در گزارش هیات تحقیق مجلس پیرامون بازداشتگاه کهریزک، از حجت‌الاسلام ابوترابی به‌عنوان مسئول پیگیری واقعه کوی دانشگاه نام برده شده است. نویسندگان نامه سرگشاده، با مرور رویدادهای شامگاه و بامداد ۲۴ و ۲۵ خرداد در کوی دانشگاه، از آقای ابوترابی خواسته‌اند مانع پایمال شدن حقوق دانشجویان و محاکمه ناعادلانه آنها شود.

در این نامه سرگشاده تاکید شده که دانشجویان دستگیر شده در جریان حمله به کوی، از حق تماس و ملاقات با خانواده و برخورداری از وکیل محرومند و بیم آن می‌رود که به اعمال ناکرده، اعتراف و اقرار کنند. نویسندگان این نامه از آقای ابوترابی خواسته‌‌اند با شهامت و با صداقت، یافته‌های خود از تحقیق پیرامون واقعه کوی را منتشر کند و مانع سرکوب هرچه بیشتر دانشجویان آسیب‌دیده شود.

حمله پلیس، نیروهای فشار و لباس شخصی به کوی دانشگاه در شامگاه و سحرگاه ۲۴ و ۲۵ خرداد، افزون بر آسیب‌های جدی به خوابگاه و اموال دانشجویان، جراحت و دستگیری دستکم ۲۰۰ دانشجو را به دنبال داشت. هنوز پس از گذشت ۷ ماه، کسی مسئولیت این حمله را برعهده نگرفته و محافلی می‌کوشند تا برخی دانشجویان زندانی را متهم به سازماندهی این حمله کنند. عزت تربتی، عضو سابق انجمن اسلامی دانشگاه تهران در گفتگو با دویچه‌وله از چگونگی حمله به کوی، فرافکنی رییس دولت و چشم‌انداز تیره رسیدگی به این یورش می‌گوید. عزت تربتی، رییس شورای تهران دفتر تحکیم وحدت است که پس از حمله به کوی دستگیر و به بازداشتگاه شاپور منتقل شد.

دویچه‌وله: شما امیدی به رسیدگی مجلس در موضوع حمله به کوی دانشگاه دارید؟

عزت تربتی: در گزارش کمیته تحقیق و تفحص، اشاره‌ای به بازداشتگاه شاپور یا زیرزمین وزارت کشور نشده و این نشان می‌دهد که خطوط قرمزی در این زمینه وجود داشته‌اند و این کمیته برای بهره‌برداری تبلیغاتی، دست به رسیدگی‌های محدود زده است. اگر قرار باشد حمله به کوی درست بررسی شود، سردار احمدی‌مقدم، فرمانده نیروی انتظامی یا انصار حزب‌الله باید پاسخگو باشند. حتی خود این نیروها نقش خود در حمله به کوی را تکذیب نکرده‌اند، اما مسئولان دولتی بلافاصله گفتند که حمله به کوی، کار دشمن است.

موضوع بازداشتگاه کهریزک به دلیل اطلاع رسانی فراگیر، حساسیت افکار عمومی را برانگیخت و کشته شدن سه نفر هم به این حساسیت دامن زد. به نظر شما به اندازه کافی در باره کوی دانشگاه افشاگری و کار مستند شده؟

نوع حمله و تخریب و شکنجه در حمله به کوی دانشگاه پراکنده بود و دانشجویان‌هم به بازداشتگاه‌های متعددی مانند شاپور، اماکن یا وزارت کشور منتقل شدند. خوشبختانه چون کسی نیز در حمله به کوی کشته نشد، این حساسیت موضوع را کمتر کرد.

خود فعالان دانشجویی برای مستند کردن و انتقال حوادث کوی چه کرده‌اند؟

اصلا امکان تحقیق از سوی فعالان و نهادهای دانشجویی نبود. زمانی که ما خواستیم از طرف دفتر تحکیم وحدت، گزارشی در این زمینه تهیه کنیم، جلویش را گرفتند و از نظر امنیتی نیز خیلی تهدید کردند. ما امکان سرزدن به بازداشت‌گاهها را نداشتیم و آماری از دستگیری‌ها و آسیب دیدگان هم نداریم. این کار هیات‌های رسمی تحقیق است. یکی از دلایل این‌که تاکنون کاری جدی در این زمینه از سوی فعالان دانشجویی نشده، هزینه‌ها و عوارضی است که افراد را تهدید می‌کند.

خود شما شاهد حمله به کوی بودید. از چگونگی و جزییات حمله می‌گویید؟

اول نیروی انتظامی وارد شد و پس از آن انصار حزب‌الله و نیروهای فشار آمدند. نیروی انتظامی و گارد ویژه ضد شورش با لباس و تجهیزات خودش وارد شد و حدود ۵۰۰ موتور را به کوی آورد. بقیه لباس شخصی‌ها و انصار، ضمن این‌که مجهز به وسایل نیروی انتظامی بودند، وسایل خاص خودشان مانند میله و زنجیر و چماق و تفنگ‌های ساچمه‌ای هم داشتند.

چقدر بودند از نظر تعداد؟

نیروی انتظامی حدود ۱۵۰۰ نفر بود و انصار حدود ۲۰۰۰ نفر بودند. شب حمله تنها ۵۰۰ نفر دانشجو در کوی حضور داشتند. البته شب اول که نتیجه انتخابات اعلام شد، حدود ۳۰۰۰ دانشجو در کوی بودند و برای همین نیروهای مهاجم نمی‌توانستند به آنجا نفوذ کنند و منصرف شدند. فردای اعلام نتیجه که اعلام شد امتحانات دانشگاه تهران لغو شده و کوی هم تعطیل است، خیلی از دانشجویان وسایل خود را جمع کردند و رفتند. خود من هم داشتم می‌رفتم که حمله شد. آمدند به قول خودشان یکی از مراکز فتنه را فتح کردند.

شما را با همان ۲۰۰ نفر بازداشت کردند؟

بله. البته از آن تعداد، ۱۸۰ نفر را روز بعد آزاد کردند. از بین ۲۰ نفر باقیمانده هم همه را به‌جز سه نفر ظرف یک‌ماه آزاد کردند. ما چهارنفر بودیم که دو ماه در اوین در انفرادی ۲۰۹ ماندیم. بعد که آزاد شدم، دوباره در پارک جمشیدیه در جلسه شورای تحکیم بازداشت شدم و باز ۱۸ روز به انفرادی رفتم. به من اتهام می‌زنند که در حوادث کوی دخالت داشته‌ام اما نتوانسته‌اند این اتهام را ثابت کنند. هنوز که هنوز است بسیاری از دوستان ما، از جمله چهار عضو شورای مرکزی دفتر تحکیم وحدت را که زندانی هستند، می‌خواهند وادار به اعتراف کنند که دفتر تحکیم در موضوع کوی دخالت داشته است.

در نامه سرگشاده به آقای ابوترابی هم این طرح شده که دارند در واقعه کوی، جای شاکی را با متشاکی عوض می‌کنند. فکر می‌کنید موفق می‌شوند؟

فرافکنی در مورد کوی خیلی زیاد بوده و آقای احمدی‌نژاد بلافاصله گفت حمله به کوی کار دشمن بوده و آدرس سمت دیگری را داد. متاسفانه بسیاری از دانشجویانی که الان پرونده دارند، متهم به اغتشاش و تخریب در کوی هستند. دستگاه قضایی، رسیدگی به مسئله کوی را کاملا برعکس کرده‌است. خود من عامل تشدید‌کننده و مخرب شناخته شده‌ام. نمی‌توان حدسی زد اما می‌توان گفت که بیشتر اتهام‌ها متوجه همان شاکیان است. ما خودمان این‌همه صدمه دیدیم و بازهم داریم متهم می‌شویم.

شما این نامه سرگشاده را چگونه ارزیابی می‌کنید، فکر می‌کنید طنینی خواهد داشت؟

خیلی از دوستان انجمن اسلامی می‌دانند که قرار نیست رسیدگی واقعی از سوی هیچ نهادی صورت گیرد. این نامه به همین دلیل سرگشاده منتشر شده تا افکار عمومی را متوجه نارسایی‌ها کند. کلا رویکرد این نامه، عمومی کردن موضوع حمله به کوی است که مهجور مانده است. البته جناب ابوترابی برای انجمن اسلامی دانشگاه تهران و بسیاری از دانشجویان، فرد بسیار قابل احترامی است و تاکنون هم در مسائل زیادی مشکل‌گشایی کرده‌است. اما دانشجویان می‌دانند که ایشان هم نمی‌تواند با سناریویی که هواداران دولت برای سرپوش گذاشتن روی موضوع کوی نوشته‌اند، کار خاصی کند.

مهیندخت مصباح
تحریریه: مصطفی ملکان