمهوری اسلامی مانند جمهوری فرانسه خواهد بود، با این تفاوت که مردم ایران مسلمان هستند و باید باورهای اسلامی مردم، مورد ملاحظه‌ی حکومت قرار گیرد.»
حاج سیدجوادی که در اولین دوره‌ی مجلس شورای اسلامی نماینده مردم قزوین بود، در نامه‌ی خود از عملکرد نهضت آزادی ایران در بسط آزادی‌خواهی در جامعه‌ی ایران دفاع کرده است.
وی نوشته است: «امروز بیش از گذشته نیاز به آزادی، حاکمیت قانون و عدالت اجتماعی راستین دیده می‌شود و از همین رو نهضت آزادی به رغم برخی دشواری‌ها و ناتوانی‌ها در برپایی حاکمیت دموکراتیک ایران، در تاثیرگذاری بر افکار عمومی ایرانیان و ایجاد زمینه‌های ذهنی پذیرش و حاکمیت دموکراسی، کامیاب بوده است.»
احمد صدر حاج سیدجوادی پیش از انقلاب اسلامی وکالت برخی از مخالفان سرشناس حکومت پهلوی از جمله آیت‌الله علی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی ایران و آیت‌الله حسینعلی منتظری را در دادگاه‌های رژیم پهلوی برعهده داشته است. او در بخش پایانی نامه‌ی خود به ملت ایران، با انتقاد از رویه‌ی «همه‌ی روشن‌فکران در برهه‌ی انقلاب ۱۳۵۷» متذکر شده است که نیروهای روشن‌فکر و سیاسی «از دستیابی به وحدت و بسط و گسترش نهادهای مدنی و سیاسی مدرن در مقابل شبکه‌های سنتی اجتماعی درک درستی نداشتند و آگاهانه و متناسب با مسئولیتی که برعهده داشتند، عمل نکردند.»
این فعال سیاسی که از وی با عنوان «مسن‌ترین فعال سیاسی ایران» نام می‌برند و شش دهه است که برای تغییر و دموکراسی در ایران تلاش می‌کند، در پایان نامه‌ی خود از دموکراسی به عنوان «یک ضرورت و سرنوشت محتوم» نام برده است و به عنوان یکی از اعضای شورای انقلاب و دولت موقت از مردم ایران بابت «سختی‌ها و عسرت‌هایی که بابت جمهوری اسلامی بر آن‌ها روا شد» عذرخواهی کرده است.
FS/MM