آنجلینا جولی، فرستاده ویژه کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد، اواخر سال گذشته میلادی یک مدرسه‌ در نزدیکی کابل ساخت. او گفته است که قصد دارد تا با فروش جواهراتش مدارس بیشتری در افغانستان بسازد.

این ستاره سینمای هالیوود سال ۲۰۱۱ به "قلعه گودر" (حدود ۳۰ کیلومتری کابل) رفت و در بین ساکنان این منطقه هوادارانی یافت؛ میان کسانی که هیچ فیلمی از آنجلینا جولی را ندیده‌اند و نمی‌دانند که واقعا او چقدر در جهان مشهور است.

کارهای این چنینی در افغانستان جنجال برانگیز است. در این کشور بسیاری از افغان‌های محافظه کار ستاره‌هایی همچون آنجلینا جولی را به رفتار غیراسلامی و حتی "فاحشگی" متهم می‌کنند.

حمیرای ۱۳ ساله یکی از ۲۵۰ شاگرد دختری است که در این مدرسه درس می‌خواند. او می‌گوید: «ما سابق در حویلی (حیاط) پشت مسجد درس می‌خواندیم که بسیار سخت بود. حالا ما بسیار خوش هستیم که یک مکتب داریم. اینجا یک جای بسیار زیباست.»

حمیرا در پاسخ به این پرسش که چه کسی مدرسه را ساخته با لبخند جواب می‌دهد: «خانم آمریکایی مقبول.»

ستاره‌ای "فروتن"

"مکتب دو منزله" که در ۳۰ کیلومتری شمال کابل ساخته شده، پنجره‌های بزرگ دارد و دیوارش آبی آسمانی رنگ شده است. در بیرون این مدرسه روی لوحه‌ای نوشته شده: از طریق مساعدت سخاوتمندانه آنجلینا جولی، نماینده ویژه کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان.

حتی گل رحمان ایاز، مدیر مدرسه نمی‌داند که آنجلینا جولی کیست. ظاهرا او فکر می‌کند که آنجلینا یک کارمند ارشد کمیساریای عالی پناهندگان است. ایاز پس از آن که فهمید جولی ستاره سینما است، با تردید گفت: «جدی؟ به هرحال او یک زن بزرگ است، بسیار مهربان.»

ایاز از جولی خواست تا از حیاط پشت مسجد دیدن کند که در آن زمان به عنوان کلاس درسی از آن استفاده می‌شد. ایاز گفت: «او بسیار فروتن است. روی خاک می‌نشیند. او هیچ رقمه همانند یک ستاره سینما رفتار نمی‌کند.»

صابره، تنها معلم زن مدرسه فکر می‌کرد که آنجلینا جولی یک متخصص بازسازی است که "آمده تا مکتب بسازد". صابره ۳۰ ساله می‌گوید: «من فکر کردم که او امدادگر است.» و ادامه می‌دهد: «من هرگز فیلم‌های او را ندیدم اما امیدوارم که برگردد.»

در زمان حاکمیت طالبان بین سال‌های ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۱ سینماها در افغانستان تعطیل بود و زنان و دختران اجازه نداشتند که به مدرسه بروند. اما امروزه افغان‌ها بسیار مشتاق دیدن فیلم در سینما هستند، هرچند که آنان فیلم‌های ملودرام هندی را به فیلم‌های آمریکایی ترجیح می‌دهند.

مقامات مسئول افغانستان می‌گویند که میلیون‌ها کودک که حدود ۴۰ درصد آنان دختر هستند، به مدارس بازگشته‌اند؛ اما به گفته کبیر حقمل، یکی از مدیران وزارت آموزش و پرورش، نیمی از ۱۰ و نیم میلیون دانش‌آموز هنوز زیر خیمه‌ها و در فضای باز درس می‌خوانند و ۲۰۰ هزار معلم سواد و شرایط کافی برای تدریس ندارند.

حقمل می‌گوید: «هر کس در بخش معارف افغانستان سرمایه‌گذاری کند، برای آینده افغانستان سرمایه‌گذاری کرده است.»