دستمایه‌ی اصلی فیلم "عشق در تهران" که عنوان اصلی آن "شرایط" است، ناکامی رابطه‌ی عاطفی دو دختر همکلاسی به نام‌های شیرین و عاطفه است. این دو دوست جدایی‌ناپذیر در آستانه‌ی کشف نیازها و لذت‌های جنسی خود، به یکدیگر دل می‌سپرند و به قلمرو ممنوعه‌ی عشق به هم‌جنس پا می‌گذارند.

آزادمنشی محدود

مریم کشاورز، کارگردان این فیلم ۱۰۵ دقیقه‌ای در بستر نمایش این رابطه‌ی غیرقراردادی، تصویرگر مناسبات ناهنجار اعضای یک خانواده‌ی ثروتمند "آزادمنش" نیز هست. "آزادمنشی" این خانواده‌ی پایتخت‌نشین ولی نامحدود نیست و چارچوب تنگ خود را هنگامی برملا می‌سازد که از در ستیز با این عشق ممنوعه برمی‌آید.
فیلم سینمایی "عشق در تهران"، از سوی دیگر نشاندهنده‌ی دوگانگی فرهنگی جامعه‌ی ایران و شیوه‌ی زندگی تحمیلی به مردم این سرزمین نیز هست.

داستان فیلم

شیرین و عاطفه، دو دختر جوان و مدرن ۱۶ ساله هستند که برای گریز از واقعیت خشن پیرامون خود، به رویاپردازی، دنیای غیرواقعی و زندگی "زیرزمینی" به شیوه‌ی زندگی بخشی از جوانان ایران رو می‌آورند. مهمانی‌های ممنوعه، داشتن روابط جنسی آزاد، استعمال مواد مخدر، طغیان، سرکشی و ایستادگی در برابر ساختارهای سنتی جامعه‌ای بسته، خطوط اصلی این دنیا را می‌سازد. مریم کشاورز درباره‌ی فیلم خود می‌گوید: «این فیلم، صدای نسلی است که از همه لذت‌ها، تفریح‌ها و هیجانات دوران جوانی ممنوع شده و از این‌رو، خودبه‌خود راهی برای نفس‌کشیدن، فریاد زدن و رسیدن به عشق و لذت می‌یابد.»

عاطفه در خانواده‌ای ثروتمند بزرگ شده و شیرین نزد مادربزرگ و دایی خود به گذران زندگی‌ای تنگدستانه خو گرفته است. پدر و مادر شیرین که استاد دانشگاه بوده‌اند، در آغاز انقلاب اعدام شده‌اند. عشق این دو دختر به یکدیگر که در آستانه‌ی شکوفایی حس و جسم خودند، هنگامی برملا می‌شود که مهران، برادر معتاد عاطفه، به شیرین دل می‌بازد. او در حال ترک اعتیاد، به نیروهای بسیجی می‌پیوندد، برای آنان جاسوسی می‌کند و به‌خاطر کام‌جویی از شیرین، حتی به قدرت مراجع مذهبی نیز متوسل می‌شود...

زبان تصویری

مریم کشاورز می‌کوشد، این داستان پرفراز و نشیب و چند لایه را با تصاویری گویا و ساختاری پرکشش به نمایش در آورد و برای این منظور، حتی از نماهای قالبی سود می‌جوید، ولی آن‌ها را در متنی نمادین می‌گنجاند. به عنوان مثال، نخستین هم‌‌آغوشی شیرین و عاطفه با صدای موذن در حال ادای اذان به تصویر کشیده می‌شود. این ندای ممنوعیت، در نمایی که روشنایی سحر، تاریکی شب را پس می‌زند، خاموش می‌شود و عاطفه و شیرین با بیکینی تن به آب‌های دریای شمال می‌سپارند...

فیلم "عشق در تهران"، به نظر کارگردان آن، فیلمی سیاسی نیست. مریم کشاورز در این رابطه می‌گوید: «به هیچ عنوان قصد نداشتم فیلمی سیاسی بسازم. ولی در شرایطی که حکومت می‌کوشد تمام جنبه‌های زندگی خصوصی مردم را کنترل کند، زندگی خصوصی آنان هم، به نوعی سیاسی می‌شود.»

بازیگر نقش عاطفه، نیکول بوشهری است و سارا کاظمی، نقش شیرین را بازی می‌کند.

کارگردان فیلم

فیلم سینمایی "عشق در تهران"، نخستین فیلم بلند مریم کشاورز است. فیلمنامه‌ی این اثر، به قلم خود اوست. این کارگردان جوان، پیش از آن که به سینما رو آورد، در دانشگاه شیراز در رشته‌ی ادبیات فارسی تحصیل می‌کرده و در خارج از ایران در دانشگاه‌های مختلف آمریکا در رشته‌های ادبیات انگلیسی، مطالعات خاورنزدیک و پژوهش‌های زنان درس خوانده است. آخرین رشته‌ی تحصیلی او فیلم، از دانشگاه NYU نیویورک است.

نخستین فیلم مستند کشاورز "رنگ عشق" نام دارد که درچند جشنواره‌ی سینمایی از جمله فستیوال جهانی فیلم مونترال به نمایش درآمد و جوایز بسیاری را برای این فیلمساز به همراه داشت.

فیلم کوتاه "روزی که من مردم" The Day I Died این کارگردان در سال ۲۰۰۵ ، دو جایزه‌ی برلیناله را از آن خود کرد: جایزه‌ی "خرس طلائی" برای بهترین فیلم کوتاه و جایزه‌ی ویژه‌ی هیئت داوران.

فیلم "عشق در تهران"، از روز ۲۴ ماه مه در سینماهای آلمان به نمایش در می‌آید.